Niezła - polecam. Książka opisuje teorię otyłości i cukrzycy typu 2 sformułowaną przez autora. "Kto jest szczupły, ma szczęście. Kto jest otyły, cierpi na zaburzenia pozyskiwania energii przez mózg. To ważne rozpoznanie uwalnia wszystkich otyłych ludzi od przypisanej i odczuwanej winy!" (s. 141).

Teza autora wydaje się całkiem wiarygodna, a jego pozycja w świecie naukowym dobra. Powołuje się na wiele badań naukowych, z tyłu książki jest dodatek z ich listą. Według Petersa u osób mających predyspozycje do otyłości dochodzi do zaburzenia równowagi Brain Pull i Body Pull na korzyść tego drugiego. Oznacza to, że egoistyczny mózg zamiast czerpać energię z ciała (z komórek tłuszczowych, Brain Pull),nakazuje mu czerpać energię ze środowiska (więcej jeść),tak by poziom cukru we krwi był wyższy i mózg otrzymał więcej glukozy. Mózg nie troszczy się przy tym o to, że ciało w tym procesie cierpi i staje się za grube. Do tego mechanizmu przyczynia się zbytnie przeciążenie układu stresowego i nadmiar kortyzolu. Przyczynami otyłości byłyby więc przewlekły stres, bezsenność oraz diety (!),ponieważ one także powodują stres i zaburzają Brain Pull.

Co z leczeniem? Tutaj autor stawia mniej udokumentowane tezy, właściwie tylko jeden zbadany w dwóch badaniach program Mellin. Wiemy jednakże, że skuteczność tradycyjnych diet opartych na kaloriach i jadłospisie wynosi maksymalnie 30% osób z utratą wagi 5% (czyli 3-5 kg). To nie jest oszałamiające. Może więc warto sięgnąć po inne metody, oparte na pracy z emocjami i stopniowej zmianie nawyków.

Na koniec jeszcze jeden cytat: "Nie ma gwarancji schudnięcia. Po prostu stanie się i pozostanie szczupłym jest obietnicą, której nie można dotrzymać. Nadszedł czas, aby zaakceptować tę bolesną prawdę" (s. 142).

Niezła - polecam. Książka opisuje teorię otyłości i cukrzycy typu 2 sformułowaną przez autora. "Kto jest szczupły, ma szczęście. Kto jest otyły, cierpi na zaburzenia pozyskiwania energii przez mózg. To ważne rozpoznanie uwalnia wszystkich otyłych ludzi od przypisanej i odczuwanej winy!" (s. 141).

Teza autora wydaje się całkiem wiarygodna, a jego pozycja w świecie naukowym...

Książka napisana świetnym językiem, jak gdyby uczestniczyło się w papierowej wersji wciągającego wykładu. Jest sztuką tak opisywać zagadnienia z dziedziny neuronauki, tu z pewnością należy się plus! Najbardziej kontrowersyjna była dla mnie druga część pozycji - irytowało mnie wrażenie, że autor próbuje zrzucić poczucie odpowiedzialności z czytelnika za swoją otyłość, ot, to po prostu mózg płatający figle. Pewnie niejedna osoba pomyślała sobie, że w takim razie nie warto nawet zmieniać swoich nawyków, bo mózg jest wszystkiemu winny... I niestety to mi się bardzo nie podoba. Cieszę się, że przeczytałam książkę do końca, gdzie ukazywane są także psychologiczne mechanizmy prowadzące do otyłości (choć zdecydowanie uproszczone),jak chociażby tłumienie emocji, brak wsparcia społecznego.
Z części dietetycznej zabrakło mi wyraźnego zaakcentowania, że kiedy autor mówi o "niedziałaniu diet", to ma na myśli diety radykalnie ograniczające podaż kaloryczną, diety nieodpowiednio zbilansowane, oraz rzucanie się na diety bez zamysłu zmiany całych nawyków żywieniowych. A przecież zdrowa, odpowiednio zbilansowana dieta, może pomóc schudnąć, i bez napadów głodu oraz obniżenia nastroju! Cała reszta zasad działania efektu jojo, humorków i innych zagadnień towarzyszących "diecie", opisana fenomenalnie.
Po przeczytaniu książki mogłoby się wydawać, że jesteśmy niewolnikami naszego głodnego glukozy mózgu i na nic nasze wysiłki - i choć pewnie nie wypada polemizować z profesorem, moje ostateczne wnioski są bardziej optymistyczne :).

Książka napisana świetnym językiem, jak gdyby uczestniczyło się w papierowej wersji wciągającego wykładu. Jest sztuką tak opisywać zagadnienia z dziedziny neuronauki, tu z pewnością należy się plus! Najbardziej kontrowersyjna była dla mnie druga część pozycji - irytowało mnie wrażenie, że autor próbuje zrzucić poczucie odpowiedzialności z czytelnika za swoją otyłość, ot, to...

Dość ciekawe spojrzenie na funkcjonowanie ludzkiego organizmu i związane z tym przyczyny tycia. Książka co prawda wygląda na zaadaptowaną na potrzeby przeciętnego czytelnika pracę naukową, ale czyta się dość dobrze. Autor przedstawia swoją teorie, popierając ją analizami i badaniami naukowymi. Być może problem jest jeszcze bardziej złożony, ale biorąc pod uwagę obecną sytuację autor jest przekonywujący. Pisanie w recenzji (ta najwyżej oceniona pod tą książką),że "nie zgadzam się z autorem bo uważam inaczej" jest dla mnie kompletną dziecinadą. Żeby dyskutować z naukowcem, trzeba przedstawić badania, fakty. Widzimisię i pseudonauka kończy się smutnymi historiami dzieci antyszczepionkowców.

Dość ciekawe spojrzenie na funkcjonowanie ludzkiego organizmu i związane z tym przyczyny tycia. Książka co prawda wygląda na zaadaptowaną na potrzeby przeciętnego czytelnika pracę naukową, ale czyta się dość dobrze. Autor przedstawia swoją teorie, popierając ją analizami i badaniami naukowymi. Być może problem jest jeszcze bardziej złożony, ale biorąc pod uwagę obecną...

Nie wiem czy wypada mi polemizować z uznanym autorytetem. Książka beletrystyczna może się podobać lub nie i jest to często kwestia gustu ale co jeśli książka jest napisana przez naukowca i poparta licznymi badaniami? Czy wypada mi zabierać głos i w dodatku nie zgadzać się z prezentowanymi poglądami? Wybaczcie jeśli wydam się zbyt zarozumiała ale jednak chciałabym skomentować tę pozycje chociaż nie posiadam żadnego tytułu naukowego i nie poświęciłam poruszanemu zagadnieniu badań naukowych. Będę pisać o tym co czuję, co mi się wydaje i co wydaje mi się , że zaobserwowałam i nie jest ot oczywiście polemika naukowa ale ponieważ sama książka jest skierowana do tak zwanego szerokiego odbiorcy to będzie to zwyczajnie opinia jednego z jej czytelników.
Zacznę zatem od początku czyli od samego tytułu "Samolubny mózg: dlaczego diety nie działają".
Tytuł w moim odczuciu tak samo chwytliwy jak i nie prawdziwy zacznę od niezgody na nazwanie naszego mózgu samolubnym - owszem domaga się od organizmu olbrzymich dawek energii w skrajnych przypadkach nawet kosztem innych organów ale czy to wystarczy, żeby przypiąć mu zaraz łatkę "samoluba" przecież tej energii potrzebuje do swojego poprawnego funkcjonowania a od dobrego funkcjonowania mózgu zależy często przeżycie całego organizmu, dajmy na to taka wątroba choćby nie wiem jak się starała nie wykombinuje jak znaleźć nowe źródło pokarmu w czasach deficytu a mózg? Mózg już tak. Zatem jego niepohamowana ochota na energię w gruncie rzeczy służy całemu organizmowi i nie jest zwykłą fanaberią.
A co z opinią że diety nie działają? Znów się nie zgadzam diety jeśli się ich przestrzega zawsze działają za każdym razem, problem w tym, że po zakończeniu diety jakakolwiek by ona nie była wracamy do starych nawyków żywieniowych i kilogramy w zawrotnym tempie powracają czasem z nawiązką. Dlatego jeśli naprawdę chcemy zeszczupleć i nie tyć nie tyle musimy przestrzegać różnych czasem bardzo dziwacznych diet a już na zawsze zmienić nawyki żywieniowe. To takie proste jednak dla niektórych całkiem niepojęte.
Nie zgadzam się z główną konkluzja tej książki, że za nasze tycie odpowiedzialny jest zaburzony w skutek stresu mózg który zawsze domaga się dodatkowych dawek energii zamiast spalać jej nadwyżki odłożone w tkance tłuszczowej " zmusza" nas do przyjmowania coraz to nowych porcji pokarmu zamiast korzystać z tego co ma przez co w efekcie ciągle tyjemy a nasz "samolubny " mózg
dalej " zmusza" nas do jedzenia. Jak uczy historia ludzkość żyła już w bardziej stresujących czasach niż obecnie a nie mając dostępu do wysoko kalorycznego i przetworzonego pokarmu wcale nie zmagała się z plagą otyłości jak my obecnie. Otyłość w większości wypadków to efekt szeregów błędów i zaniedbań w naszym sposobie odżywiania. Jemy zbyt dużo i zbyt kalorycznie zamiast gotować ze zdrowych produktów" zapychamy się " się gotowymi daniami posiadających mało właściwości odżywczych ale za to olbrzymie ilości kalorii, podjadamy miedzy posiłkami słodkie lub słone przekąski a na efekty nie trzeba długo czekać jesteśmy chorzy i otyli a potem jedno napędza drugie. Jedynym racjonalnym rozwiązaniem jest nie zrzucanie winy na taki lub inny organ naszego ciała lub taką lub inną dietę a stała zmiana nawyków żywieniowych, tylko tyle - naprawdę! To działa. Zapytajcie jakiego chcecie uczciwego dietetyka .

Nie wiem czy wypada mi polemizować z uznanym autorytetem. Książka beletrystyczna może się podobać lub nie i jest to często kwestia gustu ale co jeśli książka jest napisana przez naukowca i poparta licznymi badaniami? Czy wypada mi zabierać głos i w dodatku nie zgadzać się z prezentowanymi poglądami? Wybaczcie jeśli wydam się zbyt zarozumiała ale jednak chciałabym...

W wielu opiniach pojawiła się informacja krytyczna, że właściwie książka nie mówi jak schudnąć.Tylko że, ani tytuł ani autor wcale nie sugerują, że jest to poradnik dla odchudzających się. Dla mnie książka jest niezwykle innowatorska (mówię o treści, bo forma czasem mnie denerwowała). Szczególnie pożyteczny jest długi spis literatury naukowej na końcu, do której można sięgnąć żeby dowiedzieć się więcej. Owszem, gdy książkę czyta ktoś, kto chce schudnąć to może być trochę zawiedziony, ale ja osobiście potwierdziłam swoje przypuszczenia, ze to nie dieta jest kluczem do szczupłej sylwetki ale zmiana sposobu myślenia.

W wielu opiniach pojawiła się informacja krytyczna, że właściwie książka nie mówi jak schudnąć.Tylko że, ani tytuł ani autor wcale nie sugerują, że jest to poradnik dla odchudzających się. Dla mnie książka jest niezwykle innowatorska (mówię o treści, bo forma czasem mnie denerwowała). Szczególnie pożyteczny jest długi spis literatury naukowej na końcu, do której można...

Biorąc tę książkę do ręki przyznam szczerze miałam nadzieje, że w końcu poznam jakiś magiczny środek dzięki któremu już nigdy nie będę musiała się przejmować swoją sylwetką. Niestety zawiodłam się. Jak okazuje się redukcja wagi to według autora jeszcze bardziej skomplikowana sprawa niż przyjmuje się na ogół. Wszystkiemu winny jest właśnie samolubny mózg. Dla sprostowania muszę zaznaczyć, że "samolubność" naszego mózgu nie jest niczym niewłaściwym i niepożądanym (dzięki temu prawdopodobnie przetrwał nasz gatunek). Problemem tak naprawdę jest to jak my sami często wpływamy na własny organizm rozstrajając go i powodując szereg komplikacji w pobieraniu energii przez mózg, co skutkuje własnie odkładaniem się tkanki tłuszczowej. Autor podchodzi do tematu z wielu stron i opiera swoją teorię na licznych przykładach, porusza między innymi problem cukrzycy czy wpływu naszej psychiki na to co dzieje się w naszym organizmie.
Podsumowując książka jest na pewno warta przeczytania. Teoria, którą głosi autor jest nowa i nie jest pewne czy prawdziwa. Można w nią wierzyć lub nie. Dla mnie lektura ta okazała się bardzo pomocna, dzięki niej poskładałam sobie pewne elementy w całość oraz stałam się bardziej świadoma tego jak długotrwały stres negatywnie wpływa na moją wagę :)

Biorąc tę książkę do ręki przyznam szczerze miałam nadzieje, że w końcu poznam jakiś magiczny środek dzięki któremu już nigdy nie będę musiała się przejmować swoją sylwetką. Niestety zawiodłam się. Jak okazuje się redukcja wagi to według autora jeszcze bardziej skomplikowana sprawa niż przyjmuje się na ogół. Wszystkiemu winny jest właśnie samolubny mózg. Dla sprostowania...

Ciekawe. Rewolucyjne podejście

Ciekawe. Rewolucyjne podejście

Do pewnego momentu byłam zachwycona tą książką. Ale w tym pewnym momencie pojawiło się stwierdzenie, że większość ludzi nie może schudnąć z powodów medycznych, a nie z powodu złych nawyków żywieniowych czy braku aktywności fizycznej. Owszem, są choroby, które utrudniają (ale mimo wszystko jednak nie uniemożliwiają) zrzucenie zbędnych kilogramów ale to zaledwie kilka procent. Większość przypadków otyłości spowodowanych jest jednak utrwalonymi nieprawidłowymi nawykami żywieniowymi i brakiem ruchu.
Niemniej książka zawiera mnóstwo ciekawych informacji. Szczególnie powinni ją przeczytać zwolennicy diet białkowych i low-carb, zwolennicy słodzików czy chociażby legalizacji marihuany ;) Może trochę zweryfikują swoje poglądy.

Do pewnego momentu byłam zachwycona tą książką. Ale w tym pewnym momencie pojawiło się stwierdzenie, że większość ludzi nie może schudnąć z powodów medycznych, a nie z powodu złych nawyków żywieniowych czy braku aktywności fizycznej. Owszem, są choroby, które utrudniają (ale mimo wszystko jednak nie uniemożliwiają) zrzucenie zbędnych kilogramów ale to zaledwie kilka...

Pouczająca lektura.

Pouczająca lektura.

„Samolubny mózg” to książka niemieckiego specjalisty od otyłości, internisty, diabetologa i badacza mózgu, Achima Petersa. Autor przybliży czytelnikom teorię, wedle której nasz mózg odgrywa bardzo ważną rolę w dystrybucji energii w ludzkim organizmie. Jest to nowatorska koncepcja, która nie jest jeszcze dobrze znana w Polsce. „Samolubny mózg” to wyjątkowy poradnik, który łączy w sobie cechy publikacji popularnonaukowej.

Książka jest podzielona na 3 części: „Jak nasz mózg kontroluje metabolizm”, „Jak nasz mózg rozwiązuje kryzysy energetyczne kosztem ciała” i „Prawdziwe przyczyny otyłości i cukrzycy – profilaktyka i alternatywy” oraz liczne rozdziały. Ułatwia to czytanie, ponieważ nie trzeba czytać wszystkiego po kolei. Można niektóre rozdziały zostawić sobie na później, a przejść do tych, które interesują nas najbardziej. Dodatkowo pod koniec książki został umieszczony „Załącznik” w którym wyjaśnione zostały główne pojęcia, a także „Bibliografia” dla ciekawych i chcących pogłębić swoją wiedzę czytelników. Język, którym posługuje się autor jest językiem naukowym, jednak nie przeszkadza to w zrozumieniu tekstu, wręcz przeciwnie – wszystko jest dokładnie wyjaśnione i poparte licznymi przykładami.

Kto z nas nie marzy o idealnej sylwetce? Jeszcze większa część osób, pomija wygląd, a zwraca uwagę na zdrowie. Jednak dlaczego dzieje się tak, że mimo stosowania najróżniejszych diet, począwszy od diety białkowej, jabłkowej po błyskawiczną dietę aromatyczną, nie jesteśmy w stanie trwale schudnąć? Przecież wiadomo, że nadwaga to bardzo poważny problem, powodujący liczne schorzenia narządów.

„Mózg reguluje najpierw własny poziom energii. W tym celu aktywuje układ stresowy, który przekazuje energię z rezerw organizmu do mózgu.”

Na czym dokładnie polega teoria „selfish brain” (samolubny mózg)? Jest to koncepcja, która pokazuje, że nasz mózg jako pierwszy domaga się uzupełnienia zapasów energii, wręcz dopomina się o nie (dlatego też, jest to jedyny organ, który nie chudnie). To on utrzymuje stężenie cukru na stałym poziomie, a w skrajnych sytuacjach zużywa największą ilość energii, potem się jej domagając z powrotem. Pokazuje to, że mózg nie tylko kontroluje proces dostarczenia energii, ale także jest bezpośrednim konsumentem. Stąd biorą się nagłe napady głodu nawet w środku nocy, ponieważ „baterie muszą zostać naładowane” a mózg wtedy nie pobiera energii z dostępnych w organizmie zapasów. Osoby z nadwagą dowiedzą się, że struktura ich problemu leży w psychice, dlatego, że mają błędnie zaprogramowaną gospodarkę energetyczną w organizmie. Teoria „samolubnego mózgu” była „sprawdzona na podstawie 10 000 badań w najróżniejszych dyscyplinach naukowych i jest z nimi spójna.”

Bardzo ważnym rozdziałem jest również ten poświęcony edukacji rodziców, by ich dzieci mogły utrzymać smukłą sylwetkę. Nie chcę zbyt wiele zdradzać, także mogę dodać tylko tyle, że jest to jedynie namiastka tego, co znajdziecie w książce Petersa.

„Samolubny mózg” to nie tylko książka dla tych osób, które chcą osiągnąć wymarzoną sylwetkę i chcą znaleźć pytania na nurtujące je odpowiedzi. To również książka dla osób zmagających się z cukrzycą, dla osób, które chcą żyć i odżywiać się zdrowo oraz dbać o swój organizm, a także dzielić się przydatnymi informacjami i radami z innymi. Polecam lekturze!

„Samolubny mózg” to książka niemieckiego specjalisty od otyłości, internisty, diabetologa i badacza mózgu, Achima Petersa. Autor przybliży czytelnikom teorię, wedle której nasz mózg odgrywa bardzo ważną rolę w dystrybucji energii w ludzkim organizmie. Jest to nowatorska koncepcja, która nie jest jeszcze dobrze znana w Polsce. „Samolubny mózg” to wyjątkowy poradnik, który...