Jimmy Liao, autor i ilustrator książeczki jest osobą niezwykłą. Studiował sztukę, kierunek design w Taipei. Przez kilka lat pracował w reklamie, później oddał się wyłącznie tworzeniu książek, które od początku cieszą się ogromną popularnością i uznaniem. Od roku 2000 ukazało się trzydzieści autorskich publikacji, które, oprócz gorącego uznania krytyki i czytelników oraz tłumaczenia na kilkanaście języków, doczekały się również adaptacji: muzycznych, teatralnych i filmowych.

Książka wzbudza zachwyt swoją poetyckością, niepowtarzalnym klimatem oraz niezwykłą estetyką wydania. Oryginalna kreska Liao, budząca skojarzenia ze stylem Stasysa Eidrigeviciusa i Jean-Jacquesa Sempego oraz – w przedstawieniu postaci – Juliana Bohdanowicza a także – w warstwie niepokojących szczegółów – w jakiś sposób będąca echem opowieści Edwarda Goreya, niesie o wiele więcej skojarzeń i emocji. Wprowadza bowiem odbiorcę w stan zachwyconego niepokoju, ekstatycznej melancholii i radości życiem podszytym pamięcią o śmierci i samotności. Przez swoją wieloznaczność i wiele poziomów odczytania, zarówno w warstwie tekstowej, jak i graficznej, przekraczają granicę wieku czytelnika, odwołując się raczej do jego wrażliwości, przez co znajdują entuzjastów wśród dzieci i dorosłych.

Opowieść o księżycu budzi rozmaite skojarzenia. Nie do końca uchwytna, może być zarówno snem, ćwiczeniem wyobraźni czy też wspomnieniem z dzieciństwa. Odczytana wprost jest piękną opowieścią o zmęczeniu i zagubieniu oraz o sile przyjaźni i wsparcia w odzyskiwaniu własnego miejsca w życiu, odświeżaniu jego sensu. Zrozumiana jako metafora może opowiadać o odpowiedzialności i samotności oraz zmęczeniu niezmiennością życia. Ujrzana oczyma dziecka ukazuje niezwykłą wyobraźnię i umiejętność widzenia cudów pod podszewką codzienności. Bez względu jednak na sposób odczytania niesie radość pięknej opowieści oraz niezwykłego świata, który możemy przez chwilę odczuć. Uderza różnorodność ujęcia wizualnego historii – od skomplikowanych pejzaży po ujęcie czerni nocy, od skomplikowanych scen zbiorowych po lekki zarys jednej postaci, od kadru typu „rybie oko” po widoki z lotu ptaka. Ponad wszystko zaś widać mistrzostwo szczegółów oraz – przemyślnie ukrytych – niepokojących fragmentów. Czujemy czasem obecność jakiegoś bytu, może jest to ktoś życzliwy, może zła moc – nieuchwytne w swej istocie zarysy czegoś wyzierającego spoza materii i rzeczywistości niosą wrażenie głębi i skomplikowania świata, ale i niepokoju.

Ukazując różnorodność i nieprzewidywalność życia w pięknie jego złożoności, autor przekracza podziały gatunkowe: między prozą i poezją, między utworem dla dzieci i dorosłych, między dotykalnym i niedotykalnym. Pokazuje sposób na rozwijanie wrażliwości czytelnika przy jednoczesnym zachęcaniu go do odpowiedzialności. Nieopisywalność i niezwykła atmosfera książki podbiła moje serce, pozwalając mi jednocześnie marzyć o pięknie świata. Cierpliwie i z nadzieją czekam na lekturę kolejnych tytułów Jimmy’ego Liao, ufając, że wydawca – Wydawnictwo Officyna – sprezentuje polskim czytelnikom następne niepowtarzalne dzieła tego autora.

Jowita Marzec