"Dziewczęta z Szanghaju" trafiły na moja półkę zupełnie przypadkowo. Gdyby nie prezent od koleżanki pewnie nigdy nie odkryłabym talentu pani See i jej niesamowitych książek.
Pierwszą część ("Dziewczęta z Szanghaju") przeczytałam jako ostatnią książkę zeszłych wakacji. "Marzenia Joy" można by powiedzieć rozpoczynają moje kolejne, tegoroczne wakacje. Moje życie zatoczyło krąg, jak stało się to w przypadku bohaterek tych przepięknych książek.
W pierwszym rozdziale poznajemy Joy, dziewczynę, która odkryła skrywaną przez matkę i ciotkę tajemnicę. W ramach pokuty za nieszczęścia których uważała się sprawczynią, postanawia zawitać do Chińskiej Republiki Ludowej by wraz z masą i ku uciesze wielkiego Mao budować komunistyczne Chiny pełne dostatku i dobroci! Zafascynowana brakiem podziałów w społeczeństwie, hasłami wolności i dostatku decyduje się na porzucenie imperialistycznego życia typowej Amerykanki (choć Chinki z krwi i kości).
Na kartach powieści poznajemy wydarzenia czterech pokoleń, i w głównej mierze kobiet, które dla swoich dzieci są w stanie poświęcić wszystko, co mają. Miłość macierzyńska jest najsilniejszym uczuciem jakie wypływa z kart tej powieści. Bowiem to ona jest motorem do podjęcia działań wbrew rozsądkowi, ale w celu ochrony życia swojego dziecka. Zarówno Pearl jak i Joy, pomimo przeciwności losu okazują się wspaniałymi matkami.
Życie tej rodziny jest tak zawikłane, że trudno uwierzyć w jego prawdziwość. W "Dziewczętach z Szanghaju" to denerwowało mnie najbardziej. Jakby autorka na siłę próbowała pokazać się z innej strony: nie jako pisarka, u której wszystkie drogi prowadzą do happy endu, a tak by pokrzyżować wszystkie możliwe plany i po drodze skazać na śmierć pół rodu. "Marzenia Joy" pomimo, że opisują losy ludności w państwie komunistycznym, w którym lud jest masą pracującą dla władzy a propaganda nie zna granic, wydają się powieścią na wskroś realistyczną. Powieścią, która czyta się jak powieść nie obyczajową, a w dużej mierze historyczną. Wydaje się, że autorka sama przeżyła to wszystko, co opisała. Ten fakt też wskazuje na niesamowity talent Lisy See gdyż, wszystkie informacje o życiu w Chinach za czasów Mao Tse-Tunga zebrała z książek, rozmów z ludźmi, które ten terror przeżyły.
Cóż mogę jeszcze napisać? Pozostało mi chyba tylko gorąco polecić "Dziewczęta z Szanghaju" oraz "Marzenia Joy"! Są to książki od których bije ciepło, pomimo, że niekiedy włos jeży się na głowie, wzbudzają w czytelniku złość, poczucie bezradności i niesprawiedliwości świata. Są pełne magii i myślę, że poruszą każdego. Gorąco polecam!

"Dziewczęta z Szanghaju" trafiły na moja półkę zupełnie przypadkowo. Gdyby nie prezent od koleżanki pewnie nigdy nie odkryłabym talentu pani See i jej niesamowitych książek.
Pierwszą część ("Dziewczęta z Szanghaju") przeczytałam jako ostatnią książkę zeszłych wakacji. "Marzenia Joy" można by powiedzieć rozpoczynają moje kolejne, tegoroczne wakacje. Moje życie zatoczyło...