To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Czytało się to dobrze. Książka ma odpowiednią ilość stron do przeczytania w jeden wieczór. Losy głównych bohaterek – Karoliny, Beaty, Gośki są bardzo ciekawe. Podzielone są na dzieciństwo i dorosłość. Czytając trochę się to miesza, ale nie stanowi to problemu. Wystarczy się skupić na treści.
Podsumowując polecam tą książkę każdemu.
Jak ktoś lubi serial „Przyjaciółki” to też będzie zadowolony. W pierwszej chwili jak czytałam opis na okładce to właśnie z tym serialem mi się skojarzyło.

W treści znalazłam kilka ciekawych cytatów:
„Wszyscy mamy blizny, zbieramy je przez całe życie” (str 32)

„Zdaje się, że pisanie czegokolwiek i drukowanie pod własnym nazwiskiem stanowi dla tych, którzy nie piszą, przedmiot najdzikszej zazdrości i uwielbienia. Dziwne to, jeśli wziąć pod uwagę, że pisanie jest umiejętnością, którą ogromna większość z nas posiadła w wieku siedmiu lat, i że nie wymaga ona właściwie żadnych dodatkowych talentów”. (str 100)

„Czasem żałuję, że razem z cząsteczkami skóry nie złuszczają się fragmenty duszy.” (str 148)
„Niestety zamiast znikać, wspomnienia obrastają człowieka, a te, które – wydawałoby się – już dawno utracił, czają się w kącie szafy gotowe wyskoczyć na pierwszy nieostrożny ruch.” (str 149)

To pierwsza książka tej autorki jaką przeczytałam. Do lektury zachęcił mnie opis na okładce. Czytało się to dobrze. Książka ma odpowiednią ilość stron do przeczytania w jeden wieczór. Losy głównych bohaterek – Karoliny, Beaty, Gośki są bardzo ciekawe. Podzielone są na dzieciństwo i dorosłość. Czytając trochę się to miesza, ale nie stanowi to problemu. Wystarczy się skupić...