Niepozorna książeczka o niesamowitej zawartości. Przeleżała na moich półkach kilka miesięcy. Nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam z jej przeczytaniem. Pewnie dlatego, że spodziewałam się suchej relacji, zwykłego opisu choroby.
Nic bardziej mylnego. Po przeczytaniu tej książki czytelnik natychmiast uzmysławia sobie, że jego problemy są niczym w porównaniu z problemami tej rodziny. Bo co może być gorszego od choroby Twojego dziecka, choroby, której nie można wyleczyć ...
Jani to czteroletnia dziewczynka o IQ 146, czyli inteligencji dziesięciolatka. Geniusz - wydawałoby się po kilku rozmowach. Zna pierwiastki, nie ma problemu z dodawaniem, odejmowaniem, rozmowami na temat planet .... Ma jednak problem z samą sobą. Przenosi się w swój własny świat,świat przyjaciół wymyślonych, o których wcale nie myśli w ten sposób. Jej rodzice dzień w dzień przeżywają piekło, ponieważ Jani nie radzi sobie ze swoimi emocjami, a szczególnie agresją. Jest niebezpieczna dla rówieśników, rodziców, a także samej siebie. Wędrówki z terapii na terapię, od lekarza do lekarza, od szpitala do szpitala ... Nikt nie potrafi pomóc, każdy lekarz nie diagnozuje schizofrenii ... Dzieci w takim wieku nie mogą mieć schizofrenii ...??
Ta niepozorna książeczka ukazuje heroiczną walkę o dziecko, o związek,o rodzinę, o choćby kilka godzin "normalnego" rodzinnego życia. Bo nikt nie jest w stanie pojąć co przechodzą rodzice dziecka, które w wieku sześciu lat, chce popełnić samobójstwo, nie radząc sobie z chorobą. Bo nikt nie jest w stanie pomóc na dłuższą metę, a wszystko rozgrywa się o metodę prób i błędów.
To książka, która uczy pokory ... To książka, przy której czytaniu nie wstyd jest uronić łzę... To książka, która ukazuje, że w każdej, nawet beznadziejnej sytuacji, mona odnaleźć szczęście. Na koniec słowa, które można w pełni zrozumieć tylko po przeczytaniu "Pomóc Jani." - "Jaki piękny dzień. Nie pozwól mu odejść".

Niepozorna książeczka o niesamowitej zawartości. Przeleżała na moich półkach kilka miesięcy. Nie wiem dlaczego tak długo zwlekałam z jej przeczytaniem. Pewnie dlatego, że spodziewałam się suchej relacji, zwykłego opisu choroby.
Nic bardziej mylnego. Po przeczytaniu tej książki czytelnik natychmiast uzmysławia sobie, że jego problemy są niczym w porównaniu z problemami tej...