Statystyki nie kłamią - na DDA cierpi około 40% polskiego społeczeństwa. A czy Ty, słyszałeś kiedyś ten temin? Zapewne jeśli tu jesteś, to tak.

Czytając tę książkę, odniosłam wrażenie, iż wreszcie ktoś opisał mój stan za pomocą słów, zdefiniował mnie na nowo. Było to zarazem odkrywcze, jak i przerażajace przeżycie. Jednak przyniosło ulgę. Dobrze jest zrozumieć, iż nie jest się zupełnie odosobnionym przypadkiem, że pewne zachowania, uchodzące dla innych za nienormalne czy odbiegające od normy, są tak naprawdę charakterystyczne dla osób dotkniętych tym syndromem. Książka nie jest idealna, momentami dość nudna, ale pozwala spojrzeć na ten problem z zupełnie innej, naukowej i wyjaśniającej perspektywy. Myślę, że jej lektura może przynieść wiele pożytku zarówno samym współuzależnionym, jak i ludziom (rodzinie, przyjaciołom, partnerom) obracającym się w ich kręgu.

Wstawiam kilka moich ulubionych momentów:
„Możemy dać tylko tyle, ile sami otrzymaliśmy”
„Można powiedzieć, że jesteśmy takimi, jakimi widzą nas inni; tak wielką władzę mają nad nami”
„Im sytuacja gorsza, tym pozory muszą być mocniejsze”
„Elementem milczenia jest udawanie, że wszystko jest w porządku”
„Warunkiem kontaktu z otoczeniem jest świadomość własnych uczuć. (...) Niemożność ufania własnym rodzicom powoduje brak brak zaufania do całego świata, jako że rodzice są przecież dla dziecka >całym światem<„
„Jeżeli ktoś sam nie czuje, że jest coś wart, nie zrozumie nigdy drugiego, łaknącego aprobaty i uznania otoczenia”
„Nikt nie potrafi udźwignąć ciężaru, jaki sprawia poczucie własnej bezwartościowości”
„Droga do celu prowadzi przez spokój, zatrzymanie się, spojrzenie w głąb duszy - i po rozpoznaniu w niej kompletnej pustki - wyznanie sobie samemu, że dotychczasowe życie było szaleńczą pogonią za niczym.”
„Duchowość to głęboko zakorzeniona w człowieku potrzeba odczuwania, iż jest on częścią całości, że stanowi jedność z czymś, co jest większe i potężniejsze niż on sam”
„Człowiek nie zmienia się dopóty, dopóki pozostawanie tym, kim jest, nie staje się zbyt bolesne”

Statystyki nie kłamią - na DDA cierpi około 40% polskiego społeczeństwa. A czy Ty, słyszałeś kiedyś ten temin? Zapewne jeśli tu jesteś, to tak.

Czytając tę książkę, odniosłam wrażenie, iż wreszcie ktoś opisał mój stan za pomocą słów, zdefiniował mnie na nowo. Było to zarazem odkrywcze, jak i przerażajace przeżycie. Jednak przyniosło ulgę. Dobrze jest zrozumieć, iż nie...