Wojna demonów i ludzi jest stara jak świat, pojawia się w fantastyce niemal od zawsze. Motyw ten wykorzystywany był w tak wielu filmach, książkach, komiksach, grach, że nie sposób ich wszystkich zliczyć. "Stigmata" dorzuca swoją cegiełkę do tej wojny, ale cegiełkę dość specyficzną.

Od razu muszę tu napisać jedną rzecz, by rozwiać ewentualne wątpliwości. Manga to dla mnie temat nowy, wcześniej miałem do czynienia tylko z serią "Hellsing", więc jeszcze nie do końca rozpracowałem "o co w tym wszystkim dokładnie chodzi". Przepraszam więc z góry wszystkich wielbicieli, jeśli coś pokręcę - jestem nowy w mangowym świecie. Moja Luba jednak nad tym pracuje, więc pewnie z czasem się wdrożę w klimat :)

Akcja "Stigmaty" dzieje się dziesięć lat od zakończenia Świętej Wojny. Niby jest już wszystko w porządku, ale demony pomalutku rosną w siłę, dodatkowo masowo giną bohaterowie tejże wojny, tak więc papież powołuje do życia tajną organizację RADEM, w skład której wchodzi m.in. zakonnica Rose. Zostaje ona wysłana do odległej wioski, by odnaleźć Ojca Gabriela Iotę, niestety jak to zwykle w takich sytuacjach bywa sytuacja wymyka się spod kontroli.

Manga "Stigmata" pełna jest sprzeczności. Z jednej strony mamy elementy mocno komediowe, z drugiej poważną walkę dobra ze złem. I chyba te komediowe elementy wygrywają, dzięki czemu dostałem opowieść lżejszą i mniej nastrojową niż się spodziewałem. Czy to wada czy nie - to już każdy powinien sam sobie odpowiedzieć. Ja byłem nieco zawiedziony takim rozwiązaniem. Z drugiej strony przy lekturze "Stigmaty" autentycznie zdarzyło mi się parsknąć śmiechem, humor jest tu naprawdę bardzo dobry.

Jak już wspomniałem wcześniej bohaterką opowieści jest siostra Rose. Jest to postać tak roztrzepana, łatwo się denerwująca i mająca tendencję do psucia wszystkiego, czego się dotknie, że... taka osoba na pewno nie pracowałaby w tajnej organizacji walczącej z demonami :). Ale skoro już pracuje i ktoś o niej mangę narysował to przynajmniej mamy się z kogo pośmiać. Drugi z bohaterów - Ojciec Gabriel jest według mnie ciekawszy. Co prawda też jest troszkę nieporadny, ale to już jest jak się traci pamięć. I to dwa razy :P. Ogólnie jednak bohaterowie wypadają nieźle. Są oczywiście mocno przerysowani, ale ewidentnie taki był zamysł autora. W każdym razie na pewno nie można o nich powiedzieć że są papierowe.

Ogólnie rzecz biorąc, mimo że nastawiony byłem nieco na coś innego czytało mi się pierwszy tom "Stigmaty" bardzo przyjemnie. Historia nie jest może specjalnie skomplikowana, jest raczej lekka. Bohaterowie są zabawni, a lektura autentycznie bawi. Myślę, że fani japońskiej sztuki będą zadowoleni z zakupu :).

Wojna demonów i ludzi jest stara jak świat, pojawia się w fantastyce niemal od zawsze. Motyw ten wykorzystywany był w tak wielu filmach, książkach, komiksach, grach, że nie sposób ich wszystkich zliczyć. "Stigmata" dorzuca swoją cegiełkę do tej wojny, ale cegiełkę dość specyficzną.

Od razu muszę tu napisać jedną rzecz, by rozwiać ewentualne wątpliwości. Manga to dla mnie...