Tragiczne losy Kresowiaków wysiedlanych przez zbrodniarzy z NKWD ze swoich domostw i wywożonych w nieludzkich warunkach do katorżniczej pracy w syberyjskiej tajdze są treścią tej powieści. Jej autor Stefan Wasilewski (wówczas kilkuletnie dziecko) opisuje gehennę swojej rodziny oraz niezliczonej ilości osób podobnie doświadczonych przez wojnę.
Nie jest to pierwsza książka o tej tematyce, którą czytałem, ale każda z nich robi na mnie duże wrażenie.
Z tej książki bije autentyzm wynikający z osobistych przeżyć i doznań, choć jego skutkiem ubocznym jest swego rodzaju idealizowanie przez autora heroicznej postawy jego matki, którą, będąc dzieckiem, bez wątpienia właśnie tak zapamiętał. Nie zmienia to faktu, że niesamowita dyscyplina, posłuszeństwo i poczucie odpowiedzialności całej piątki rodzeństwa wraz z matką w obliczu nieustannego zagrożenia życia musi budzić najwyższy szacunek i podziw.
Autor doprowadza swą opowieść do 1942 r i zapowiada kontynuację w kolejnej książce.
Warto przeczytać.

Tragiczne losy Kresowiaków wysiedlanych przez zbrodniarzy z NKWD ze swoich domostw i wywożonych w nieludzkich warunkach do katorżniczej pracy w syberyjskiej tajdze są treścią tej powieści. Jej autor Stefan Wasilewski (wówczas kilkuletnie dziecko) opisuje gehennę swojej rodziny oraz niezliczonej ilości osób podobnie doświadczonych przez wojnę.
Nie jest to pierwsza książka o...