Książka poprawna, nawet obrzydliwie poprawna. Pewnie dlatego, że napisał ją Pałkiewicz, autor który ma niesamowitą cechę opisywania oczywistych oczywistości. Od razu przyznam się, że to było moje pierwsze zetknięcie się z tym pisarzem i od razu go nie polubiłem. Dlaczego? Może przez pisanie takich truizmów w stylu "Wyposażenie podróżnika: Buty- buty służą do chodzenia, dobrze, żeby były lekkie ale wytrzymałe itd, Czapka- czapkę należy zakładać jak jest zimno albo do ochrony przed słońcem, papier toaletowy- papier toaletowy służy do..." i tutaj już się powstrzymam przed objaśnieniami ale UWAGA! Pałkiewicz się nie powstrzymał i objaśnił czytelnikowi dlaczego warto mieć papier toaletowy przy sobie (choć przyznam, że zrobił to dyplomatycznie). Mnóstwo jest w tej książce tabelek pt. "Cnoty dobrego podróżnika", " Klucze do sukcesu podróży", " Dekalog pozwalający ustrzec się przed kłopotami", " Panorama zagrożeń w mieście". Fajnie, tylko mam wrażenie, że każdy głupi mógłby opisywać takie rzeczy. Nawet paroletnie dziecko (gdyby tylko umiało pisać). Aż się boje pomyśleć co opisał Pałkiewicz w książce " Jak żyć bezpiecznie w dżungli miasta". Pewnie coś w stylu " Po wstaniu z łóżka dobrze jest umyć zęby, żeby potem nie mieć nieprzyjemnego zapachu z ust... Ech, uśmiałem się przy tym co niemiara. Inna sprawa to wszechobecne samochwalstwo autora. Tu i tam był, wszędzie to podkreśla, sam siebie cytuje! (nawet w bibliografii są 3 jego pozycje). Na zdjęciach przedstawia swoje wizy, legitymacje i inne dokumenty chyba tylko po to, żeby się pochwalić. Kolejna sprawa to zdjęcia z autorem. Zauważyłem, że na każdej fotografii jest obowiązkowo wściekły z grymasem na twarzy. Nie wymagam od niego "banana" na twarzy podczas przedzierania się w dżungli ale już pozując z kimś do zdjęcia albo stojąc przygotowanym do wyprawy mógłby w jakiś sposób się uśmiechnąć. Ale nie, on musi zgrywać twardziela. Ogólnie wygląda to tak jakby na te wszystkie wyprawy ktoś go zesłał za karę a on wściekły musiał pokonywać drogę do swojego ciepluśkiego domku. Po zdjęciach w życiu bym się nie domyślił, że podróżowanie to jego pasja. Najlepszym przykładem, że można być twardzielem, uprawiać survival a przy tym od czasu do czasu się rozchmurzyć jest Bear Grylls.
Ogólnie po zalewie truizmów z pierwszej części już chciałem sobie dać spokój ale na szczęście druga część jest zdecydowanie ciekawsza.
Myślę, że mimo tych negatywów co opisałem powyżej znajdzie się spora grupa osób której ta książka może przypaść do gustu. Ja z pewnością do nich nie należę.

Książka poprawna, nawet obrzydliwie poprawna. Pewnie dlatego, że napisał ją Pałkiewicz, autor który ma niesamowitą cechę opisywania oczywistych oczywistości. Od razu przyznam się, że to było moje pierwsze zetknięcie się z tym pisarzem i od razu go nie polubiłem. Dlaczego? Może przez pisanie takich truizmów w stylu "Wyposażenie podróżnika: Buty- buty służą do chodzenia,...