Recenzja dotyczy wersji audiobook i pochodzi z bloga http://blurppp.com/blog/vince-flynn-amerykanski-zabojca-audiobook/

Ktoś kiedyś mi powiedział, a może tylko wmówiły mi to notki wydawców, że jedną z najlepszych rekomendacji książki jest jej ekranizacja. Producenci filmowy to trzeźwo myślący biznesmeni, do tego ludzie ryzykujący własnymi pieniędzmi. Nie dziwi więc, że bardzo ostrożnie wybierają i sięgają tylko po najlepsze tytuły. Z tego powodu przeglądając katalogi Audioteki zawsze na dłużej zatrzymują się przy okładce kojarzącej się z kinowym afiszem. I właśnie przez to skojarzenie sprawiło, że w moim koszyku wylądował „Amerykański zabójca” Vince Flynna.
To dla mnie pierwszy kontakt z tym autorem, i dobrze, bo chronologicznie to początek cyklu o super agencie Mitchu Rappie. Nie jest to jednak pierwsza pozycja z tego cyklu dostępna na polskim rynku, kilka lat temu w księgarniach można było trafić na inne książki tego autora. O dziwo, opisywały one wydarzenia późniejsze wobec tych, które opisuje „Amerykański zabójca”. Pomimo spektakularnych okładek, nie przykuły mojej uwagi. Było to chyba w tym jakieś zrządzenie losu, teraz mam szansę poznać tę historię od jej początku.
Wyjście do opowieści jest tu główny bohater, młody, zagubiony 22 latek, który niedawno podczas zamachu nad Lockerbie utracił kogoś bardzo bliskiego i teraz trawi go rządza zemsty. Zrządzeniem losu trafia w tryby CIA i rozpoczyna swoją karierę super agenta, o której przeczytamy w kolejnych tomach cyklu. „Amerykański zabójca” opowiada o szkoleniu i pierwszej poważnej misji.
Jak można się było spodziewać jest to klasyczna powieść sensacyjna z wyraźnym przechyłem w stronę powieści akcji. Dzieje się tu dużo, jest dynamicznie. Nie brakuje pościgów, strzelanin, przesłuchań i knowań terrorystów. Za dekoracje służą zrujnowany Bejrut, europejskie miasta i super tajny ośrodek szkoleniowy CIA. Czyli jest pełny wachlarz tego co powinno się w takiej powieści znaleźć. Jest też główny bohater, z jednej strony miły, sympatycznychłopak, bez trudu zdobywający sympatię czytelnika, czy jak w moim wypadku słuchacza. Z drugiej zaś strony piekielnie sprawny i skuteczny w swoim morderczym rzemiośle zabójca.
Cała opowieść pod względem warsztatowym jest sprawnie podana, bez nudnych dłużyzn, bez zbędnych opisów. Nie ma tu niczego co spowolniałoby pędząca z prędkością bolidu Formuły 1 fabułę. Dialogi są szybkie, skrzące się ripostami i humorem. Akcja przenosi się miasta do miasta, z kontynentu na kontynent utrzymując przy tym spójność. Słowem nie ma się do czego doczepić.
Co do wersji audio, to wszystko od aspektu technicznego przez bardzo udaną, podbijająca tempo i budującą napięcie interpretację Andrzeja Hausnera jest OK. Dwanaście godzin nagrania mija nie wiadomo kiedy.
Właściwie powinienem być zadowolony, tymczasem, po wysłuchaniu powieści mam bardzo ambiwalentne uczucia. Właściwie nie powinienem narzekać, dostałem to co było obiecane czyli dobrze napisanego średniaka mającego zapewnić mi kilka godzin bezpretensjonalnej rozrywki. I wszystko to dostałem. O co w takim razie się czepiam? Chyba o to, że ta rozrywka była na odrobinę za niskim poziomie. „Amerykański zabójca” okazał się zbyt naiwny, zbyt płytki. Zabrakło mi odrobiny głębi psychologicznej pokazującej choćby przemianę zagubionego 22 latka w sprawne zbrojne ramie CIA.
Powieść skojarzyła mi się z tanim winem z Biedronki. Pijemy z przyjemnością, nie narzekamy, ale jak ktoś nas zapyta dzień po konsumpcji czy wino wywołało jakieś emocje nie tylko powiemy „nie”, ale często nie będziemy wstanie wymienić nazwy wypitego wina.
Tu jest podobnie, „Amerykański zabójca” to średniak, jeden z wielu, poprawnie napisany, bez rzucających się w oczy błędów. I niestety nic ponadto. Tu opowieść kończy się wraz z ostatnia minutą nagrania, a ja lubię takie, które potem trwają jeszcze długo w mojej głowie.
Pewnie nie sięgnąłbym po ten tytuł gdyby nie film o tym samym tytule. Sam film – jeszcze go nie widziałem – jest podobno OK. Ale jak widać, to co sprawdza się w filmie nie zawsze sprawdza się jako audiobook. Tak wiem, na koniec zaprzeczyłem temu co napisałem we wstępie. To oznacza, że chyba pora zmienić przesłanki wyboru „słuchanek”.

Recenzja dotyczy wersji audiobook i pochodzi z bloga http://blurppp.com/blog/vince-flynn-amerykanski-zabojca-audiobook/

Ktoś kiedyś mi powiedział, a może tylko wmówiły mi to notki wydawców, że jedną z najlepszych rekomendacji książki jest jej ekranizacja. Producenci filmowy to trzeźwo myślący biznesmeni, do tego ludzie ryzykujący własnymi pieniędzmi. Nie dziwi więc, że ...