Jacek Żakowski podjął się bardzo trudnego zadania, rozchwytywanych himalaistów chciał mieć tylko dla siebie i na świeżo spisać relację z wejścia. Ów pośpiech ma niewątpliwy wpływ na formułę książki, a często przerywane rozmowy (nawet na kilkanaście dni) odsłaniają „normalne” życie bohaterów po tym wyczynie. Dzięki temu czytelnik nie zobaczy superbohaterów, a osoby, zmagające się z wieloma problemami dnia codziennego (zarówno w górach, jak i na nizinach).

Czego dowiemy się z „Rozmów”? Fakty związane z wyprawą stanowią oczywiście główną część treści, szczęśliwe nie jest ona ograniczona tylko do tego. Żakowski dużo wagi położył na przedstawienie dotychczasowego życia i sylwetek Wielickiego i Cichego, porównując ich osiągnięcia z innymi uczestnikami wyprawy. W rozmowach powstał opis górskiej codzienności, zmagań z problemami, euforii i podejmowania nie łatwych decyzji.

Himalaizm, a w szczególności himalaizm zimowy budził (i cały czas budzi) wiele kontrowersji. Dlatego warto zapoznać się z polemiką (umieszczoną w posłowiu) Zdzisława Ryna („Gorzki Smak Everestu”) z Janem Pawłem Gawlikiem („Moralista?”) i spróbować dopasować ją do obecnej sytuacji. Aż tak wiele się nie zmieniło od 1983 roku :).

Myślę, że do sięgnięcia po tę książkę nie trzeba nikogo zachęcać.

Recenzja umieszczona również na stronie: http://www.czar-gor.pl/rozmowy-o-everescie/

Jacek Żakowski podjął się bardzo trudnego zadania, rozchwytywanych himalaistów chciał mieć tylko dla siebie i na świeżo spisać relację z wejścia. Ów pośpiech ma niewątpliwy wpływ na formułę książki, a często przerywane rozmowy (nawet na kilkanaście dni) odsłaniają „normalne” życie bohaterów po tym wyczynie. Dzięki temu czytelnik nie zobaczy superbohaterów, a osoby,...