Walter Vogt (1927-1988) to Helwet piszący w języku niemieckim. W swoich ironiczno-surowych pracach, które ni to opowiadaniami nazwać, ni to kroplą deszczu ani początku ani końca zaznaczonego nie mających, przekazuje nam sporo niuansów ze świata lekarzy (z zawodu, wierna Encyklopedia podpowiada, był psychiatrą) i pacjentów. O tym jest “Kaszel”.

Uderza w “Kaszlu” podobieństwo pierwszego zdania do “Przemiany” Mistrza. U Kafki czytamy: “Gdy Gregor Samsa obudził się pewnego rana z niespokojnych snów, stwierdził, że zmienił się w łóżku w potwornego robaka.”
Vogt ledwie trzydziestostronicowe opowiadanie otwiera następująco: “Feliks Wieder zaczął kaszleć nazajutrz po dniu swoich czterdziestych pierwszych urodzin”.
Podobne?
Stan faktyczny, który Austriak i Helwet przedstawili w swoich krótkich opowiastkach jest imponująco nierzeczywisty - raz, w robaka nijak zmienić się nie sposób, dwa - od kaszlu się nie umiera (Wieder umarł, co jest do przewidzenia od pierwszego zdania). Więc należy odrzucić świat rzeczywisty i rzucić okiem w stronę świata nierzeczywistego, (czyli (według mnie) bardziej rzeczywistego), czyli - alegorycznego? Tak sądzę. Wiele łączy komiwojażera Mistrza i wyższego urzędnika Vogta. Wiele niezrozumienia pojawia się po przebudzeniu. Wiele świt przynosi niespodzianek, tragicznych w rezultaty. Pojawia się też (auto?)ironiczna postawa lekarzy nie rozróżniających strony prawej od lewej, niewyjaśnione praktyki lekarskie polegające na czymś podobnym do rzutu monetą - dni parzyste to czas operacji tylko prawych płuc (tak, nawet jeśli pacjent potrzebuje operacji lewego, jak w przypadku Wiedera).

Vogt zapewne znał niejakiego Czechowa i jego sposób narracji tak brutalnie twardy i celny w opisywaniu absurdu. Wzorował się? Nie wiem, nie znam człowieka. Vogt (wcześniej nie zauważony) wypadł z półki, gdy sięgałem po Kafkę. Przypadek?

Walter Vogt (1927-1988) to Helwet piszący w języku niemieckim. W swoich ironiczno-surowych pracach, które ni to opowiadaniami nazwać, ni to kroplą deszczu ani początku ani końca zaznaczonego nie mających, przekazuje nam sporo niuansów ze świata lekarzy (z zawodu, wierna Encyklopedia podpowiada, był psychiatrą) i pacjentów. O tym jest “Kaszel”.

Uderza w “Kaszlu”...