Jeśli bez przekonania przeglądacie kolejną powieść z milutką okładką i blurbem, który obiecuje śmiech i łzy (obowiązkowy przyjaciel gej +katastrofa na 245 stronie +szczęśliwe zakończenie), ziewacie na myśl o kryminałach skandynawskich, nie kręci was Christian Holy Cow! Grey i jego klony, i tak jak ja macie alergię na wrażliwych chłopców- podróżopisarzy,może pora poszukać plażowej lektury gdzie indziej.

Tak jak literatura dzieli się na piękną i mniej piękną, za to bardziej rozrywkową, tak i non-fiction bywa bardziej lub mniej poważna.

Weźmy 'W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa' i 'Dlaczego zdradzamy?'. Co je łączy? Obie to literatura faktu i obie są świetnie napisane. Druckerman zbierając materiały do swojej książki wykonała równie poważną pracę, co Åsbrink, żeby uzyskać zupełnie inny efekt: rozbawić czytelnika. Można oczywiście czytać inaczej. Amerykanie upierali się, żeby czytać 'Dlaczego zdradzamy' jako traktat o moralności; tym weselej nam, Europejczykom, bo cóż śmieszniejszego, niż ludzie traktujący siebie zbyt serio?

Oczywiście, zdrada, nawet 'społecznie tolerowana, indywidualnie jest nie do zniesienia'. Tym bardziej dobrze nabrać nieco dystansu, podróżując z Druckerman, królową lajtowej non-fiction.

Jeśli bez przekonania przeglądacie kolejną powieść z milutką okładką i blurbem, który obiecuje śmiech i łzy (obowiązkowy przyjaciel gej +katastrofa na 245 stronie +szczęśliwe zakończenie), ziewacie na myśl o kryminałach skandynawskich, nie kręci was Christian Holy Cow! Grey i jego klony, i tak jak ja macie alergię na wrażliwych chłopców- podróżopisarzy,może pora poszukać...