Skusiła mnie wieża Eiffela na okładce, opis wydawcy i Paryż. Zapisałam się na książkę w bibliotece i spokojnie czekałam w kolejce. Po telefonie od pani bibliotekarki popędziłam po swój egzemplarz i dosłownie rzuciłam się do czytania. I co? I teraz żałuję....
Akcja powieści Ellen Sussman „Lekcje francuskiego” rozgrywa się w ciągu jednego dnia w Paryżu. Malownicza sceneria i najromantyczniejsze miasto świata to jedyne plusy tej publikacji. No może jeszcze lekkie pióro autorki działa na jej korzyść dzięki temu lektura nie jest nużąca. Zaraz na wstępie poznajemy trójkę nauczycieli języka francuskiego - Nico, Chantal i Philippe. Tworzą oni specyficzny trójkąt miłosny, gdyż Chantal sypia na co dzień z Philippe, a ponieważ on zdradza ją na potęgę, to dziewczyna dla zemsty idzie do łóżka także z Nico, który oczywiście jest w niej po uszy zakochany i ma nadzieję na trwały związek.
Są też uczniowie, Amerykanie - Josie, Riley i Jeremy. Każde z nich boryka się z poważnymi problemami. Josie miała przyjechać do Paryża z kochankiem, jednak mężczyzna zginął tragicznie w wypadku lotniczym. Postać młodej nauczycielki zirytowała mnie najbardziej. Dziewczyna wdała się w romans z żonatym mężczyzną, ojcem jednego ze swoich uczniów. Sama zdaje sobie sprawę z faktu, że na pewno nie jest pierwszą, z którą jej facet zdradza żonę. Z jednej strony Josie wie, że robi źle, ale cały czas daje sobą manipulować, mami się jego obietnicami, wierzy w miłość, która i tak nie ma szans na spełnienie, ponieważ kochanek nie ukrywa, że nadal kocha żonę i syna, dlatego nie chce zostawić rodziny. Z kolei Riley nie radzi sobie z problemami małżeńskimi. Kobieta wie, że coraz bardziej oddala się od męża. Codzienne życie w obcym kraju przygniotło ich za bardzo. Jej sposobem na ratowanie resztek małżeństwa jest romans z Philippe! Natomiast Jeremy jest tak bezbarwny i nijaki, że nie mam nic do powiedzenia na jego temat.
Muszę przyznać, ze lektura powieści wywołała we mnie wiele emocji. Niestety tylko tych negatywnych! Przez cały czas niesamowicie denerwowałam się na bohaterów i ich głupie wybory życiowe. Jedyną fajną postacią był Nico i tylko on uratował powieść przed totalna katastrofą. Chyba jestem zbyt kościółkowa i za mało nowoczesna i wyluzowana, żeby przymknąć oko na moralny aspekt całej opowieści. Najbardziej mnie wkurza, że ktoś próbuje mi wmówić, że te wszystkie zdrady, kłamstwa i oszustwa są w porządku. Rozumiem, że rożnie w życiu się układa, ale jeśli związek się rozpada, to miejmy odwagę wyjaśnić sobie wszystko i rozstać się, a nie wskakiwać do łóżka komu popadnie tylko po to, żeby uleczyć własne frustracje. Mimo wszystko książki powinny nieść ze sobą jakieś pozytywne przesłanie, a tego zupełnie nie mogłam się dopatrzyć w prozie Ellen Sussman.
Opis z tyłu okładki to jedna wielka bzdura. Nie ma w niej nic żartobliwego i orzeźwiającego. Całość jest raczej smutna i depresyjna. Zdecydowanie nie powinni po nią sięgać ludzie z problemami osobistymi, bo tylko bardziej się zdołują. Nie dostrzegłam również niczego erotycznego i rozkosznego. Podejrzewam, że w moim egzemplarzu ktoś podmienił kartki!
Chcecie przeczytać zapierającą dech w piersiach historie wielkiej miłości na tle pięknego Paryża? Sięgnijcie lepiej po genialny „Łuk triumfalny” E.M. Remarque'a, a nie marnujcie czas na takie farmazony jak powieść pani Sussman.

Skusiła mnie wieża Eiffela na okładce, opis wydawcy i Paryż. Zapisałam się na książkę w bibliotece i spokojnie czekałam w kolejce. Po telefonie od pani bibliotekarki popędziłam po swój egzemplarz i dosłownie rzuciłam się do czytania. I co? I teraz żałuję....
Akcja powieści Ellen Sussman „Lekcje francuskiego” rozgrywa się w ciągu jednego dnia w Paryżu. Malownicza sceneria i...