Macie czasami tak, że postanawiacie przeczytać jakąś książkę, bo naprawdę uważacie, że warto, i zaczynacie ją czytać, i czytacie, czytacie, a przez sto stron dzieje się tyle, ile można by zmieścić na sześciu, postaci są boleśnie stereotypowe, główny bohater w żaden sposób nie jest w stanie wzbudzić Waszej sympatii, bo zachowuje się jak dupek, zaś autor dręczy Was zupełnie zbędnymi opisami, nic niewnoszącymi do historii dialogami, zwrotami akcji, które nie prowadzą do żadnych konkretnych wniosków i wreszcie fabułą, która w sumie nic Was nie obchodzi, więc czytacie dalej z poczucia obowiązku i łudząc się nadzieją, że powieść jednak się rozkręci, a ona jak na złość rozkręcić się nie chce, a kiedy wreszcie zaczyna się coś dziać, to i tak już Was to nie interesuje, bo na tym etapie naprawdę nie prosicie o wiele - chcielibyście po prostu zobaczyć ostatnią stronę, więc czytacie już tylko po to, żeby dobrnąć do przyzwoicie napisanego zakończenia?

Jeśli chcecie poznać to uczucie, przeczytajcie sobie tę książkę.

A jeśli chcecie przeczytać lepszą powieść o podobnej tematyce, polecam "Martina Edena" Jacka Londona.

Macie czasami tak, że postanawiacie przeczytać jakąś książkę, bo naprawdę uważacie, że warto, i zaczynacie ją czytać, i czytacie, czytacie, a przez sto stron dzieje się tyle, ile można by zmieścić na sześciu, postaci są boleśnie stereotypowe, główny bohater w żaden sposób nie jest w stanie wzbudzić Waszej sympatii, bo zachowuje się jak dupek, zaś autor dręczy Was zupełnie...