Książka, tak jak w podtytule, czyli wspomnienie o pokoleniu Kolumbów. Jako, że wydana przed prawie 50 laty, snujących wspomnienia, też już trzeba wspominać. Być może mam małe oczekiwania wobec książek, ale wobec mnie zachowała się na tyle z taktem, że zyskała moją akceptację. Większość książek na temat tego, tragicznego pokolenia, pisana raczej w duchu cierpiętniczo - martyrologicznym, a "Gałązka' potrafi uderzyć w nieco inne tony. Być może dlatego, że jest to książka o młodych, czy bardzo młodych ludziach, których luz i swoboda mogłaby nawet dzisiejszym ich rówieśnikom zaimponować.
Na przykład taka historia.
Sylwester roku 1942 roku:

"...Ciągnął się ten pamiętny wieczór sylwestrowy wśród światoburczych sporów, to znowu żartów, recytowanych wierszy i muzyki..."

I kiedy po północy, sytuacja stawała się senno-oniryczna, Wacław Bojarski postanowił zadzwonić do Starego. Stary to ich profesor, Julian Krzyżanowski. Oczywiście większość miała opory. Druga w nocy... budzić profesora... Bojarski jednak dzwoni. Profesor śpi, odbiera żona. "Bardzo ważna sprawa, muszę osobiście rozmawiać z profesorem". Profesor podchodzi do telefonu i...

"- Słuchaj mię - tu nastąpił jakiś archaiczny epitet - Słuchaj! Tu mówi Janko z Czarnkowa. Tak, tak, Janko z Czarnkowa.
Zaczęła się przemowa. Wymyślnie i kunsztownie, elew sponiewierał Profesora, zarzucając mu, że w swojej gorliwości, nie oglądając się na stan wątłych umysłów oddanej swej pieczy młodzianków, męczy ich i dręczy zmuszając ich do studiowani starodawnych druków i zapisków. Oni zaś w zaślepieniu swoim poddają się tej torturze... Krzyżanowski zaczął się ponoć jąkać, tłumaczyć..."
Czyli, że młodzi ubaw mieli niezły.

A to już może nie historia, ale właściwie informacja zasięgnięta z książki. Otóż, w czasie wojny, spora ilość malarzy ( czasami z niezłymi nazwiskami) "stacjonowała" w podwarszawskich wioskach i za kwaterunek z reguły płacili w naturze, czyli obrazami. Wniosek z tego taki, że w niektórych wiejskich chałupach mogły, a może i mogą do tej pory wisieć niezłe "kossaki", albo innego Strzemińskiego dzieła, o czym nie wiedzą ich obecni właściciele, tym bardziej, że "one, jakieś takie dziwne". Moim zdanie nie jest to niemożliwe.
Czyli, książka ciekawa, starannie podana( dosyć szczegółowe przypisy),z niewątpliwym walorem poznawczo-edukacyjnym.

Książka, tak jak w podtytule, czyli wspomnienie o pokoleniu Kolumbów. Jako, że wydana przed prawie 50 laty, snujących wspomnienia, też już trzeba wspominać. Być może mam małe oczekiwania wobec książek, ale wobec mnie zachowała się na tyle z taktem, że zyskała moją akceptację. Większość książek na temat tego, tragicznego pokolenia, pisana raczej w duchu cierpiętniczo -...

Bardzo cenna publikacja. Można się wiele dowiedzieć o młodych, utalentowanych poetach, których twórczość zachowała się tylko we fragmentach, cudem ocalała z pożogi wojny. Tom zawiera wspomnienia przyjaciół, którzy dobrze znali Tadeusza Gajcego, Andrzeja Trzebińskiego, Wacława Bojarskiego, Zdzisława Stroińskiego czy Wojciecha Menzla i ukazują ich w sytuacjach codziennych, z osobistej perspektywy. Poza tym mnóstwo realiów z życia w okupowanej Warszawie i z życia tamtego wojennego pokolenia. Warto przeczytać.

Bardzo cenna publikacja. Można się wiele dowiedzieć o młodych, utalentowanych poetach, których twórczość zachowała się tylko we fragmentach, cudem ocalała z pożogi wojny. Tom zawiera wspomnienia przyjaciół, którzy dobrze znali Tadeusza Gajcego, Andrzeja Trzebińskiego, Wacława Bojarskiego, Zdzisława Stroińskiego czy Wojciecha Menzla i ukazują ich w sytuacjach codziennych, z...

Wspomnienia, wspomnienia...

Wspomnienia, wspomnienia...