Ciekawa pozycja prezentująca czytelnikowi historię Prawosławia. Ciekawa również z tego powodu, że pisana przez prawosławnego anglika i duchownego tegoż kościoła. Autor nie ogranicza się tylko do przedstawienia, po prawdzie dość skrótowo co można jednak wybaczyć zważywszy na rozmiar publikacji, historii Kościoła Prawosławnego, ale również prezentuje podstawy wiary i dogmatyki wschodniego chrześcijaństwa. Dzięki temu praca jest idealna dla osób zainteresowanych prawosławiem, a nie mających żadnej lub niewielką o nim wiedzę. Książka staje się w tym wypadku rodzajem podręcznika. Również także nastawienie autora, zwłaszcza do dialogu między chrześcijańskiego, ma swoją wartość.
A jakie są minusy pracy? Autor nagminnie podkreśla, że historia prawosławia zaczyna się wraz z Chrystusem. Nie zgadza się to z naszym pojmowaniem historii chrześcijaństwa. Historii gdzie początkiem Kościołów Prawosławnych i Katolickiego jest data 1054 roku (sztuczna i w rzeczywistości fałszywa, ale w psychice ludzkiej daty początkowe i końcowe są potrzebne dla usystematyzowania pewnych spraw) i w skutek czego katoliccy pisarze wolą mówić o niepodzielnym Kościele przed 1054 r. Innym zarzutem jest pewien centryzm autora widoczny zwłaszcza w rozdziale opisującym poszczególne cerkwie prawosławne na świecie. Dużo miejsca poświęca się tam Grecji, Konstantynopolowi i Rosji (o niej jeszcze za chwilę),a bardzo mało innym. Również nieznajomość historii cerkwi prawosławnych w poszczególnych krajach o większości katolickiej jest mankamentem pracy (choćby twierdzenie, że po unii brzeskiej 1596 r. w Rzeczpospolitej władze uciskały prawosławnych - rzuca się w oczy całkowity brak znajomości realiów ówczesnej Polski i możliwości centralnych władz państwowych). Największy jednak zarzut należy uczynić odnośnie Rosji. Pomijając już to, że autor nie widzi różnicy między Rusią Kijowską, a Rosją (ta pierwsza była matką z której narodziła się późniejsza Rosja, podobnie jak Ukraina i Białoruś),to główny zarzut dotyczy sposobu patrzenia na ten kraj i jego religię. Autor patrzy na Rosję przez różowe okulary (po za okresem radzieckim). Jest to dla niego ojczyzna świętych i bogobojnych ludzi. Nawet okres rządów synodu nad Cerkwią Prawosławną (1721-1917) jest dla niego okresem światłym gdy ziemia ruska wydawała wielu świętych. Nie odmawiając Rosjanom bogobojnych i prawdziwie świętych osób w owym okresie to jednak trzeba przyznać, że z zachowanych materiałów źródłowych wyłania się zupełnie inny obraz niż autor prezentuje na łamach książki i nie dotyczy to tylko źródeł polskich (autor chyba nigdy nie zapoznał się z markizem de Custine i jego opisem Rosji Cara Mikołaja I). Z czego wynika ten naiwny obraz Rosji u autora? Z ignorancji ludzi zachodu? Z wrażenia nad największym prawosławnym krajem na Ziemi? Trudno powiedzieć.
Podsumowując: Książka ma swoją wartość i można ją polecić czytelnikom, ale pewne rzeczy są trudne do zaakceptowania i mogą wywoływać sprzeciw.

Ciekawa pozycja prezentująca czytelnikowi historię Prawosławia. Ciekawa również z tego powodu, że pisana przez prawosławnego anglika i duchownego tegoż kościoła. Autor nie ogranicza się tylko do przedstawienia, po prawdzie dość skrótowo co można jednak wybaczyć zważywszy na rozmiar publikacji, historii Kościoła Prawosławnego, ale również prezentuje podstawy wiary i...

Dobra a prosta. "Informacyjna" w pozytywnym znaczeniu.

Tym, którzy chcieliby wejść głębiej w tematykę od strony wiary i teologii, polecam "Prawosławną drogę". PS Polecam również, właśnie dodane przeze mnie, Introducing Eastern Orthodox Theology o. A. Louth'a (j. ang.).

Dobra a prosta. "Informacyjna" w pozytywnym znaczeniu.

Tym, którzy chcieliby wejść głębiej w tematykę od strony wiary i teologii, polecam "Prawosławną drogę". PS Polecam również, właśnie dodane przeze mnie, Introducing Eastern Orthodox Theology o. A. Louth'a (j. ang.).

To świetna książka, z której dowiedziałem się masę istotnych rzeczy o prawosławiu, ale i w ogóle o historii chrześcijaństwa. To kolejna pozycja, która pokazuje, jak trudno przebić się z prawdą w historii. No, ale sam autor też ma pewne problemy - najlepiej nic nie pisać o de facto braku rozróżnienia między Rusią a Rosją...

To świetna książka, z której dowiedziałem się masę istotnych rzeczy o prawosławiu, ale i w ogóle o historii chrześcijaństwa. To kolejna pozycja, która pokazuje, jak trudno przebić się z prawdą w historii. No, ale sam autor też ma pewne problemy - najlepiej nic nie pisać o de facto braku rozróżnienia między Rusią a Rosją...