Druga część "Wielkiej Encyklopedii Zwierząt" dalej opisuje ssaki, jednak muszę przyznać, że nie bardzo rozumiałam z początku dobór opisywanych grup. A mamy tutaj tak zróżnicowane zwierzaki jak małpy człekokształtne, jak również tzw "latawce"- latające koty itp., ryjkonosy i wiewióreczniki. Tuż za nimi Autor zaczyna pisać o lemurach i małpiatkach, by po nich przejść do małp właściwych. O ile od lemura do małpy nie jest wcale tak bardzo daleko w systematyce, to z początku nie bardzo wiedziałam, co mają wspólnego tapaje (czyli wiewióreczniki) z lemurami. Dowiedziałam się, że ma i to sporo. O ile ryjkonosy to małe ssaki owadożerne, to wiewióreczniki (tapaje) mają nieco niejasną sytuację- część naukowców zalicza je do ssaków owadożernych, z kolei inni twierdzą, że powinny być zaliczane do rzędu naczelnych. W rzeczywistości zwierzęta te mają cechy pośrednie pomiędzy obydwoma grupami. Jeżeli więc chodzi o systematykę, Autor zgrabnie poradził sobie z przedstawieniem przeróżnych zwierząt w sensowny sposób.
Poszczególne tomy encyklopedii mają format A4, twarde oprawy, papier kredowy- są wydne w formie albumów. Na każdej stronie znajduje się minimum jedno zdjęcie- z większości patrzą na nas zwierzęta, które przeciętny człowiek widzi pierwszy raz w życiu, wyjąwszy może dział o małpach czy lemurach. Niestety, opisy są stanowczo zbyt krótkie jak na encyklopedię, zawierają jedynie najważniejsze informacje, ale to wszystko. Rozumiem że ilość stron ogranicza i jeżeli o to chodzi, trżeba przyznać, że opisy są konkretne, bez zbędnych "wypełniaczy", zawierają nawet informacje o długości ciąży i rozrodzie poszczególnych zwierząt.
Najbardziej w tym tomie podoba mi się część poświęcona lemurom- od dziecka uwielbiam te tajemnicze stworzenia, szczególnie lemura katta. Bardzo spodobała mi się małpiatka o wdzięcznej nazwie sifaka- musi robić w naturze niesamowite wrażenie.
Małpom właściwym poświęcono ponad połowę tej cienkiej książki, a i tak mam wrażenie że jest to bardzo mało. Nie zabrakło jednak informacji o -żadszych gatunkach, takich jak langury czy marmozety. Chociaż temat małp został właściwie muśnięty, trudno oczekiwać więcej miejsca dla tych zwierząt w antologii, która w zamyśle ma obejmować całe królestwo zwierząt.
Niewątpliwie skompletowanie "Wielkiej Encyklopedii Zwierząt" da powód do satysfakcji, mnie osobiście ciekawi jeszcze, w jaki sposób Autor będzie prezentował gatunki. Jeżeli jednak chodzi o wartość merytoryczną książki, warto poszerzyć wiedzę, która tutaj z oczywistych względów jest znacznie okrojona, o wydawnictwa poświęcone szczególnie nas interesującym gatunkom.

Druga część "Wielkiej Encyklopedii Zwierząt" dalej opisuje ssaki, jednak muszę przyznać, że nie bardzo rozumiałam z początku dobór opisywanych grup. A mamy tutaj tak zróżnicowane zwierzaki jak małpy człekokształtne, jak również tzw "latawce"- latające koty itp., ryjkonosy i wiewióreczniki. Tuż za nimi Autor zaczyna pisać o lemurach i małpiatkach, by po nich przejść do małp...