Kto z kinomanów nie widział krzykliwego plakatu „Stracha na wróble”, czerwonego postera przedstawiającego, ostrzeliwaną przez helikoptery, twarz Marlona Brando z „Czasu Apokalipsy”, uskrzydlonych czaszek z filmu „Ptaki” Hitchcocka albo nóg Lizy Minelli ułożonych w kształcie swastyki ze słynnego „Kabaretu”? Zapewne wybory z 4 czerwca 1989 i Solidarność ucieleśniona w postaci kowboja, z napisem umieszczonym pod spodem „w samo południe”,  co po niektórym nie jest obcy. 

„Ach! Plakat filmowy w Polsce” to do tej pory największy hołd złożony tej młodej, jeszcze nieuporządkowanej sztuce. Album zawiera najlepsze afisze oraz postery - zarówno te wydawałoby się proste w rysunku z wieloznaczną treścią, jak i nacechowane symbolizmem, mroczne, a przez to również intrygujące. 

Sama historia polskiego plakatu jest naprawdę zajmująca i sięga tak daleko jak sama X muza (przełom XIX i XX wieku). Z książki można się dowiedzieć kilku podstawowych informacji o różnych formach, a także ciekawostek np. co skłaniało twórców, żeby korzystać z tych, a nie innych inspiracji (np. malarstwa czy rzeźby). Bowiem każdy artysta charakteryzował się własnym, niepowtarzalnym stylem. Album podzielono na okresy, z czego współczesność (gdzie znajduje się krótki wstęp i same zdjęcia) zajmuje najwięcej. Nie jest to żaden błąd, bowiem mam podobnie wrażenie co twórcy, iż obecne plakaty, nawiązując niejednorodnością do polskiej szkoły plakatu, wzbudzają takie same emocje jak niegdyś tamte. Stąd należało im poświęcić maksymalną ilość.

Co do wad, mam tylko małe „ale”, które osobiście mi przeszkadzało. Chodziło o chaotyczne umieszczanie tekstu, który na każdej stronie wyglądał inaczej. Raz poszarpany, raz ściśnięty innym razem jeszcze rozproszony. Wiem, iż jest to specjalny zabieg graficzny, ale może rozpraszać w czytaniu. Zdecydowanie wystarczyło rozrzucenie samych plakatów. Jednak jak wspomniałam- to tylko moje subiektywne odczucia.

„Ach! Plakat filmowy w Polsce” to porządnie wydany album, dopieszczony w każdym detalu, zarówno okładki, wnętrza, jak i samej treści. Niejednokrotnie pokazuje, że do stworzenia pamiętnego plakatu filmowego wystarczy nie tylko inspiracja, ale również bogata wyobraźnia. I rzecz jasna- miłość do kina.

Katarzyna Barańska