„Anna Karenina” jest nazywana romansem wszechczasów. Nie ulega wątpliwości, że powieść ta opowiada o miłości, ale nie chodzi tu wyłącznie o uczucie, które zrodziło się miedzy Anną i Wrońskim. Istotniejszy jest fakt poświęcenia jednej miłości (tej matczynej) dla miłości pełnej namiętności, takiej której Anna nigdy wcześniej nie zaznała. Sama bohaterka niejednokrotnie powtarza, że poświęciła wszystko dla miłości, że uczucie Wrońskiego to jedyne co ma. Pytanie: co tak naprawdę straciła, poświęciła bohaterka ? Życie przepełnione fałszem, pełne pozorów. Anna uważana była za kobietę upadłą przez ludzi, którzy przestrzegając konwenansów, ukrywali swoją małoduszność oraz niegodziwości. Karenina zrzuciła maskę, która do innych przylgnęła tak mocno, że stała się twarzą. Za ten odważny, niemal heroiczny czyn ukarano ją obojętnością, uznano za wyklętą, co stopniowo niszczyło nieszczęsną kobietę.
Powieść Tołstoja to nie tylko historia Anny; to powieść przede wszystkim o kobiecie oraz roli, jaką pełni w rodzinie, a co za tym idzie – także w społeczeństwie.
Rosyjski pisarz przedstawia dzieje trzech kobiet: Anny, Dolly i Katy Dwie ostatnie są strażniczkami starego porządku. Dolly stoi na straży ogniska domowego, wybacza zdradę mężowi, toleruje hulaszczy tryb życia, boryka się z problemami finansowymi, by ratować rodzinę; w jej życiu nie ma miłości, jest samotna i nieszczęśliwa, a jej gorycz potęguje świadomość własnego położenia oraz tego, że jej los się nie odmienni.
Natomiast Kate jest szczęśliwa, paradoksalnie, właśnie dzięki swej nieświadomości; najpierw, będąc panienką, żyje w „złotej klatce”, później przenosi się do idyllicznej krainy, którą stworzył dla niej Lewin. Dziewczyna żyje bezrefleksyjnie, akceptuje w pełni swoją rolę żony i matki; zdaje się nie dostrzegać problemów współczesnego świata, dylematy natury moralnej czy problemy społeczne są jej obce. Kobieta wiedzie spokojne życie we własnym, hermetycznym świecie.
Losy tych trzech kobiet, dzięki misternej konstrukcji powieści, splatają się, tworząc doskonałą całość.

„Anna Karenina” jest nazywana romansem wszechczasów. Nie ulega wątpliwości, że powieść ta opowiada o miłości, ale nie chodzi tu wyłącznie o uczucie, które zrodziło się miedzy Anną i Wrońskim. Istotniejszy jest fakt poświęcenia jednej miłości (tej matczynej) dla miłości pełnej namiętności, takiej której Anna nigdy wcześniej nie zaznała. Sama bohaterka niejednokrotnie...