Polecam tę książkę każdemu, kto interesuje się zagadnieniem władzy oraz lubi czytać o dążeniu do ponadczasowej sławy. Na przykładzie postaci autentycznych mamy przedstawiony proces osiągania szczytu władzy z punktu bardziej psychologicznego niż historycznego. Z książki możemy dowiedzieć się co planuje, co myśli, jak działa człowiek z takimi ambicjami jak Cesare Borgia. To niezwykle inteligentna, sprytna, budząca respekt postać, która bez żadnych skrupułów i wyrzutów sumienia usuwa wszelkie przeszkody jakie mu tylko stają na drodze do osiągnięcia zamierzonych celów. Poprzez strach a nie miłość zjednuje sobie mieszkańców podbitych miast. Ludzie się go boją, dlatego słuchają jego rozkazów. Nawet Dorotea ze strachu o własne życie staje się jego szpiegiem. Sceny z jego udziałem kipią brutalnością, słownictwo jest wulgarne,a poczynania coraz bardziej śmiałe. Wydaje mi się, że autor bardzo trafnie dobrał słownictwo, sposób myślenia i działania wszystkich postaci. Po przeczytaniu tej książki pozostaje odczucie poznania bohaterów jako ludzi, a nie tylko uzyskujemy informacje o ich osiągnięciach, tym bardziej, że narracja jest prowadzona od pierwszej osoby. Jedyne, czego nie brakuje wszystkim postaciom to wielkie ambicje. I Leonardo da Vinci i Niccolo Machiavelli poszukują odpowiedzi na pytanie jak zyskać wielką sławę nawet tysiąc lat po śmierci. Widzą jak ucieka ich życie, a oni nie mają nic, co mogliby pozostawić po sobie potomnym.
Podsumowując: bardzo ciekawy temat, poruszane zagadnienia, które zawsze interesują, czyli władza i sława oraz trafnie włożone słownictwo w usta bohaterów bardzo dobrze wszystkim znanym. Polecam!

Polecam tę książkę każdemu, kto interesuje się zagadnieniem władzy oraz lubi czytać o dążeniu do ponadczasowej sławy. Na przykładzie postaci autentycznych mamy przedstawiony proces osiągania szczytu władzy z punktu bardziej psychologicznego niż historycznego. Z książki możemy dowiedzieć się co planuje, co myśli, jak działa człowiek z takimi ambicjami jak Cesare Borgia. To...