Miłość do zwierząt determinuje dobrych ludzi. Mamy tutaj sylwetkę godnego następcy Jamesa Heriotta. Luke Gamble z humorem opisuje pierwsze lata swojej weterynaryjnej praktyki. Szczerze przedstawia blaski i cienie swojej profesji, rozczarowania, które go spotkały, ciekawe przypadki. Wsławił się tym, że często służył za naczelnego weterynarza JKM, podejmował interwencje w wielu nietypowych sprawach.
Z ubolewaniem przyznaje, że na początku kariery zrządzeniem losu stał się specem od schorzeń oczu wszystkich możliwych stworzeń. Pierwszy wycisk dała mu afrykańska żaba byk, której musiał usunąć oko.

Jego wspomnienia okazały się wciągająca lekturą, oferującą chwile wzruszeń, ale i śmiechu. Choć zawód weterynarza nie jest może ekscytujący, Gamble miał szczęście podróżować na Samos lub do Indii z weterynaryjną misją. Na Samos miał do wysterylizowania kilkudziesięciu lokatorów schroniska, zrozumiał, że ludzie z miłości do zwierząt muszą walczyć codziennie o ich godne życie. Muszą też podejmować trudne decyzje by usypiać hordy poodrzucanych do schroniska szczeniaków. Równie wstrząsająca była jego relacja z inspekcji sanitarnych w czasie pryszczycy. Poznać można makabryczne tajniki ubijania zarażonych egzemplarzy.

Najpiękniej zostały opisane przygody w Indiach, gdzie przyuczał miejscowych weterynarzy do zabiegów sterylizacji zwierząt. Jest tu i wątek miłosny, opis znajomości z uroczą Cordelią. Po zmianie właściciela kliniki para decyduje się podbić Indie i szkoda że w tym miejscu książka się kończy. Polecam miłośnikom zwierząt i humorystycznych opowieści.

Miłość do zwierząt determinuje dobrych ludzi. Mamy tutaj sylwetkę godnego następcy Jamesa Heriotta. Luke Gamble z humorem opisuje pierwsze lata swojej weterynaryjnej praktyki. Szczerze przedstawia blaski i cienie swojej profesji, rozczarowania, które go spotkały, ciekawe przypadki. Wsławił się tym, że często służył za naczelnego weterynarza JKM, podejmował interwencje w...