Nie jestem fanką Harry'ego Pottera, ale lubię czytać tę serię. Swoją przygodę z nią zaczęłam na prawdę niedawno temu. Poprzednie części wywarły na mnie dobre wrażenie, nie nudziły a wciągały. Filmów nie oglądałam, czasem jedynie obejrzałam kilkanaście minut z którejś części jak akurat szło w telewizji. Tak się stało z Więźniem Azkabanu, dlatego podczas czytania zdarzało mi się przypomnieć sobie sceny filmowe. Oglądając od połowy nie wiedziałam w ogóle kim są te czarne zjawy, nie orientowałam się w tym. Czytając natomiast wyobrażałam sobie dementorów na swój sposób. I to było dobre, moja wyobraźnia działała na wysokich obrotach i tylko pod koniec zdołałam stwierdzić, że obie te postacie to to samo. Przez ten efekt końcowy gdy zamiast słuchać wyobraźni, widziałam końcówkę filmu, jeszcze bardziej stoję w przekonaniu, że najlepiej a dla mnie obowiązkowo przeczytać wpierw książkę a dopiero potem zabrać się za film. Dlatego ja Harry'ego Pottera oglądnę w całości z pewnością - ale dopiero po przeczytaniu do końca całej serii.

Trzecia część z pewnością nie jest gorsza od poprzednich. Co więcej, można powiedzieć, że jest nawet lepsza. Trzynastoletni Harry ponownie wpada w kłopoty. Począwszy od nieszczęśliwych wakacji u Dursleyów i napompowaniu ciotki Marge, Harry'ego napotykają przeróżne przygody. Jak to jednak zwykle bywa - wychodzi z nich cało. No, może z paroma uszczerbkami.

Tytułowy bohater - Syriusz Black to zbieg Azkabanu. Jest on pierwszym, któremu udało się uciec, a co więcej, nie zwariować pod wpływem ciągłej obecności dementorów. Dementorzy mają to do siebie, że wysysają z ludzi ich pozytywne emocje, ich szczęście i wszystko co ich trzyma przy życiu. Na Blacka oddziaływanie tych okrutnych, zimnych stworzeń nie działało. W końcu udało mu się uciec.
Przez cały czas Harry jest chroniony. Nie wolno mu samemu wychodzić poza mury Hogwardu, jego przewinienia nie są karane w sposób w jaki powinny i ogólnie zawsze ktoś próbuje mu towarzyszyć gdy gdzieś chce wyjść. Nie każdemu się podoba takie traktowanie chłopaka. Malfoy i jego dwóch kompanów ma nadzieję, że w końcu go wyrzucą. Ale Harry'emu zawsze się jakoś upiekło.

W Więźniu z Azkabanu zapoznajemy się z nowymi postaciami. Dużo dowiadujemy się o Syriuszu Blacku i to nie są wcale mroczne prawdy - wręcz przeciwnie. Poznajemy nowego nauczyciela obrony przed czarną magią - profesora Lupina i odkrywamy tajemne właściwości mapy Huncwotów. Obserwujemy także Hagrida w nowej roli a także odwiedzamy wraz z bohaterami Hogsmeade, wioskę w której Harry bywał niekoniecznie zgodnie z przepisami.

Ostatnie momenty w książce naprawdę mnie zaskoczyły. Nie tego się spodziewałam. Pani Rowling przewróciła wszystko, co miałam zakodowane w głowie do góry nogami. Co tu wiele mówić - moje zaskoczenie wpłynęło pozytywnie na końcową ocenę. Myślę, że każdy powinien zapoznać się z tym klasykiem. Zapewne znajdą się osoby, które nie chcą tego czytać, bo tyle o Harrym słyszały, że im się to przejadło. Ja tak do niedawna twierdziłam, ale jednak się skusiłam i nie żałuję. Polecam.

Nie jestem fanką Harry'ego Pottera, ale lubię czytać tę serię. Swoją przygodę z nią zaczęłam na prawdę niedawno temu. Poprzednie części wywarły na mnie dobre wrażenie, nie nudziły a wciągały. Filmów nie oglądałam, czasem jedynie obejrzałam kilkanaście minut z którejś części jak akurat szło w telewizji. Tak się stało z Więźniem Azkabanu, dlatego podczas czytania zdarzało mi...