W zasadzie jestem w trakcie lektury, a jako że tytuł zbioru brzmi "Sprawy osobiste" to lekturze oddaje się w najbardziej intymnie osobistym domowym pomieszczeniu, czyli w łazience i jestem jeszcze w trakcie czytania, ale jeden z wierszy pobudził mnie do wygłoszenia opinii na temat tego zbioru liryków.
Jakieś tydzień temu, jechaliśmy z Lublina do Kazimierza Dolnego. Trasa przez Nałęczów. Przy drodze - nie wiem jakim cudem - uchowały się naprawdę piękne i dosyć wiekowe drzewa. Czasami (tydzień temu również)zastanawiam się ile one mogą mieć lat? Kiedy i przez kogo były sadzone? Ostatnio nawet szukałem w sieci, ale nic na temat ich metryki nie znalazłem.
I dosłownie przed chwilą, przeglądając tomik (tym razem jednak w fotelu) natknąłem się na wiersz "Droga do Kazimierza".
Brzmi on mniej więcej tak:

To o mnie myśleli
Przed trzystu laty
Ci, co sadzili
Topole przy drodze-

To o mnie myśleli
Przed wiekami ludzie,
Kiedy budowali
Kościoły wieżaste

To mnie myśleli
Ci co prowadzili
Te drogi jak strzały,
Te drogi pokrętne
Od domu do domu
Od chaty do chaty
Od drzewa do drzewa
By prosto jechać
Przez te lat kilkaset
Do karczmy pachnącej
Starym winem trumny.

Iwaszkiewicz pisze, że "o nim myśleli". O mnie chyba też pomyśleli, bo zadali mi zagadkę, ale dzięki Iwaszkiewiczowi znam już na nią odpowiedź.

W zasadzie jestem w trakcie lektury, a jako że tytuł zbioru brzmi "Sprawy osobiste" to lekturze oddaje się w najbardziej intymnie osobistym domowym pomieszczeniu, czyli w łazience i jestem jeszcze w trakcie czytania, ale jeden z wierszy pobudził mnie do wygłoszenia opinii na temat tego zbioru liryków.
Jakieś tydzień temu, jechaliśmy z Lublina do Kazimierza Dolnego. Trasa...