Witajcie ponownie!
(Jeżeli kogoś uraziłam słowem „witam” to przepraszam i radzę wyluzować ;)).

Dzisiaj przychodzę do was, aby pochwalić się wrażeniami po przeczytaniu książki „Złe dziewczyny nie umierają”. Jest to pierwszy tom cyklu o tym samym tytule, drugi to „Od złej do przeklętej”, który także mam i czym prędzej się za niego wezmę.

Jak zwykle kilka słów o wydaniu: piękna okładka, jest naprawdę świetna. Niby zwykła dziewczynka siedząca pod oknem, ale jest po prostu magicznie. Tył także jest śliczny, mimo że różowy :D Całość wygląda niezwykle świeżo i dziewczęco. Wspomnę też o czcionce, która jest niezwykle ważna podczas czytania. Tutaj tradycyjnie, dosyć duże litery, także wszystko jest w jak najlepszym porządku.

Główną bohaterką jest 15-letnia Alexis, niezbyt popularne dziewczę, z dość twardym charakterem. Nie może być inaczej, kiedy ma się lekko dziwną młodszą siostrę, rodziców, którzy się tobą nie przejmują i pełnego nienawiści ducha na karku. Specyficzność 13-letniej Kasey osiąga apogeum, kiedy zaczyna mieć luki w pamięci i nawija językiem rodem z XVIII-wiecznej Francji.

Alexis musi rozwiązać zagadkę tajemniczego domu i wypadku (morderstwa?), który miał miejsce wiele lat wcześniej. Musi się jednak spieszyć. Na szali leży nie tylko jej życie.

Muszę przyznać, że początek tej powieści trochę mnie zmylił. Pokusiłam się nawet o stwierdzenie, że już chyba za stara jestem na takie książki. Ot taka typowa młodzieżówka, o dziewczynie z problematyczną rodziną. Zdecydowanie mnie zaskoczyła i z całą pewnością pozytywnie. Kiedy do konwencji nieszczęśliwej rodziny dołączył duch zamordowanej dziewczynki, który próbuje pozabijać połowę miasta, na moją twarz wstąpił szeroki uśmiech :D.

Książkę przeczytałam prawie w jeden dzień. Gdyby nie wesele, na które trzeba było się zbierać, nie oderwałabym się od niej na moment. Przyssałam się do niej niczym odkurzacz do linoleum. Pierwszy raz czytałam książkę z motywem opętania, który tak często spotykam w filmach i który bardzo mi się przejadł. Zwykła dziewczyna musi walczyć ze złym duchem, który chce ją zabić. Owa zwyczajność wspaniale kontrastuje z paranormalnością. Główna bohaterka nie jest żadnym „superhero” i wcale nie próbuje być nim być.

W całej powieści jesteśmy przytłoczeni mnogością wydarzeń kiedy zdajemy sobie sprawę z tego, że np. akcja tocząca się na ostatnich stu stronach miała miejsce w przeciągu połowy dnia.

Bardzo mnie zdziwił dobór gatunku, który został tej książce przypisany. Horror? No nie wiem, raczej paranormalna młodzieżówka, z horrorem nie miało to wiele wspólnego. Chociaż w zasadzie jestem podobnego zdania, gdy widzę film o opętaniu. Na odwrocie książki czytamy, że historia ma ścinać krew w żyłach, chyba jedyne co mnie w tej powieści przeraziło to pomysł ubrania różowowłosej dziewczyny w różową kieckę i takież buty. Oczywiście podobno wyglądała świetnie, dojrzale i w ogóle niezbyt cukierkowo. Taa.

Kolejnym wielkim plusem, chociaż pewnie dla wielu może się to okazać wadą, ze względu na to, że książka im się szybko kończy i trzeba kupić następną, jest to, że naprawdę szybko się ją czyta. Siadałam chwilę ugrzać się na słońcu i pyk, patrzę a tu 80 stron przeminęło nawet nie wiem kiedy.

Bardzo mi się podobała, być może jest to spowodowane tym, że jeszcze nie czytałam (bądź nie pamiętam) książki, o podobnej fabule. Coś nowego i oryginalnego. Brawa dla autorki, o której jeszcze nigdy nie słyszałam. O samej książce również niewiele wiedziałam do tej pory. Jeden jedyny raz zobaczyłam ją jako nagroda w jednym z konkursów organizowanych na stronie promocji książkowych. Szkoda, ponieważ ta pozycja naprawdę zasługuje na bliższe poznanie.

Za książkę dziękuję księgarni PanTomasz :)

Opinia pochodzi z mojego bloga: kasi-recenzje-ksiazek.blog.pl

Witajcie ponownie!
(Jeżeli kogoś uraziłam słowem „witam” to przepraszam i radzę wyluzować ;)).

Dzisiaj przychodzę do was, aby pochwalić się wrażeniami po przeczytaniu książki „Złe dziewczyny nie umierają”. Jest to pierwszy tom cyklu o tym samym tytule, drugi to „Od złej do przeklętej”, który także mam i czym prędzej się za niego wezmę.

Jak zwykle kilka słów o wydaniu:...