Stworzenie książki dla dzieci to z pozoru zadanie nie zbyt trudne. Wystarczy wymyślić sympatycznego bohatera, wplątać go w jakąś ciekawą – a najlepiej zabawną – historię, a potem wszystko opatrzyć kolorowymi ilustracjami. Prawda, że proste? Otóż, nie do końca, bo to jeszcze nie gwarantuje takiej książce pełni sukcesu. Mam wrażenie, że pan Edward Guziakiewicz postanowił jednak postąpić według tego właśnie schematu, pisząc „Radosny świat Mireczki„. I choć nie mogę powiedzieć, że to książeczka zła, to jednak mam delikatne wrażenie, że czegoś jej brakuje.

„Radosny świat Mireczki” to zlepek dwunastu krótkich epizodów z życia kilkuletniej dziewczynki – tytułowej Mireczki. Autor wiedzie czytelnika przez cały rok z życia dziewczynki, przedstawiając po jednym charakterystycznym wydarzeniu z każdego miesiąca. Mamy więc Mireczkę lepiącą bałwana, bawiącą się na plaży w promieniach letniego słońca, ale też i dumającą nad grobami w Święto Zmarłych. Każdy z tych epizodów jest krótki, żywo opisany, w większości w formie dialogu Mirki z rodzicami. Mama i tata Mireczki są bowiem dla niej skarbnicami wszelakiej wiedzy i najwyższymi autorytetami. Wygłaszają często mądre rady, które być może trafią do młodych czytelników i zagnieżdżą się w nich na przyszłość.

Książeczka z pewnością ma sporą wartość wychowawczą. Jak wspomniałem, rady rodziców są częste i zawsze stosownie uargumentowane. Przekonują dziewczynkę, dlaczego powinna myć zęby, dlaczego na basen nie warto zabierać pluszowych zabawek i namawiają do czynienia ogólnego dobra. Obawiam się tylko, czy dziecko, które trafi na taką lekturę, nie znudzi się ciągłymi pouczeniami. W gruncie rzeczy jest to bowiem książeczka o niczym – nie ma tu konkretnej fabuły, a prawie każdy epizod powstał tylko po to, by nieść ze sobą jakąś wartość dydaktyczną lub wychowawczą.

„Radosny świat Mireczki„, ze względu na postać głównej bohaterki, ale także na pewną „cukierkowość” sposobu opowiadania, z pewnością lepiej trafi do dziewczynek, niż chłopców. Dość szeroki za to wydaje się przedział wiekowy, do jakiego książka może pasować. Spokojnie mogę polecić ją zarówno jako czytankę na dobranoc dla dwu-trzylatka, jak i książeczkę do nauki czytania dla dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym. Masa kolorowych ilustracji z pewnością ucieszy niejednego przedszkolaka, a niewielka objętość tekstu na stronach nie będzie zniechęcać do prób samodzielnego czytania. Książeczka została ładnie i starannie wydana, twarda oprawa kryje dobrej jakości papier, a ilustracje są przyjemne dla oka, choć daleko im do miana arcydzieła – to jednak może być plusem książki, bo styl rysowania pani Anny Tomaszek-Walczak wydaje się dosyć bliski dziecięcym rysunkom i może zyskać aprobatę młodych czytelników.

Mówiąc ogólnie, „Radosny świat Mireczki” może okazać się dobrą lekturą dla dziecka, które za wiele czasu spędza na czynnościach, które niczego go nie uczą, lub zaczytuje się w dziecięcej literaturze pełnej bezmyślnej akcji. To świetna okazja by oderwać się od codziennych dzikich zabaw i podumać trochę nad różnymi sprawami – oczywiście na poziomie odpowiednim do pojęcia przez kilkulatka. I choć nie jest to tytuł szałowy, to z pewnością niejedno dziecko spędzi z nim mile trochę czasu – warto więc rozważyć jego zakup w charakterze prezentu na drobną okazję – tym bardziej, że cena jest dość adekwatna do porządnego wykonania książeczki i nie powinna rodziców zrujnować.

Recenzja na potrzeby Małej Biblioteczki - http://mala-biblioteczka.pl

Stworzenie książki dla dzieci to z pozoru zadanie nie zbyt trudne. Wystarczy wymyślić sympatycznego bohatera, wplątać go w jakąś ciekawą – a najlepiej zabawną – historię, a potem wszystko opatrzyć kolorowymi ilustracjami. Prawda, że proste? Otóż, nie do końca, bo to jeszcze nie gwarantuje takiej książce pełni sukcesu. Mam wrażenie, że pan Edward Guziakiewicz postanowił...