Jeśli uzna się, że Tsatsiki jest zinfantylizowanym 15-latkiem w sprawach uczuciowych, to da się znieść. Bardzo zabawne

Jeśli uzna się, że Tsatsiki jest zinfantylizowanym 15-latkiem w sprawach uczuciowych, to da się znieść. Bardzo zabawne

A ja mam mieszane uczucia po przeczytaniu. Niby lekka, zabawna, a dla mnie fragmenty za lekkie i za zabawnie. Przeszkadzał mi rozdział o całowaniu się czwartoklasistów z języczkiem pod kocem... No naprawdę? I to mają być ich pierwsze doświadczenia z płcią przeciwną? Umawiane na randki w domach, pełne miłosnej okscytacji bohaterów oraz samej autorki, gdzie dzieci 10 letnie robią namioty z koca, żeby sprawdzić jak to jest całować się z języczkiem, a dalej mamy czwartoklasistę, który idzie że starszą koleżanką za szkołę, bo pozwoliła mu dotknąć piersi. Oczywiście nie za darmo, transakcja się dokonała, dziewczyna otrzymała zapłatę. Luzik, wszystko podane lekko i zabawnie, po co te nerwy. ??? Naprawdę Czy nikomu z czytających jakaś lampka się nie zaświeciła? Tak staram się analizować wrażliwość własnych dzieci i zastanawiam się dla kogo te fragmenty są pisane. Dzieci w książce mają po 10 lat, trzecia klasa, nie no, luzik pocałunki z języczkiem, jasne. ... naprawdę kogoś to przekonuje? Bo mnie nie. Szkoda, bo reszta książki jest fajna, wielokulturowość i próba poskładania rodziny do kupy, w dobie rodzin patchworkowych, i narodziny siostry bohatera. Ale przeszkadzało mi to, że prawdziwe problemy ukryte są pod pozorem lekkiego opisu, te problemy są spłycone jednym zdaniem, i że coś co nie powinno być normalne- na siłę jest oswajane i podane jak coś normalnego. Ja kocham Astrid Lindgren. Ale ona pisała wieki temu, i jeśli dzisiejsze dzieciństwo w Szwecji jest takie jak to opisane tutaj, to mnie to strasznie smuci. Wyłania się z tej książki obraz zagmatwanej, nieoczywistej rzeczywistości zepsutej przez dorosłych, którzy na siłę chcą sami sobie i dzieciom wytłumaczyć że to zagmatwanie to też może być fajne, co tam rozwód, co tam wrażliwość dziecka i seks- wszystko da się oswoić i udawać że
wszystko mozna brać łatwo lekko i przyjemnie. Wiem że skandynawskie książki współczesne są specyficzne, nie ma w nich romantyzmu, delikatności, jakiegoś potrzebnego niedomówienia, zwłaszcza w książkach dla dzieci, który powinny rozbudzać wrażliwość dzieci, ale dla mnie jest ta przyziemna rzeczywistość wzbudza co najmniej mieszane uczucia.

A ja mam mieszane uczucia po przeczytaniu. Niby lekka, zabawna, a dla mnie fragmenty za lekkie i za zabawnie. Przeszkadzał mi rozdział o całowaniu się czwartoklasistów z języczkiem pod kocem... No naprawdę? I to mają być ich pierwsze doświadczenia z płcią przeciwną? Umawiane na randki w domach, pełne miłosnej okscytacji bohaterów oraz samej autorki, gdzie dzieci 10...

Cudowna książka pełna humoru dla młodszych i starszych

Cudowna książka pełna humoru dla młodszych i starszych