http://shysquirrel.files.wordpress.com/2012/02/szkarlatna-partytura_ralf-isau.jpg
Autor: Ralf Isau
Tytuł: Szkarłatna partytura
Liczba stron: 472
Wydawnictwo: Telbit
Ocena: ●●●●●●●●○○ 8/10
Muzyka od zawsze była z nami. Na początku istniała tylko w odgłosach bębnów, wycia itp. Z czasem przerodziła się w prawdziwą sztukę, a nawet magię. Właśnie o tym opowiada książka „Szkarłatna partytura” – o mocy muzyki. Główną bohaterką jest Sara d’Albis znana solistka i pianistka, która ma również dar syntezji – widzi muzykę jako barwy, kształty i jak się później okazuje słowa. Podczas premierowego występu odnalezionej niedawno kompozycji – Franza Liszta jej przodka. W swoim utworze przekazuje wiadomość dotyczącej miejsca ukrycia Szkarłatnej Partytury, w której zapisane są Dźwięki Władzy, które pozwalają na rządzenie i manipulowanie ludzkim umysłem przez melodie.
Sarah zaczyna poszukiwania.

Ogólny pomysł na książkę jest naprawdę dobry. Autor w nowoczesną opowieść powplatał wątki starych bractw. Kiedy czytałam tę książkę nie potrafiłam nie myśleć o dziełach Dana Browna, w których też są wspomniane różne tajemne zrzeszenie. Jednak są to tylko delikatne podobieństwa, które nie ujmują tej książce niczego.

Fabuła książki jest dość jasna, jak na thriller. Cała akcja skupia się na poszukiwaniu partytury, jednak są też rozdziały, w których poznajemy przeciwnika Sary . W sumie jest to ciekawa wstawka, która pod koniec książki okazuje się dość istotną rzeczą. Bez żadnych obaw można tą książkę wpakować do szufladki thriller, jednak ja dodałabym naklejkę „Przeczytaj”. Są tu i spiski, i morderstwa, i tajemnicza historia. Wszyscy którzy kochają podobne książki, tą też polubią.
Mimo mojego ogólnego zachwytu książką, główna bohaterka nie przypadła mi do gustu, jest ona strasznie statyczna i nudna. Rozumiem, że główny bohater zawsze musi mieć wszystko pod kontrolą, ale jednak wydaje mi się, że zachowanie Sary jest dość denerwująca. Dziewczyna na każdym kroku szuka spisku i zawsze ma wrażenie, że jest w pewien sposób lepsza od innych, bo ma dar syntezji. Jest to jednak tylko moja subiektywna ocena tej bohaterki. Inne osoby mogą ją odbierać całkiem inaczej.

Ważny w tej książce są również znajomi Sary, których nie możemy jednak nazwać jej przyjaciółmi. Wielu z nich poznała podczas swoich badań nad Lisztem oraz przy okazji licznych koncertów. Są to osoby obyte i często bardziej zaznajomione z bractwem Słyszących Dźwięków niż ona sama. Przez to nie jest do końca pewna, komu może ufać. Jednak często okazuje się, niestety tak, że jej szpiegowanie jest kompletnie bezcelowe.

O książce można powiedzieć dużo, jednak trudno określić ją mianem nudnej i bez pomysłu. Ma w sobie coś co przyciąga czytelnika do siebie, jednak w pewien sposób odpycha od siebie potencjalnego nabywcę wieloma informacjami oraz za dużą liczbą opisów. Nie jest to książka na jeden wieczór, do poduszki tylko lektura, która trochę się rozwleka w czasie. Nie nuży ona jednak czytelnika, tylko chwilami meczy go.

Thrillery mają to do siebie, że czasami jest w nich za dużo opisów i zbędnych informacji. W tej książce jest niestety podobnie, ponieważ tak naprawdę większą część książki zajmują właśnie one. Jest to z jednej strony plus, bo nie lubię zbyt wielu dialogów w tekście, jednak sądzę, że powinny one od czasu do czasu być ciut dłuższe i sensowniejsze.

W tej książce ujęła mnie tajemnica, nutka magii i muzyka. Jest ona przedstawiona w tak realny sposób, że czasami mamy wrażenie, że wypływa ona z kart powieści.

Moim zdaniem ta książka jest dobra. Nie jest to może niewiadomo jaka powieść, która na dłużej odciśnie swoje piętno na czytelniku, jednak jest to dość ciekawa lektura, która nie jest wyrzuceniem w błoto czasu i pieniędzy. Polecam tę książkę czytelnikom wymagającym oraz tym, których objętość i liczba opisów nie straszy po nocach.

http://shysquirrel.files.wordpress.com/2012/02/szkarlatna-partytura_ralf-isau.jpg
Autor: Ralf Isau
Tytuł: Szkarłatna partytura
Liczba stron: 472
Wydawnictwo: Telbit
Ocena: ●●●●●●●●○○ 8/10
Muzyka od zawsze była z nami. Na początku istniała tylko w odgłosach bębnów, wycia itp. Z czasem przerodziła się w prawdziwą sztukę, a nawet magię. Właśnie o tym opowiada książka...