W końcu udało mi się złapać w bibliotece jedną najważniejszych książek z zakresu teorii wojskowości i lektura mnie nie zawiodła, ponadto zaskoczyła mnie przystępnością.

Praca ta została opublikowana w roku 1937, kiedy jeszcze dowództwo Wehrmachtu nie wybrało ostatecznego kierunku rozwoju wojsk pancernych. Niemcy przez długi czas całkowicie pozbawione wojsk pancernych nie miały zbyt wielkich możliwości przetestować różnych sposobów użycia czołgów i ich organizacji, wobec czego musiały pilnie przyglądać się pomysłom Francuzów i Anglików, a także dokładnie przeanalizować doświadczenia z okresu I wojny światowej.

Guderian swój wywód rozpoczyna od przedstawienia pierwszych starć w roku 1914 roku kiedy okazało się, że kawaleria stała się bezużyteczna wobec rozwoju broni maszynowej. Autor jasno przedstawił jak początkowo dość dynamiczne walki szybko przemieniły się krwawą wojnę pozycyjną. Opisał także jak wyglądały próby przełamania frontu przez obie strony konfliktu, ostatecznie analizując jaki wpływ na wynik walk miało pojawienie się czołgów. Autor szczegółowo omawia bitwy w których wykorzystano czołgi wraz z podsumowaniem jakie błędy popełniła strona atakująca, a także jak wobec nowej broni radzili sobie obrońcy. W końcowej części książki Guderian przedstawia jak jego zdaniem powinna wyglądać organizacja niemieckich wojsk pancernych, aby w ewentualnym przyszłym konflikcie maksymalnie wykorzystać zalety tej nowoczesnej broni. Jak pokazała historia były to koncepcje słuszne i Blitzkrieg skutecznie wykorzystano w roku 1939, a następnie z jeszcze większymi sukcesami w 1940 i 1941. Jest to zdecydowanie wartościowa pozycja prezentująca jak różne było podejście do czołgów poszczególnych stron konfliktu.

Jeżeli chodzi o polskie wydanie to nie jest za ciekawie. Z jednej strony wielkie brawa dla wydawnictwa, że się w końcu ta książka pojawiła w polskiej wersji, z drugiej za cenę okładkową nie warto. Właściwą treść książki poprzedza dość długi wstęp. Częściowo ma on sens, gdyż skrótowo przedstawia życiorys Heinza Guderiana, jednak większość można uznać za streszczenie książki, a więc niepotrzebne nabijanie stron. Najgorsza w tym wydaniu jest niechlujna korekta. Dawno nie widziałem takiej ilości literówek i zdań brzmiących nienaturalnie, tak jakby ktoś je raz przetłumaczył a potem chciał coś zmienić i nie dokończył pracy. Wygląda to jakby zabrakło jakiejś ostatecznej korekty, gdzie wyłapano by takie błędy. Wobec tego kupno tego wydania z pełną cenę jest stratą pieniędzy, chyba że komuś bardzo zależy aby już mieć swój egzemplarz niezależnie od ceny i jakości.

W końcu udało mi się złapać w bibliotece jedną najważniejszych książek z zakresu teorii wojskowości i lektura mnie nie zawiodła, ponadto zaskoczyła mnie przystępnością.

Praca ta została opublikowana w roku 1937, kiedy jeszcze dowództwo Wehrmachtu nie wybrało ostatecznego kierunku rozwoju wojsk pancernych. Niemcy przez długi czas całkowicie pozbawione wojsk pancernych nie...