Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niezła - polecam. Książka opisuje teorię otyłości i cukrzycy typu 2 sformułowaną przez autora. "Kto jest szczupły, ma szczęście. Kto jest otyły, cierpi na zaburzenia pozyskiwania energii przez mózg. To ważne rozpoznanie uwalnia wszystkich otyłych ludzi od przypisanej i odczuwanej winy!" (s. 141). Teza autora wydaje się całkiem wiarygodna, a jego pozycja w świecie naukowym dobra. Powołuje się na wiele badań naukowych, z tyłu książki jest dodatek z ich listą. Według Petersa u osób mających predyspozycje do otyłości dochodzi do zaburzenia równowagi Brain Pull i Body Pull na korzyść tego drugiego. Oznacza to, że egoistyczny mózg zamiast czerpać energię z ciała (z komórek tłuszczowych, Brain Pull),nakazuje mu czerpać energię ze środowiska (więcej jeść),tak by poziom cukru we krwi był wyższy i mózg otrzymał więcej glukozy. Mózg nie troszczy się przy tym o to, że ciało w tym procesie cierpi i staje się za grube. Do tego mechanizmu przyczynia się zbytnie przeciążenie układu stresowego i nadmiar kortyzolu. Przyczynami otyłości byłyby więc przewlekły stres, bezsenność oraz diety (!),ponieważ one także powodują stres i zaburzają Brain Pull. Co z leczeniem? Tutaj autor stawia mniej udokumentowane tezy, właściwie tylko jeden zbadany w dwóch badaniach program Mellin. Wiemy jednakże, że skuteczność tradycyjnych diet opartych na kaloriach i jadłospisie wynosi maksymalnie 30% osób z utratą wagi 5% (czyli 3-5 kg). To nie jest oszałamiające. Może więc warto sięgnąć po inne metody, oparte na pracy z emocjami i stopniowej zmianie nawyków. Na koniec jeszcze jeden cytat: "Nie ma gwarancji schudnięcia. Po prostu stanie się i pozostanie szczupłym jest obietnicą, której nie można dotrzymać. Nadszedł czas, aby zaakceptować tę bolesną prawdę" (s. 142).