Dużo się wydarzyło w tej części. Kurono zostaje wystawiony przez współgraczy, w dodatku nie ma kombinezonu. Jakby tego było mało staje twarzą w twarz z samym szefem obcych, który jest o wiele gorszy nisz wszyscy Tanaka razem wzięci. Ten pojedynek nie będzie łatwy dla nikogo, zwłaszcza dla Kurono.

Akcja od pierwszych stron. Kolejny obcy do zlikwidowania, z każdym następnym jest coraz trudniej. Do tego dochodzą tęsknoty Kei’a za cycoliną, która niestety nie widzi jego, tylko Masaru, co doprowadza Kurono do chorobliwej wręcz zazdrości i złości. Następuje jego przemiana, która nie podoba mi się specjalnie, jak sam bohater, ze strony na stronę coraz mniej go cenię.

Na szczęście na koniec pojawiają się nowi bohaterowie i jakieś światełko w tunelu, że Kurono wreszcie odnajdzie to, czego szuka i jakoś się poskłada do kupy.

Dużo się wydarzyło w tej części. Kurono zostaje wystawiony przez współgraczy, w dodatku nie ma kombinezonu. Jakby tego było mało staje twarzą w twarz z samym szefem obcych, który jest o wiele gorszy nisz wszyscy Tanaka razem wzięci. Ten pojedynek nie będzie łatwy dla nikogo, zwłaszcza dla Kurono.

Akcja od pierwszych stron. Kolejny obcy do zlikwidowania, z każdym następnym...