Polska pisarka, autorka sztuk scenicznych oraz utworów dla dzieci i młodzieży.
Studiowała na Wydziale Humanistycznym (historię) na Uniwersytecie Warszawskim. Przez pewien czas była nauczycielką w szkołach średnich. W latach 1932 -1939 mieszkała w Trembowli. W 1940 roku została zesłana do Kazachstanu. Przebywała tam do 1945 roku, pracując w szkole polskiej w Semipałatyńsku. Została też członkiem Związku Patriotów Polskich. Od 1946 roku mieszkała we Wrocławiu. Debiutowała w 1948 roku na łamach Polskiego Radia jako autorka słuchowisk dla dzieci. W 1992 roku otrzymała nagrodę województwa wrocławskiego.http://
Książkę tę wiele lat temu chciał pożyczyć mi mój dziadek, powiedział wtedy "weź, przeczytaj i doceń to co masz, jak i gdzie żyjesz", wówczas jak nastoletnia dziewczyna nie byłam zainteresowana. Dziś, ta sama książka należy do mojej prywatnej biblioteki i jest dla mnie bardzo istotna. Ważna jest nie tylko dlatego, że jest pamiątką po dziadku, ale głównie dlatego, że nauczyła mnie właśnie doceniać to co mam.
"Zsyłka" to autentyczna, pełna rozpaczy opowieść KOBIETY, dosłownie wyrwanej bez niczego wraz z dziećmi z rodzinnego domu, wywiezionej i przymusowo osiedlonej na obcych i pustych stepach Kazachstanu. Książka ta jest obrazem codziennej walki o przetrwanie, walki z głodem, zimnem, chorobą, nieludzkim zmęczeniem. Książka ta, to jednak przede wszystkim pieśń NADZIEI, która zawsze umiera ostatnia.
Autorka wraz ze swoją rodziną została wywieziona do Kazachstanu. Książka to jej wspomnienia, rodzaj pamiętnika z tamtych lat. Wśród wywiezionych znalazły się głównie kobiety z rodzin inteligenckich i ziemiańskich, które były zaganiane do pracy fizycznej ponad ich siły, ale żeby przeżyć stawały się głównymi żywicielkami rodzin. Książka pokazuje stalinowski terror i indoktrynację przeciwstawiając im polski patriotyzm rodzący się we wspólnocie, uparcie budowany na przekór wszystkiemu. Pomagała temu bardzo katolicka religijność zesłańców, która potrafiła jednoczyć ludzi także tych do tej pory niewierzących. Maria i jej rodzina dzięki swemu uporowi, wytrzymałości i odporności organizmu oraz podjętym w tamtym okresie decyzjom politycznym wraca do Polski, jednak wielu jej towarzyszy niedoli umiera na skutek chorób, brudu, nędzy, ciężkich warunków pogodowych, niekończącego się głodu i ponadludzkiego wysiłku.
Być może z uwagi na swoją mocno antykomunistyczną wymowę książka została wydana dopiero w 1989 roku.