Ostatni rok szkoły średniej był dla mnie najszczęśliwszym rokiem, jeśli chodzi o naukę, ponieważ tak jak bohaterka książki, nie lubiłam szkoły. Wiedziałam, że wyrwę się wkrótce z murów szkolnych i pójdę w świat, z dala od wrednych nauczycieli, nielubianych kolegów, nudnych przedmiotów i tej całej szkolnej atmosfery. To dodawało mi skrzydeł, a nawet spowodowało, że całkiem lekko szła mi nauka. Mimo, iż wiedziałam, że ostatni rok to też czas podejmowania życiowych decyzji, to nie bałam się tego, miałam wyznaczony cel i do niego dążyłam. W międzyczasie złamałam rękę (pierwszy raz w życiu) i okazało się, że jednak mam za małą wiedzę, żeby zdawać maturę z przedmiotu, który chciałam. Nie poszłam też na studniówkę, bo nie miałam dobrych kontaktów ze swoją klasą licealną, a ponadto nigdy nie lubiłam takich spędów i nie żałuję tego kroku. A na koniec okazało się, że dostałam się na inne studia, niż chciałam :). Ale teraz wiem, że to było zrządzenie Opatrzności, bo znalazłam swoje prawdziwe powołanie zawodowe :).

Ostatni rok szkoły średniej był dla mnie najszczęśliwszym rokiem, jeśli chodzi o naukę, ponieważ tak jak bohaterka książki, nie lubiłam szkoły. Wiedziałam, że wyrwę się wkrótce z murów szkolnych i pójdę w świat, z dala od wrednych nauczycieli, nielubianych kolegów, nudnych przedmiotów i tej całej szkolnej atmosfery. To dodawało mi skrzydeł, a nawet spowodowało, że całkiem...

Chociaż było to już jakiś czas temu, ostatni rok w szkole średniej wspominam dosyć miło.Fajna wychowawczyni budowała pozytywną atmosferę w klasie.Miałam też przyjaciółkę oraz grono sympatycznych koleżanek, z którymi można było poplotkować.Był to ostatni rok przed tzn"dorosłym życiem".Wycieczki szkolne,spotkania ze znajomymi,snucie wzajemnych planów.Jednakże był to również czas wytężonej pracy i nauki.Pamiętam,że spędziłam dużo czasu nad książkami.Potem studniówka ,a jeszcze szybciej nadeszła matura.Ale za to po niej ogromna ulga oraz stres w oczekiwaniu na wyniki.Z chęcią powróciłabym do tego czasu,gdy wszystko wydaje się możliwe,a plany i marzenia do spełnienia.Jednak rzeczywistość weryfikuje wszystko, niekoniecznie po naszej myśli.

Chociaż było to już jakiś czas temu, ostatni rok w szkole średniej wspominam dosyć miło.Fajna wychowawczyni budowała pozytywną atmosferę w klasie.Miałam też przyjaciółkę oraz grono sympatycznych koleżanek, z którymi można było poplotkować.Był to ostatni rok przed tzn"dorosłym życiem".Wycieczki szkolne,spotkania ze znajomymi,snucie wzajemnych planów.Jednakże był to również...

Poniższe odnosi się tylko do mojego przypadku i przedstawia tylko mój punkt widzenia. Proszę nie traktować tego jako żaden wyznacznik norm, standardów ponieważ mam świadomość iż sytuacja innych osób w opisywanym okresie wieku może się diametralnie różnić.
Z perspektywy czasu twierdzę, że 3 klasa liceum była dla mnie ostatnim rokiem młodości/dzieciństwa. Będąc najstarszym rocznikiem w szkole czułem się w pełni swobodnie i pewnie na tyle iż mogłem do każdego i na każdy temat się odezwać (takiej pewności siebie nie miałem w drugiej klasie, ani tym bardziej w pierwszej). Mając ukończone już 18 lat mogłem już jako obywatel znacznie więcej, a i rodzice więcej pobłażali. W moim odczuciu na studiach zaczyna się już swoisty pęd za dobrobytem i rzekomym lepszym życiem. Oczywiście nie chcę dyskredytować okresu studiów ponieważ poznałem wtedy wiele wspaniałych osób, z którymi kontakt utrzymuję do dziś. Chodzi mi bardziej o to, ostatnia klasa liceum to okres gdy ostatni raz widziałem świat w kolorowych barwach, ponieważ na studiach stawał się on coraz bardziej czarno, biały. W liceum nie zastanawiałem się dlaczego politycy kłamią, a na świecie jest tyle niesprawiedliwości. Częściej się uśmiechałem i miałem przysłowiowy „czas na wszystko”. Później wszystko było tylko coraz bardziej skomplikowane i złożone.

Poniższe odnosi się tylko do mojego przypadku i przedstawia tylko mój punkt widzenia. Proszę nie traktować tego jako żaden wyznacznik norm, standardów ponieważ mam świadomość iż sytuacja innych osób w opisywanym okresie wieku może się diametralnie różnić.
Z perspektywy czasu twierdzę, że 3 klasa liceum była dla mnie ostatnim rokiem młodości/dzieciństwa. Będąc najstarszym...

W moim przypadku ostatni rok przeleciał jak z bicza strzelił. Od pierwszej klasy wiedziałam jaką drogę wybrać i jakoś ten czas szybko minął. Ogólnie to u mnie było zero stresu maturą. Po prostu postawiłam na luz. Po co się denerwować?

W moim przypadku ostatni rok przeleciał jak z bicza strzelił. Od pierwszej klasy wiedziałam jaką drogę wybrać i jakoś ten czas szybko minął. Ogólnie to u mnie było zero stresu maturą. Po prostu postawiłam na luz. Po co się denerwować?

Ostatni rok szkoły średniej był rokiem pełnym pytań i szukaniem na nie odpowiedzi. Czy iść na studia? Jak tak, to gdzie iść na studia? Zrobić sobie rok przerwy na przemyślenie co chce dalej w życiu robić? Wyjechać z rodzinnego miasta czy zostać?
Był to również rok pełen zabawy. Studniówka i taniec do białego rana, przemycanie wódki pod stołem i wspólne wygłupy. Bardzo dobrze wspominam też imprezę na koniec liceum, w domu jednego z moich kolegów. Jak tańczyliśmy wszyscy przytuleni w kółku i śpiewaliśmy " EEEEEmiiiigroooowaaaałeeeem". Kiedy ostatni raz stuknęliśmy się kieliszkami i każdy poszedł w swoją stronę.

Ostatni rok szkoły średniej był rokiem pełnym pytań i szukaniem na nie odpowiedzi. Czy iść na studia? Jak tak, to gdzie iść na studia? Zrobić sobie rok przerwy na przemyślenie co chce dalej w życiu robić? Wyjechać z rodzinnego miasta czy zostać?
Był to również rok pełen zabawy. Studniówka i taniec do białego rana, przemycanie wódki pod stołem i wspólne wygłupy. Bardzo...

Ostatni rok szkoły średniej był czasem przygotowań do matury. Różne kursy poszerzające wiedzę, aby jak najlepiej wypaść na maturze i móc dostać się na wymarzone studia. Także przygotowania do studniówki, która w życiu każdego maturzysty jest nie lada przeżyciem. Czas poświęceń, wysiłku, stresu, ale także czas wielu rozrywek. Ostatnie imprezy 18stkowe, które były hucznie wyprawiane. To czas wchodzenia w dorosłość. Rozmyślania nad dalszym losem, nad tym co czeka nas dalej. To momenty, które zapadną w pamięci.

Ostatni rok szkoły średniej był czasem przygotowań do matury. Różne kursy poszerzające wiedzę, aby jak najlepiej wypaść na maturze i móc dostać się na wymarzone studia. Także przygotowania do studniówki, która w życiu każdego maturzysty jest nie lada przeżyciem. Czas poświęceń, wysiłku, stresu, ale także czas wielu rozrywek. Ostatnie imprezy 18stkowe, które były hucznie...

To był bardzo dobry i niezapomniany czas. Oczywiście tematem numer jeden była matura, która w gruncie rzeczy nie okazała się taka straszna jak wszyscy zapowiadali. Ale dla mnie ostatni rok liceum to coś więcej. To egzamin na prawo jazdy zdany za pierwszym razem. To niekończące się imprezy i tysiące poznanych ludzi. To pierwsza miłość i pierwsze rozczarowanie. Pierwsze złamane serce i pierwsze urwane lusterko w samochodzie. Wiedziałam, że ostatni rok liceum oznacza, że każdy z mojej paczki pójdzie na studia, każdy w innym kierunku. Ale wiedziałam, że nasze przyjaźnie przetrwają, także rozłąka wydawała się jakaś taka bardziej znośna. Pamiętam, że był to też czas wielkiego smutku i olbrzymiej zadumy, ponieważ odszedł nasz ukochany historyk, człowiek jedyny w swoim rodzaju. Człowiek, którego mile wspominam do dziś. W moim odczuciu ten ostatni rok zdecydowanie nie był ani zwyczajny, ani nudny. Był cudowny, szczęśliwy a jednocześnie smutny. Ale dopiero po jego zakończeniu dowiedziałam się co tak naprawdę kryje się pod sloganem " egzamin dojrzałości".

To był bardzo dobry i niezapomniany czas. Oczywiście tematem numer jeden była matura, która w gruncie rzeczy nie okazała się taka straszna jak wszyscy zapowiadali. Ale dla mnie ostatni rok liceum to coś więcej. To egzamin na prawo jazdy zdany za pierwszym razem. To niekończące się imprezy i tysiące poznanych ludzi. To pierwsza miłość i pierwsze rozczarowanie. Pierwsze...

Ostatni rok w liceum był dla mnie czasem dużych zmian w życiu. To wtedy pierwszy raz się zakochałam, jak się później okazało nieszczęśliwie. Oczywiście, jak to bywa w wieku dziewiętnastu lat, wydawało mi się, że cały świat się zawalił i już nigdy nie spotkam nikogo, kogo mogłabym obdarzyć takim uczuciem. Matura i przygotowania do niej stały pod znakiem zapytania, a że byłam osobą z natury skrytą i zamkniętą w sobie, to moi bliscy nie zdawali sobie nawet sprawy z tego, co się dzieje w moim życiu.
Na szczęście i zupełnie niespodziewanie, wszystkie egzaminy zdałam bardzo dobrze, dostałam się na takie studia na jakie chciałam. Niestety ich wybór podyktowany był wyborem chłopca, w którym się zakochałam. Skończyłam kierunek wybrany w ten sposób, ale nigdy nie pracowałam w wyuczonym zawodzie.
Dzisiaj z perspektywy kilkunastu lat, mam zupełnie inne spojrzenie na tamten czas. Dobrze go wspominam, ale widzę też ile mnie ominęło poprzez niepotrzebne zamknięcie się na innych i nowe znajomości.

Ostatni rok w liceum był dla mnie czasem dużych zmian w życiu. To wtedy pierwszy raz się zakochałam, jak się później okazało nieszczęśliwie. Oczywiście, jak to bywa w wieku dziewiętnastu lat, wydawało mi się, że cały świat się zawalił i już nigdy nie spotkam nikogo, kogo mogłabym obdarzyć takim uczuciem. Matura i przygotowania do niej stały pod znakiem zapytania, a że byłam...

Z prawdziwymi i wieloletnimi przyjaciółmi rozstałam się wraz z końcem gimnazjum, więc w licealne mury wkroczyłam samotnie i niestety nie powielił się scenariusz o nowym i fascynującym rozdziale mojego życia. Nie będę oryginalna jeśli napiszę, że na domiar złego belfrowie bez powołania skutecznie podcinali mi skrzydła, ale faktycznie tak było. Dlatego szkoła stała się dla mnie przykrym obowiązkiem, który mogłabym porównać do pracy, która nijak ma się do moich pasji i umiejętności. Ostatni rok szkoły średniej przeszedł również bez echa, choć było w nim trochę magii i ekscytacji, którą sama podsycałam myślą, że wolność jest na wyciągnięcie ręki. Odliczałam dni do końca, cieszyłam się z każdego kolejnego egzaminu przybliżającego mnie do pożegnania szkoły. Motorem do działania był fakt, że robię to wszystko po raz ostatni w życiu. Ostatnia znienawidzona lekcja niemieckiego, ostatnia złośliwa uwaga smoczycy od polskiego, ostatnie krzywe spojrzenia rówieśników, ostatnie godziny zarwane w nocy nad książkami. To skutecznie ładowało moje baterie i wywoływało szczery uśmiech. Ale prawdziwą wisienką na torcie były bardzo dobre wyniki egzaminów końcowych, które sprawiły mi wielką radość, i które były po części pstryczkiem w nos dla niedowiarków i wszechwiedzących. Rozstanie ze szkołą średnią było łatwe i bezbolesne. Z perspektywy czasu mogę tylko powiedzieć, że zdecydowanie nie warto było się tak stresować i wysilać. To tylko szkoła, tylko nauczyciele i tylko cyferki. ;)

Z prawdziwymi i wieloletnimi przyjaciółmi rozstałam się wraz z końcem gimnazjum, więc w licealne mury wkroczyłam samotnie i niestety nie powielił się scenariusz o nowym i fascynującym rozdziale mojego życia. Nie będę oryginalna jeśli napiszę, że na domiar złego belfrowie bez powołania skutecznie podcinali mi skrzydła, ale faktycznie tak było. Dlatego szkoła stała się dla...

Ostatnie dni w technikum były świetne. Uwielbiam szkołę pod koniec roku. Mało uczniów przychodzi (bo oceny już wystawione), stresy za nami, a nauczyciele pozwalają pogadać i czasem dyskutują na nieważne tematy (takie błahe co nas na bieżąco interesują). Możesz wyjść w każdej chwili bez konsekwencji, nieobecności, zaległości, itp. Te wielkie budynki niezbyt często bywają tak ciche, a do tego każdy się uśmiecha (bo co ma być to będzie i już nic nie zmienisz). Było super chociaż zupełnie nie miałam pojęcia co dalej począć ze swoim życiem.

Ostatnie dni w technikum były świetne. Uwielbiam szkołę pod koniec roku. Mało uczniów przychodzi (bo oceny już wystawione), stresy za nami, a nauczyciele pozwalają pogadać i czasem dyskutują na nieważne tematy (takie błahe co nas na bieżąco interesują). Możesz wyjść w każdej chwili bez konsekwencji, nieobecności, zaległości, itp. Te wielkie budynki niezbyt często bywają tak...