Bardzo ciekawa i pożyteczna książka. Aż człowiek żałuje przy lekturze, że pan Olsen nie jest jego polonistą. „Odkrywanie…” to piękny przykład, jak można wnikliwie zanalizować dzieło literackie bez rozszarpywania go na strzępy czy nadinterpretacji na temat „co autor miał na myśli”.
Jedna z poprzednich recenzji uznaje za zaletę, że autor nawiązuje do „Władcy Pierścieni”. Moim zdaniem zaletą jest właśnie brak takich nawiązań. Owszem, każdy tolkienista wie, że na przykład Gandalfa opuścił kompanię przed Mroczną Puszczą dlatego, że udawał się na zebranie Białej Rady, które zaowocowało wypędzeniem z Puszczy Saurona – ale patrzenie na „Hobbita” przez pryzmat WP łatwo może prowadzić do szaleńczych nadinterpretacji. Rozpatrywanie „Hobbita” jako odrębnej książki, która przez długie lata była jedynym dostępnym źródłem informacji o Śródziemiu, pozwala tego uniknąć i jednocześnie spojrzeć trochę inaczej na wiele spraw.
Jeśli chodzi o sprawy techniczne: okładka jest piękna, a tłumaczenie nie pozostawia nic do życzenia (chociaż ilość przypisów, w których tłumaczki wyjaśniają, że w polskiej wersji „Hobbita” brak czegoś, do czego odnosi się autor, budzi pewne zastrzeżenia co do przekładu Polkowskiego…), ale korekta leży i kwiczy wśród tłumów literówek.

Bardzo ciekawa i pożyteczna książka. Aż człowiek żałuje przy lekturze, że pan Olsen nie jest jego polonistą. „Odkrywanie…” to piękny przykład, jak można wnikliwie zanalizować dzieło literackie bez rozszarpywania go na strzępy czy nadinterpretacji na temat „co autor miał na myśli”.
Jedna z poprzednich recenzji uznaje za zaletę, że autor nawiązuje do „Władcy Pierścieni”. Moim...