Tajemnicza, zaskakująca, a przy tym lekka i zabawna. Wręcz książka idealna. Przeczytanie jej zabrało mi zaledwie 3 dni. Od pierwszych stron zakochiwałam się w świecie przedstawionym, który był zupełnie inny od tych, które istnieją w takich powieściach jak Zmierzch, czy Pamiętniki Wampirów.

Główna bohaterka nie jest niewinną panienką, która nie wie czego chce. Jest pewną siebie kobietą, z jasnym celem życiowym - wyleczeniem swojego młodszego brata. Postawa Alexandra, wampira, w którym dopiero po pewnym czasie się zakochuje, nie jest również typowa. Jest urodzonym buntownikiem, nienawidzi swoich rodziców, odłącza się od stada wampirów zebranego w tzw. "credenti" i trzyma się z braćmi. Myślę, że byłby w stanie nawet oddać za nich życie.

Jednak wracając do konkretnych rzeczy, które podobały mi się w świecie z książki, są same wampiry. Nie są zwykłymi krwiopijcami, bez zasad lub jak w przypadku dwóch powyżej wymienionych powieści, osobami, które na każdym kroku próbują wyrzec się ludzkiej krwi. Tutaj stworzenia te głównie karmią się głównie tylko innymi wampirami, krew ludzi jest dla nich zakazana, a krew zwierząt, zwłaszcza po przemianie, nie daje im żadnej energii. Na dodatek wampiry z Wiecznego Pragnienia, nie zakochują się w pierwszej lepszej osobie - od samego początku jest im pisany ten jeden, prawdziwy partner. Interesujący również był podział między wampiry czystej krwi oraz nieczystej/półkrwi (zwane również mieszańcami)oraz różnice między nimi - np. ci drudzy nie mogli się rozmnażać. Podobał mi się również pomysł ze wcześniej wspomnianym przeze mnie "credenti", ponieważ jak dotąd, spotkałam się jedynie z watahami wilków, a wampiry były zwykłymi samotnikami, żyjącymi w lasach. Zasmucał mnie jednak fakt, że tamtejsi bogowie, czyli Zakon, rządzący całym światem, ograniczał mieszkańców tego miejsca i tworzył z nich pewnego rodzaju "zacofańców technologicznych" - nie mieli światła, lodówek, ani żadnych dogodności ostatnich, co najmniej, dwustu lat. Żyli jak prości ludzie i nawet im to nie przeszkadzało, ponieważ Zakon namawiał ich do nie opuszczania swoich domów, bo mogło to grozić wygnaniem.

Podsumowując, to jedna z najlepszych książek, które przeczytałam o tematyce wampirów i z pewnością jeszcze kiedyś do niej wrócę. Bardzo cieszę się, że otrzymałam ją od swojej przyjaciółki, ponieważ ja ze względu na mało znany tytuł, nigdy bym jej nie kupiła. Przez to właśnie odczuwam żal, ponieważ przez moje zachowanie z pewnością ominęło mnie mnóstwo dobrych powieści. Niestety żałuję, bo kontynuacje Wiecznego Pragnienia (to cała seria, licząca dziewięć książek), dostępne są w internecie jedynie w języku angielskim. Zamierzam znaleźć jakiegoś e-booka lub zakupić drugą książkę z tej serii na Amazonie lub Ebayu, ponieważ po tak ciekawym zakończeniu, nie mogę się doczekać, aby dowiedzieć się co dalej.

Tajemnicza, zaskakująca, a przy tym lekka i zabawna. Wręcz książka idealna. Przeczytanie jej zabrało mi zaledwie 3 dni. Od pierwszych stron zakochiwałam się w świecie przedstawionym, który był zupełnie inny od tych, które istnieją w takich powieściach jak Zmierzch, czy Pamiętniki Wampirów.

Główna bohaterka nie jest niewinną panienką, która nie wie czego chce. Jest pewną...