Skończyłam tę książkę tylko dlatego, że staram się nie odpuszczać, kiedy już jakąś zacznę czytać. Było ciężko, momentami moje oczy powiększały się ze zdziwienia i niedowierzania.

Zdenerwowałam się już w pierwszym rozdziale, gdzie bohaterka zaczyna rzucać zdaniami w obcym dla mnie języku, a autorka nawet nie pokusiła się o zamieszczenie tłumaczenia. Takie wstawki są klimatyczne i bardzo je lubię, jednak zirytowało mnie, gdy bezskutecznie szukając tłumaczenia, natknęłam się na słowniczek wyrwanych z kontekstu pojedynczych słówek oraz kilka stron, na których wyjaśnione są różne fakty, takie jak np. wejście Polski do UE. Dziękuję. Nie mam w zwyczaju zabierania ze sobą do parku słownika języka włoskiego, więc nie wszystko zrozumiałam.

Fabuła infantylna, jeśli to autobiografia (nawet nie chcę wiedzieć, czy tak jest), to gratuluję autorce podejścia do życia. Młodość ma swoje prawa, jednak... wszystko ma swoje granice. Potajemne zaręczyny, na odległość, z dużo starszym obcokrajowcem, którego zna się zaledwie parę tygodni? Brzmi jak tandetne romansidło, prawda? Nie napiszę dokładnie, jednak zakończenie jest jeszcze gorsze.

Opisy miasta nadają tej powieści jakiegokolwiek sensu. Faktycznie pobudzają wyobraźnię, czuć ducha tamtych czasów.

Niestety mam silne wrażenie, że autorka bardzo chciała pokazać czytelnikom to, jak mocno kocha Włochy, tyle że zrobiła to w tak niefortunny sposób, że tej miłości w ogóle nie czuć. W zamian za to dostaliśmy gorzkie przechwałki.

Skończyłam tę książkę tylko dlatego, że staram się nie odpuszczać, kiedy już jakąś zacznę czytać. Było ciężko, momentami moje oczy powiększały się ze zdziwienia i niedowierzania.

Zdenerwowałam się już w pierwszym rozdziale, gdzie bohaterka zaczyna rzucać zdaniami w obcym dla mnie języku, a autorka nawet nie pokusiła się o zamieszczenie tłumaczenia. Takie wstawki są...