Każdy z nas to tylko, co prawda bardzo złożony, program komputerowy. Wszystkie te programy umieszczono w jednym komputerze, którego jedyny procesor cały ten wszechświat ożywia. Aby to było technicznie możliwe wszystkie programy tworzące wszechświat umieszczone zostały w olbrzymiej kolejce cyklicznej i każdemu przydzielono niewielki odcinek czasu, przez który procesor zajmuje się wykonaniem tylko jego. Po krótkim okresie działania jednego programu następuje wykonywanie następnego w kolejce i tak w nieskończoność wobec cykliczności kolejki. W typowych systemach komputerowych odcinki czasu na wykonywanie pojedynczego programu są tak małe, a liczba programów stosunkowo niewielka, że człowiek z reguły nie zauważa przerywanego charakteru działania programów i wydaje mu się, że wszystkie działają jednocześnie. Następuje jednak zauważalne spowolnienie wykonywania programów proporcjonalne do aktualnie wykonywanej ich liczby. Właśnie to spowolnienie to największe zmartwienie, zwłaszcza wobec alarmujących prognoz rozwoju populacji ludzkiej na Ziemi. Cały wszechświat ma do spełnienia jakiś ważny cel (wobec istoty nadrzędnej lub w konkurencji z innymi wszechświatami), którego nieosiągnięcie może doprowadzić do wymazania zawartości komputera i przeznaczenia go na zupełnie inne cele. I to będzie ów KONIEC ŚWIATA.

Każdy z nas to tylko, co prawda bardzo złożony, program komputerowy. Wszystkie te programy umieszczono w jednym komputerze, którego jedyny procesor cały ten wszechświat ożywia. Aby to było technicznie możliwe wszystkie programy tworzące wszechświat umieszczone zostały w olbrzymiej kolejce cyklicznej i każdemu przydzielono niewielki odcinek czasu, przez który procesor...

Nie jestem osobą, która wierzy w biblijny 'Koniec świata', lecz raz na jakiś czas wracam do tego myślami. Współcześnie istnieje wiele koncepcji na zagłady ludzkości. Mamy więc choroby powodujące, że ludzie przemieniają się w zombi, czarny scenariusz zachwiania ekologicznego, albo inwazja kosmitów.
Ja jednak uważam, że nasz koniec będzie wyglądał tak jak początek, a mianowicie. w skutek kolejnego wybuchu, wielka asteroida uderzy w Ziemię, przebije się przez jej rdzeń i planeta zwyczajnie się rozłupie na małe kawałki, a potem będzie unosić się w Drodze Mlecznej jak reszta gwiezdnego pyłu i karłowatych planet. W takiej rzeczywistości prawdopodobnie synowie pasażerów podróży na Mars, wraz z umysłem Elona Muska przeżyją i będą obserwować całą katastrofę z perspektywy widza w kinie.
Opowieść tą rozpoczęłabym książką przedstawiającą życie ludzi na Ziemi 24 godziny przed końcem, a zakończyła przemyśleniami i obserwacjami ludzi z Marsa na ten temat.

Nie jestem osobą, która wierzy w biblijny 'Koniec świata', lecz raz na jakiś czas wracam do tego myślami. Współcześnie istnieje wiele koncepcji na zagłady ludzkości. Mamy więc choroby powodujące, że ludzie przemieniają się w zombi, czarny scenariusz zachwiania ekologicznego, albo inwazja kosmitów.
Ja jednak uważam, że nasz koniec będzie wyglądał tak jak początek, a...

Na początku ludzie poczuli delikatne drżenie. W Europie, Azji, Ameryce drżała ziemia.
Dygotały szklanki z wodą wydając z siebie delikatne dźwięki. Wszystko dookoła dzwoniło, trzeszczało i syczało.
Później drżenie zamieniło się w łomotanie.
Zaczęły pękać ściany budynków. Szyby w domach rozsypywały się w drobny mak. Puszczały rury wodociągowe i kanalizacyjne wypuszczając w powietrze fontanny wody i fekaliów. W ziemi, w asfalcie tworzyły się szczeliny. Najpierw kilkucentymetrowe, później większe i większe formując gigantyczne leje, w których znikały samochody, ludzie, zwierzęta a nawet wieżowce.
Zapanowała panika. Nie było bowiem gdzie uciekać. Nie było się gdzie schronić. Wszędzie tworzyły się kilometrowe leje wgłąb ziemi, z których zaczęła wypływać gorąca lawa. W powietrzu unosił się gryzący dym, fruwały kłęby popiołów. Po prostu eksplozja za eksplozją.
Morza i oceany znikały w szczelinach jak gwałtowny deszcze podczas długotrwałej suszy.
Nagle podczas wybuchu jądro ziemi rozpadło się wchłaniając całą zieloną planetę do środka. Pochłonęło lasy, góry, morza i oceany.
Po kilku godzinach nie było już nic...
Jedyny samolot, któremu udało się wystartować w powietrze spadł po wielu godzinach krążenia w poszukiwaniu bezpiecznego lądu.
Niestety, takowego nie było...

Na początku ludzie poczuli delikatne drżenie. W Europie, Azji, Ameryce drżała ziemia.
Dygotały szklanki z wodą wydając z siebie delikatne dźwięki. Wszystko dookoła dzwoniło, trzeszczało i syczało.
Później drżenie zamieniło się w łomotanie.
Zaczęły pękać ściany budynków. Szyby w domach rozsypywały się w drobny mak. Puszczały rury wodociągowe i kanalizacyjne wypuszczając w...

Koniec świata to najgorsza rzecz jaką może spotkać ludzkość.Staram się odpychać tą myśl jak najdalej ale wiem że to jest nieuniknione.
Każdy ma swoje wyobrażenia o życiu i śmierci.Jako że z natury jestem optymistką, według mnie koniec świata nie nastąpi przez śmieci czy wybuch jądrowy.Jestem pewna,że ludzie zdołają znaleźć rozwiązania na te problemy.Według mnie koniec świata będzie początkiem czegoś nowego.Gdy galaktyka się zmęczy utrzymywaniem wszystkich planet na orbitach,one spadną.Będą tak lecieć i lecieć, a część z nich się rozpadnie.Nasza planeta dzięki wysokiej technologii zdoła zatrzymać wszystkie swoje fragmety.Po długim locie planety, które przetrwały wpadną w nową orbitę.Blisko nas zostaną ciepłe planety,które pomogą nam przetrwać bez słońca kolejne miliony lat.

Koniec świata to najgorsza rzecz jaką może spotkać ludzkość.Staram się odpychać tą myśl jak najdalej ale wiem że to jest nieuniknione.
Każdy ma swoje wyobrażenia o życiu i śmierci.Jako że z natury jestem optymistką, według mnie koniec świata nie nastąpi przez śmieci czy wybuch jądrowy.Jestem pewna,że ludzie zdołają znaleźć rozwiązania na te problemy.Według mnie koniec...

Mówiąc "Koniec świata" od razu nasuwa mi się wiersz Czesława Miłosza:
„W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,
Rybak naprawia błyszczącą sieć.
Skaczą w morzu wesołe delfiny,
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.
(…)
Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada przewiązując pomidory:
Innego końca świata nie będzie,”
Naszym, dość banalnym końcem świata jest trywialnie śmierć. Jednak jeśli już miałabym mówić o końcu świata jaki znamy to jest to dzień, w którym ludzkość przeniesie swoją świadomość do superkomputerów, żeby żyć nieśmiertelnie w sieci. Bez śmiechu dzieci, bez ciał. Wielki statek napędzany energią kosmiczną podróżował by po galaktyce przez eony naprawiany przez roboty a nasza matka Ziemia została by gdzieś tam daleko jako wyeksploatowana i sucha skorupa.

Mówiąc "Koniec świata" od razu nasuwa mi się wiersz Czesława Miłosza:
„W dzień końca świata
Pszczoła krąży nad kwiatem nasturcji,
Rybak naprawia błyszczącą sieć.
Skaczą w morzu wesołe delfiny,
Młode wróble czepiają się rynny
I wąż ma złotą skórę, jak powinien mieć.
(…)
Tylko siwy staruszek, który byłby prorokiem,
Ale nie jest prorokiem, bo ma inne zajęcie,
Powiada...

Koniec świata nastąpił niespodziewanie, chociaż musiało uplynąć trochę czasu zanim przyjąłem go do swojej świadomości. Nadszedł zupełnie niezauważony i właściwie o jego rozpoczęciu poinformowały mnie dopiero media. Ktoś go podobmo wypatrzył. Ktoś inny przeanalizował. Potem nastapiła wielotygodniowa dyskusja, by w końcu oficialnie zadecydowano, że apokalipsa choć niemrawym krokiem, ale w końcu nadeszła. Zasada jej dzialania była prosta. Na ludzi przestały od pewnego czasu działać leki, a wszelkie operację i zabiegi medyczne stały się tylko ćwiczeniem na rozwijanie zdolności manualnych lekarzy. Ludzie zaczeli więc po mału dogorywać aż do końca swoich dni, bez możliwości przedłużenia, czy bardziej zapobiebieżenia efektów skracających ich życie. Wielu ludzi było tym faktem rozczarowanych. Chcieli holliwoodzkiego tąpnięcia, czegoś w stylu deszczu meteorytów, wystąpienia oceanów, czy też ogni piekelnych wydobywających się z wnętrza ziemi i taki koniec ludzkiej bytowości był dla nich prawdziwym ciosem. Mi osobiście to nawet pasowało. Nie chorowałem nigdy na nic przewlekle, więc mogłem jeszcze trochę sobie pożyć na tym świecie. Byle tylko nie odezwała się moja niedoleczona przed czasem przedapokaliptycznym ósemka.

Koniec świata nastąpił niespodziewanie, chociaż musiało uplynąć trochę czasu zanim przyjąłem go do swojej świadomości. Nadszedł zupełnie niezauważony i właściwie o jego rozpoczęciu poinformowały mnie dopiero media. Ktoś go podobmo wypatrzył. Ktoś inny przeanalizował. Potem nastapiła wielotygodniowa dyskusja, by w końcu oficialnie zadecydowano, że apokalipsa choć niemrawym...

Koniec świata nastąpił niespodziewanie, chociaż musiało uplynąć trochę czasu zanim przyjąłem go do swojej świadomości. Nadszedł zupełnie niezauważony i właściwie o jego rozpoczęciu poinformowały mnie dopiero media. Ktoś go podobmo wypatrzył. Ktoś inny przeanalizował. Potem nastapiła wielotygodniowa dyskusja, by w końcu oficialnie zadecydowano, że apokalipsa choć niemrawym krokiem, ale w końcu nadeszła. Zasada jej dzialania była prosta. Na ludzi przestały od pewnego czasu działać leki, a wszelkie operację i zabiegi medyczne stały się tylko ćwiczeniem na rozwijanie zdolności manualnych lekarzy. Ludzie zaczeli więc po mału dogorywać aż do końca swoich dni, bez możliwości przedłużenia, czy bardziej zapobiebieżenia efektów skracających ich życie. Wielu ludzi było tym faktem rozczarowanych. Chcieli holliwoodzkiego tąpnięcia, czegoś w stylu deszczu meteorytów, wystąpienia oceanów, czy też ogni piekelnych wydobywających się z wnętrza ziemi i taki koniec ludzkiej bytowości był dla nich prawdziwym ciosem. Mi osobiście to nawet pasowało. Nie chorowałem nigdy na nic przewlekle, więc mogłem jeszcze trochę sobie pożyć na tym świecie. Byle tylko nie odezwała się moja niedoleczona przed czasem przedapokaliptycznym ósemka.

Koniec świata nastąpił niespodziewanie, chociaż musiało uplynąć trochę czasu zanim przyjąłem go do swojej świadomości. Nadszedł zupełnie niezauważony i właściwie o jego rozpoczęciu poinformowały mnie dopiero media. Ktoś go podobmo wypatrzył. Ktoś inny przeanalizował. Potem nastapiła wielotygodniowa dyskusja, by w końcu oficialnie zadecydowano, że apokalipsa choć niemrawym...

Wszystko zaczęło się zwyczajnie, ot zwykły dzień, nic niezwykłego, w wiadomościach informacja o jakiejś bójce w okolicy. Ale wkrótce rozpętało się piekło, a ja musiałem zamknąć się w schronie, próbując przetrwać. Ludzie totalnie oszaleli, to wszystko przez jakąś inwazyjną aplikacje na smartfona, która rozniosła się po całym świecie, nie wiem jakim cudem ale powoduje ona agresję w ludziach którzy ją zainstalowali. Rasa ludzka powoli się wybija, od ostatniego czasu kiedy byłem na świeżym powietrzu z powierzchni ziemi zniknęła już połowa populacji, a raczej została wybita, niektórzy tak jak ja chowają się w schronach czy bunkrach. Niestety zamknięcie się w domu już nie pomaga, a ja piszę, żeby... jeżeli ktoś przeżyje... słyszę, że po mnie idą, trzeba się pożegnać... właz się otwiera, to mój koniec.

Wszystko zaczęło się zwyczajnie, ot zwykły dzień, nic niezwykłego, w wiadomościach informacja o jakiejś bójce w okolicy. Ale wkrótce rozpętało się piekło, a ja musiałem zamknąć się w schronie, próbując przetrwać. Ludzie totalnie oszaleli, to wszystko przez jakąś inwazyjną aplikacje na smartfona, która rozniosła się po całym świecie, nie wiem jakim cudem ale powoduje ona...

Stanęły wszystkie zegary! I zaczęła się ulewa, ale tym razem nie widzieliśmy strug deszczu, bo z nieba sypały się pieniądze! Początek był szokiem. Każdy zachłannie rzucił się do zbierania rozrzuconych na ulicach banknotów, których wciąż jednak przybywało! Ich sterty zaczęły walać się po ulicach, a obok przechodzili niezainteresowani nimi ludzie. Pieniądze wreszcie przestały mieć znaczenie. Leżały na ulicach, ale ludzie zaczynali martwić się nie o ich brak, a o ich nadmiar. Uświadamiali sobie powoli, że to właśnie pieniądze zniszczą świat zasypując ludzi i pozbawiając ich tlenu! Nadchodzi długo zapowiadana zagłada, która będzie okrutna, długa i bolesna! To właśnie pieniądze, o które ludzie tak walczyli ich wykończą!

Stanęły wszystkie zegary! I zaczęła się ulewa, ale tym razem nie widzieliśmy strug deszczu, bo z nieba sypały się pieniądze! Początek był szokiem. Każdy zachłannie rzucił się do zbierania rozrzuconych na ulicach banknotów, których wciąż jednak przybywało! Ich sterty zaczęły walać się po ulicach, a obok przechodzili niezainteresowani nimi ludzie. Pieniądze wreszcie przestały...

Wyobraźcie sobie, że któregoś dnia budzicie się i ... Ziemia zwalnia. Okej, jako fizyko-matematyk wyrażę się precyzyjniej - zwalnia jej ruch wokół własnej osi.
Co się dzieje dalej? A no mamy huragany, wody zmieniają prądy, siły fizyczne szlag jasny trafia.
Mamy zatem armagedon i katastrofę ekologiczną. Świat staje na głowie, racje żywieniowe się kurczą, powstaje problem z wodą pitną.
Mamy problemy polityczne, anarchia panuje na ulicach.
Jednym słowem... Koniec.
Koniec ze spokojem, stabilizacją. Upadają banki, pieniądz traci na wartości - w sumie to nie jest nic warty, kiedy człowiek nie ma co pić.
Każdy chce uciekać, ale nie wie dokąd? Jedyny stabilny punkt na naszej planecie (a w sumie dwa dla dokładności) to bieguny. Ale...
Jest tam zimno, nie ma jedzenia i na dodatek nie wszyscy się zmieszczą.
No więc co robimy?
Analitycy myślą, prezydenci wysyłają wojska na ulice, wprowadzona zostaje godzina policyjna dla zachowania porządku.
Każdy boi się każdego. Panika zagnieżdża się w głowach. Mamy samozwańczych dowódców, chcących ratować świat i to co z niego zostało.
Brzmi jak scenariusz filmu katastroficznego z Hollywood, ale prawda jest taka... że to tylko przedsmak. Ponieważ wiejące wiatry praktycznie zmiotą wszystko z powierzchni ziemi zwłaszcza w strefie zwrotnikowej i okołorównikowej. Życie każdego się zmienia a świat... cóż jest nie do poznania.

Wyobraźcie sobie, że któregoś dnia budzicie się i ... Ziemia zwalnia. Okej, jako fizyko-matematyk wyrażę się precyzyjniej - zwalnia jej ruch wokół własnej osi.
Co się dzieje dalej? A no mamy huragany, wody zmieniają prądy, siły fizyczne szlag jasny trafia.
Mamy zatem armagedon i katastrofę ekologiczną. Świat staje na głowie, racje żywieniowe się kurczą, powstaje problem z...