Pewnikiem, że znajdziemy w nim naprawdę bogatą ilustrację wierszy autora "Płaskorzeźby". Szczególnie wpadają w pamięć wypowiedzi Wojciecha Bonowicza, Jerzego Jarniewicza, Zbigniewa Macheja, Andrzeja Sosnowskiego i Bohdana Zadury. Zupełnie różnie potraktowali temat, każdy czytał inaczej, każdy ma „swojego” Różewicza. Odnosi się to oczywiście do wszystkich poetów prezentujących tę poezję w tomie. Szkoda byłoby tu jednak opisywać ich „opisywanie”, „pokazywanie”, czy „obcowanie” z wierszami Mistrza, albowiem sprowadziłoby się to do wyrobniczej i niechlubnej roboty przetwarzania danych. Mogę od siebie tylko dodać, że wybór współtwórców tomu wydaje się nieprzypadkowy: każdy z nich ma co innego do zaoferowania czytelnikowi. Zresztą wierzę, że część tych tekstów była gotowa dużo wcześniej, nawet jeżeli niespisana na papierze, to zachowana w głowie autora – myśl o Różewiczu niejednej osobie prezentującej się w tym tomie jest wyraźnie nieobca i tylko czekała na dogodny moment, aby zaistnieć dla szerszego grona. Szczęściem zbiegu dogodnego czasu (chociaż urzędowo mamy rok Miłosza, to dziewięćdziesiąte urodziny obchodzi jednak Różewicz, co spokojnie zinterpretujemy jako alternatywne święto) możemy otrzymać dzieło pełnowartościowe, a nie lichy półprodukt goniących za terminem wydawców. Słowem: idea krążyła po świadomości znacznej części autorów tekstów. Obcowanie z twórczością Różewicza jest im nieobce w obecnym stanie ducha.

Więcej na: http://www.wywrota.pl/db/artykuly/18583_liryczna_rzeka_i_jej_doplywy_dorzecze_ro.html

Pewnikiem, że znajdziemy w nim naprawdę bogatą ilustrację wierszy autora "Płaskorzeźby". Szczególnie wpadają w pamięć wypowiedzi Wojciecha Bonowicza, Jerzego Jarniewicza, Zbigniewa Macheja, Andrzeja Sosnowskiego i Bohdana Zadury. Zupełnie różnie potraktowali temat, każdy czytał inaczej, każdy ma „swojego” Różewicza. Odnosi się to oczywiście do wszystkich poetów...