POLECAM!
Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna.
Moje opinie o literaturze, muzyce i filmie są w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

POLECAM!
Prawdziwa sztuka jest zawsze współczesna.
Moje opinie o literaturze, muzyce i filmie są w blogu "Trzy akordy na dwie ręce" oraz w powieści "BUfffO".

„Persowie” to najstarszy z zachowanych dramatów Ajschylosa, datuje się go na około 472 p.n.e. Był to czas, kiedy wojny grecko-perskie trwały w najlepsze. W niektórych bitwach uczestniczył sam Ajschylos. To doświadczenie legło u podstaw stworzenia niniejszego utworu.

Akcja utworu trwa jeden dzień. Podczas tego dnia przyglądamy się wydarzeniom rozgrywającym się na placu leżącym nieopodal pałacu królewskiego w Suzie, stolicy Persji. Starszyzna zaczyna się martwić, gdyż wojsko perskie, które na czele z królem Kserksesem wyruszyło do Grecji, choć świetnie zorganizowane, długo nie wracało z wojny. Królowa Atossa pojawia się i również daje upust swym złym przeczuciom. Aż tu nagle (jaki zbieg okoliczności) pojawia się goniec i bynajmniej nie ma dobrych wieści.

Ciekawym zabiegiem stylistycznym jest, że Ajschylos pokazuje punkt zwrotny wojny (oczywiście w sposób ciekawy inscenizacyjnie i swobodny, bo to dramat, a nie książka historyczna) od strony wroga, a nie od strony greckiej.

Konkluzją jest oczywiście apoteoza potęgi armii greckiej. Utwór ma wydźwięk propagandowy, pochwalny, pisany jest już pod funkcję użytkową. Niemniej pobrzmiewają w nim echa prawdziwych (niedawnych z punktu widzenia autora) wydarzeń - klęsk wojsk perskich podczas drugiej wojny perskiej, najpierw pod Salaminą, następnie pod Platejami i na przylądku Mykale.

Utwór jest krótki i prosty w swojej konstrukcji. Brak tu jakichś szczególnych wyszukanych pomysłów czy zabiegów literackich, niemniej jednak zyskał on sobie uznanie w odbiorze mu współczesnych (i w sumie nic dziwnego).

„Persowie” to najstarszy z zachowanych dramatów Ajschylosa, datuje się go na około 472 p.n.e. Był to czas, kiedy wojny grecko-perskie trwały w najlepsze. W niektórych bitwach uczestniczył sam Ajschylos. To doświadczenie legło u podstaw stworzenia niniejszego utworu.

Akcja utworu trwa jeden dzień. Podczas tego dnia przyglądamy się wydarzeniom rozgrywającym się na placu...

Ciekawie autor wszedł w skórę pokonanego - również przez siebie - wroga. W zasadzie nie umiałem się nie śmiać z tego, jak przewrotnie (w moim odczuciu) Ajschylos wyraził radość ze zwycięstwa Greków nad Persami. Najczarniejsza dawka humoru. I to rozkoszowanie się wspomnieniem widoku ciał pobitych wodzów, którzy unosząc się na falach biją łbami o skały. I ten niekończący się lament, a ja widzę tylko poetę płaczącego z radości.

Tragik też czasem musi swoje szczęście wyrazić. Oczywiście po swojemu.
(ocena przypadkowa, nie umiem się ustosunkować, nie doszukałem się wiarygodnych intencji autora)

Ciekawie autor wszedł w skórę pokonanego - również przez siebie - wroga. W zasadzie nie umiałem się nie śmiać z tego, jak przewrotnie (w moim odczuciu) Ajschylos wyraził radość ze zwycięstwa Greków nad Persami. Najczarniejsza dawka humoru. I to rozkoszowanie się wspomnieniem widoku ciał pobitych wodzów, którzy unosząc się na falach biją łbami o skały. I ten niekończący się...