Kupiłam tę książkę jak miałam jakieś 20 lat, bo życie mnie przytłoczyło swoją ponurością, przeczytałam o niej w jakiejś gazecie i pomyślałam, że warto by było przeczytać. No więc kupiłam i przeczytałam i książka zrobiła na mnie wielkie wrażenie, bo spojrzałam na świat trochę innymi oczami.

Dotarło wtedy do mnie, że nigdy nie nastąpi w życiu ten moment, że wszystko się naprawi i już od tamtej pory będzie dobrze. Zrozumiałam, że zawsze będzie lepiej lub gorzej, a moim zadaniem jest to przeżyć najlepiej jak umiem.

Nie jest tak, że ta książka jest dla tych co, co chcieliby prowadzić życie lekkie, łatwe i przyjemne i daje porady jak to osiągnąć, a życie osób, które mają poważne problemy jest gorszym i mniej wartościowym. Historie osób, które się pojawiają w tej książce, niekoniecznie skończyły się dobrze, zmarły bratanek czy mąż nie ożyli, utracone nogi czy ręce nie odrosły. Jest trochę opisów osób, które przeżyły II wojnę światową (także na froncie) lub poważnie chorowały. Jako czytelnicy nie czujemy tego cierpienia, którzy ci ludzie musieli znosić i cierpienia te nie musiały być mniejsze niż inne cierpienia. Chodziło tylko o to by opisać, że nawet w tragicznych sytuacjach, możemy się ogarnąć i opanować. I jeśli to już ostatnia możliwość to choćby tylko powierzyć sile wyższej swoje życie, by nie musieć się samemu z tym zmagać. Czasem tak bywa, że Bóg to już najostatniejsza instancja.

Przypisywanie wszystkim religiom na świecie takich samych wartości, co chrześcijaństwu jest błędem autora. Gdyby wszystkie religie były takie same jak chrześcijaństwo, to wszystkie byłyby religiami chrześcijańskimi, a tak nie jest. Przypuszczam, że autorowi chodziło o to by wydobyć ze swoich religii to co służy najlepiej człowiekowi, a co jest opisane w innych rozdziałach. Jeśli chodzi o religię Mary Baker Eddy to nie chodziło o jej propagowanie (autor nie był wyznawcą tej religii), chodziło tylko o pokazanie, że modlitwa naprawdę działa. Mnie trochę dziwi takie UŻYTKOWE traktowanie religii i Boga przez Carnegiego. Bo mi się zdaje, że on to opisał tak, że jak się wciśnie odpowiednie guziczki, to się otrzyma pożądany efekt. Coś jakby Boga można było przez odpowiednie zachowania zmanipulować, żeby nam dał to czego chcemy.


W każdym razie polecam, jeśli ktoś sobie nie radzi ze zmartwieniami. Samo przeczytanie to oczywiście za mało. Trzeba nad tym pracować każdego dnia.

Kupiłam tę książkę jak miałam jakieś 20 lat, bo życie mnie przytłoczyło swoją ponurością, przeczytałam o niej w jakiejś gazecie i pomyślałam, że warto by było przeczytać. No więc kupiłam i przeczytałam i książka zrobiła na mnie wielkie wrażenie, bo spojrzałam na świat trochę innymi oczami.

Dotarło wtedy do mnie, że nigdy nie nastąpi w życiu ten moment, że wszystko się...