Kiedy byłam mała, często marzyłam na jawie, że jestem wróżką. Zauroczona wieczorynką "Zaczarowany ołówek" też chciałam mieć coś magicznego lub posiadać magiczne moce. Chciałam stworzyć kolorowy świat - zamienić budynki w domki z piernika, drzewa w cukrowe laski, krzaki w cukierki, płoty w tabliczki czekolady. Chciałam mieć magiczny pyłek, który wywołuje dziki śmiech, znać zaklęcie, które sprawi, że wszyscy wokół zaczną śpiewać. Za każdym razem moje wyobrażenia były modyfikowane i nieco inne, ale zwykle łączyły się w jakiś sposób z magią. Założę się, że i wy nie raz myśleliście o czymś podobnym.
Rodzina Szczęsnych z pozoru wydaje się być całkiem zwyczajna. Mama, tata i czwórka dzieci. No chyba, że kogoś dziwiły oryginalne imiona pociech: Róża, Tymianek, Kminek i Pietruszka. Rodzina prowadziła najlepszą cukiernię w Klęskach Zdroju i okolicy. Codziennie mieli komplet klientów na ich wspaniałe wypieki, muffiny, babeczki. Wiele osób podejrzewało, że w tych słodkościach kryje się jakaś magia, ale nikt nie miał na to dowodów. Któregoś dnia rodzice musieli wyjechać, by ratować mieszkańców okolicznego miasteczka z epidemii. Wtedy pokazali dzieciom ukrytą spiżarkę i czarodziejską księgę - "Almanach wiedzy kulinarnej Szczęsnych", którą dzieci miały chronić przed obcymi. Dzieci miały zostać pod opieką sąsiadki, ale niespodziewanie przyjechała do nich ciocia Lily, o której nigdy wcześniej nie słyszały. Była to jednak tak sympatyczna osoba, że nie sposób było jej nie zaufać...
Jak się pewnie domyślacie pod nieobecność rodziców w domu dzieją się różne rzeczy, które niekoniecznie powinny się wydarzyć. No, ale czy Wy potrafilibyście spać spokojnie wiedząc, że w piwnicy leży tajemna księga z magicznymi przepisami? Sama pewnie nie potrafiłabym się powstrzymać! W końcu mogłabym spełnić swoje dziecięce marzenia :) Rodzeństwo nie wytrzymało długo. Okazuje się jednak, że interpretacja przepisów zawartych w księdze nie jest wcale taka łatwa. Z tego wszystkiego nie wynika nic dobrego, a w mieście dzieją się niesamowite historie!
Książka pobudza wyobraźnię i pozwala zatracić się w magicznym świecie, który zdaje się niewiele różnić od rzeczywistości. Oczywiście zabawa z magią nie zawsze dobrze się kończy i finał tych prób wiąże się z przezabawnymi sytuacjami. Choć treść mocno okraszona jest magią to przedstawiona rzeczywistość jest bardzo realistyczna. Mieszkańcy miasteczka spokojnie mogliby być naszymi sąsiadami. Poza tym autorka użyła bardzo plastycznego języka, gdzieniegdzie pisząc młodzieżowym slangiem, co sprawiało, że lektura książki jest lżejsza i zabawniejsza. Poznajemy kilka faktów z życia nastoletniej części rodzeństwa, które wprowadzają wiele humoru. Ciekawe sytuacje łączą się ze sobą, przenikając się wzajemnie przez co trudno się oderwać od książki. Żałuję, że nie mam drugiej części, bo chciałabym wiedzieć jak wyjaśni się sprawa zniknięcia...

Kiedy byłam mała, często marzyłam na jawie, że jestem wróżką. Zauroczona wieczorynką "Zaczarowany ołówek" też chciałam mieć coś magicznego lub posiadać magiczne moce. Chciałam stworzyć kolorowy świat - zamienić budynki w domki z piernika, drzewa w cukrowe laski, krzaki w cukierki, płoty w tabliczki czekolady. Chciałam mieć magiczny pyłek, który wywołuje dziki śmiech, znać...