Detektyw Michael wstrzymał oddech. Pułapka zadziałała! Rozpuszczenie plotek, że skradziony glonojad to fałszywka, skłoniło kogoś - oby złodzieja statuetki - do ponownego włamania się do palarni opium "Fioletowy dym". I doskonale, zatarł w duchu ręce Michael, teraz tylko drania śledzić, a potem, mając już wstępne informacje, podjąć kroki. Pogadać z policją, z kapusiami przestępczego światka. Rozwiązanie sprawy wreszcie się się przybliż...
Potężny cios w potylicę pozbawił rozmarzonego detektywa świadomości.

Detektyw Michael wstrzymał oddech. Pułapka zadziałała! Rozpuszczenie plotek, że skradziony glonojad to fałszywka, skłoniło kogoś - oby złodzieja statuetki - do ponownego włamania się do palarni opium "Fioletowy dym". I doskonale, zatarł w duchu ręce Michael, teraz tylko drania śledzić, a potem, mając już wstępne informacje, podjąć kroki. Pogadać z policją, z kapusiami...

Los Angeles, 08 października 1945. 19:00.
Śledztwo w sprawie zaginięcia Złotej Statuetki Glonojada.

Urocza młoda dama, która poprosiła mnie o pomoc, siedzi teraz naprzeciwko i ze zdumieniem analizuje materiały, które zebrałem.
-Nie mogę w to uwierzyć, detektywie.
-Rozumiem pani zdziwienie. W tą sprawę zamieszani są przedstawiciele najwyższych władz Los Angeles. Oraz Rysiek.
-Kim jest Rysiek?
-Rysiek to Polak. Potentat rzepakowy. Planuje stworzyć w swoim mieście atrakcje przewyższające wszelkie inne na świecie. Posąg Mesjasza potężniejszy nie tylko od tego w Rio, ale i od tego, którego budowa planowana jest w Świebodzinie!
-Większy od świebodzińskiego?! Nie do wiary!
-A jednak. Park rozrywki większy od Disneylandu, drogi bardziej dziurawe niż gdzie indziej, a ukoronowaniem świetności miasta ma być właśnie największa palarnia opium. W największej chińskiej dzielnicy, ma się rozumieć. Rysiek zapłacił komu trzeba. Kradzież Złotego Glonojada jest kluczowym elementem jego przedsięwzięcia. Ta kradzież destabilizuje całą chińską dzielnicę. Palarnia opium straciła renomę. Tysiące Chińczyków jest już w drodze do Ryśkowego miasta. Miasta pełnego opium i tanich lokali użytkowych przystosowanych do sprzedaży wyrobów o niskiej jakości.
-Co ekipa rządząca Los Angeles zamierza zrobić z przestrzenią powstałą po upadku chińskiej dzielnicy??- spytała ze zdziwieniem.
-Moja droga...- ująłem jej dłoń odzianą w czarną mitenkę- w miejscu chińskiej dzielnicy powstanie polska Stonka.

Koniec.

Los Angeles, 08 października 1945. 19:00.
Śledztwo w sprawie zaginięcia Złotej Statuetki Glonojada.

Urocza młoda dama, która poprosiła mnie o pomoc, siedzi teraz naprzeciwko i ze zdumieniem analizuje materiały, które zebrałem.
-Nie mogę w to uwierzyć, detektywie.
-Rozumiem pani zdziwienie. W tą sprawę zamieszani są przedstawiciele najwyższych władz Los Angeles. Oraz...

Godzina 9:00. Podjeżdżam pod biuro. Niby Los Angeles, ale i zwykłe ciasne klatki też tu można znaleźć i właśnie taką był mój gabinet. Nie to, że mnie nie stać. Po prostu tak jest mniej szumu, co daje więcej swobody.
Koło schodów siedzi żebraczka nakryta pledem. Podchodzi do mnie i szepcze prośbę o pomoc, więc rzucam jej kilka dolarów i już mam odejść, kiedy wciska mi w rękę jakąś kartkę. W ułamku sekundy zdołałem dojrzeć jej wypielęgnowane dłonie. Kobieta czym prędzej ucieka. Coś mi tu nie pasuje. Postanawiam zabrać papier i wchodzę do budynku.
W środku rozsiadam się wygodnie w swoim fotelu i czytam:
"Panie detektywie,
Jeżeli Pan to czyta, to znaczy, że wykazał Pan odrobinę zdrowego rozsądku i nie wyrzucił listu.
Sprawa jest poważna. Skradziono naszą cenną złotą figurkę glonojada. O ile sam materiał, z którego jest wytworzona jest cenny, tak jej wnętrze jest kilka razy ważniejsze! Proszę, jeśli Pan podejmie się znalezienia statuetki, niech Pan zadzwoni pod ten numer xxx-xxx-xxx, a spotkam się z Panem.
Z poważaniem,
Yui Yagami."
Nie mając wiele do stracenia, dzwonię na podany numer. Po drugim sygnale słyszę głos żebraczki spod gabinetu. Umawiamy się na spotkanie następnego dnia w porze lunchu.
Kiedy kieruję się w wyznaczone miejsce, zastanawiam się, co mnie spotka. Z oddali macha do mnie jakaś zgrabna sylwetka w eleganckich ubraniach i rozpoznaję w niej po chwili kobietę spod biura. Tyle że tym razem wygląda inaczej. Piękniej. Nie można oderwać od niej wzroku. Wchodzimy do restauracji, gdzie kobieta wykłada mi całą sprawę.
Okazuje się, że w statuetce ukryte były woreczki z narkotykami, zamówione przez burmistrza. Wszystko szło jak po maśle, dopóki przez nieuwagę jej mąż zostawił na wierzchu posążek i wystarczyła chwila, żeby potencjalni złodzieje namierzyli cel. Tamtej nocy figurka została skradziona. Burmistrz wielokrotnie dzwonił już w sprawie towaru, groził najróżniejszymi rzeczami, w tym ostrzegł, że jak w ciągu dwóch dni nie dostanie narkotyków, doniesie na nich za handel.
Kobieta zrozpaczona, prosi mnie o pomoc, a ja zauroczony nie potrafię odmówić.

Godzina 9:00. Podjeżdżam pod biuro. Niby Los Angeles, ale i zwykłe ciasne klatki też tu można znaleźć i właśnie taką był mój gabinet. Nie to, że mnie nie stać. Po prostu tak jest mniej szumu, co daje więcej swobody.
Koło schodów siedzi żebraczka nakryta pledem. Podchodzi do mnie i szepcze prośbę o pomoc, więc rzucam jej kilka dolarów i już mam odejść, kiedy wciska mi w rękę...

Chinole to ciężka nacja. Mało który zna angielski. A jak już zna to i tak udaje głupiego, żeby nie chlapnąć czegoś policji. Ta sprawa zaginięcia glonojada z China Town śmierdzi na kilometr. W dodatku śmierdzi grubym szmalem i oparami opium- pomyślałem. Żeby przeczesać całą dzielnicę i popytać w podejrzanych miejscach potrzebowałem sporo ludzi. Na taką akcję mogłem sobie pozwolić jedynie przy poparciu burmistrza. W Los Angeles nic nie może się zdarzyć bez wiedzy tego grubasa.
Puk puk-zastukałem do drzwi burmistrza i w tym samym momencie otworzył je jakiś wysoki facet w dobrze skrojonym garniturze.
Good Morning- powiedziałem słysząc to samo w odpowiedzi. Jednak rzuciło mi się w uszy, że jego słowa zabrzmiały inaczej. Zaakcentował R w ten rosyjski dźwięczny sposób. Tylko co bogaty rusek robił u burmistrza pomyślałem. Podniósł się w tym samym momencie ze swojego fotela Pan LA i zapytał- co się dzieje Jake, że mnie zaszczyciłeś swoją obecnością?
-Glonojad, panie burmistrzu. Potrzebuję ludzi. Dużo ludzi!
-Jake, drogi kolego. Tą sprawą zajmie się Bill i jego grupa uderzeniowa.
-ale burmistrzu to wielka sprawa, a ja mam papiery na takie akcje!- krzyknąłem
-Bill sobie poradzi, a ty nie podnoś na mnie głosu, bo będziesz kible szorował w tym mieście.
Wyszedłem, a ze wściekłości uderzyłem w ścianę. Chinole, ruscy, burmistrz i ten cholerny Bill, którego dochodzenia zawsze lądują w koszu, z cyklu tych nie do rozwiązania tj. burmistrz nie pozwolił rozwiązywać- pomyślałem. Cholera!!!- znowu wykrzyknąłem i poszedłem do biura, żeby podzwonić, bo ta sprawa jest moja. Czy ten grubas tego chce, czy nie.

Chinole to ciężka nacja. Mało który zna angielski. A jak już zna to i tak udaje głupiego, żeby nie chlapnąć czegoś policji. Ta sprawa zaginięcia glonojada z China Town śmierdzi na kilometr. W dodatku śmierdzi grubym szmalem i oparami opium- pomyślałem. Żeby przeczesać całą dzielnicę i popytać w podejrzanych miejscach potrzebowałem sporo ludzi. Na taką akcję mogłem sobie...

Statuetka glonojada nie była jedyna. Wiadomość o tym sprawiła, że kolejne dni upływały na obserwowaniu sklepu z chińskimi drogimi drobiazgami. Złota statuetka wielkiego suma, która miała identyczną historię jak glonojad, przybyła do kraju w tym samym czasie. Było ich więcej. Złoty krab oraz złoty smok. Wszystkie porozstawiane w różnych częściach chińskiej dzielnicy.
– Jesteś pewien, że mają ze sobą związek? – Keith nie przejawiał mojego entuzjazmu. Otulony szarym prochowcem pociągnął nosem i zaczął szukać chusteczki.
– Smok już zniknął.
– Czyli nie ma ani smoka, ani glonojada. Ale smok nas chyba nie interesuje? Mamy odzyskać glonojada.
Zgasiłem papierosa i spojrzałem w burzowe niebo. Pierwsze krople zaczęły uderzać w powierzchnie płaszcza oraz kapelusza.
– Za bardzo rzucamy się w oczy, chodźmy nieco w bok. Smok jest związany z glonojadem. – Zacząłem iść w stronę niewielkiego budynku. Zgromadzone przy nim śmieci miały odrażającą woń.
– Według mnie to strata czasu.
– Keith. Wiesz, kto pojawił się w palarni oraz w sklepie z importowaną porcelaną, nim rzeźby zniknęły? – kaszlnąłem. Cholerna jesienna pogoda.
– No?
– Ludzie od Brinbacka.
Kopnięta przez niego puszka zahałasowała.
– Burmistrza?
– Oczywiście, że od niego. Widziałem tu jednego przedwczoraj. Nie wiem po co mu te rzeźby, ale trzeba to zbadać.
Keith przytulił się do muru i próbował nie pobrudzić swoich pleców. Padało. Jego usta wykrzywił nieprzyjemny grymas.
– Nie wiem, Vincent. Nie lubię się mieszać w grubsze sprawy…

Statuetka glonojada nie była jedyna. Wiadomość o tym sprawiła, że kolejne dni upływały na obserwowaniu sklepu z chińskimi drogimi drobiazgami. Złota statuetka wielkiego suma, która miała identyczną historię jak glonojad, przybyła do kraju w tym samym czasie. Było ich więcej. Złoty krab oraz złoty smok. Wszystkie porozstawiane w różnych częściach chińskiej dzielnicy.
–...

Do mojego biura nie wchodzi się tak po prostu. A jednak JEJ się udało. Jej uroda zawstydziłaby Elisabeth Taylor. Chciałem zaproponować jej cokolwiek do picia ale ona bez słowa rzuciła mi na biurko dwa zdjęcia. Kiepskiej jakości czarno biała fotografia przedstawiała figurkę glonojada druga natomiast już kolorowa, pokazywała szyld największej palarni opium w mieście rzecz jasna znajdującej się w zaułkach chińskiej dzielnicy. Stłumiłem śmiech ale musiała zauważyć mój lekko ironiczny uśmiech. Lekko zmrużyła oczy i zaczęła opowiadać. Słyszałem już niejedno ale tym razem nic nie trzymało się kupy. Glonojad był złoty, palarnia opium w niebezpiecznej dzielnicy a do tego kilka Bardzo Ważnych Nazwisk, które de facto rządziły tym miastem. Słuchałem dalej, robiąc notatki niczym mój mentor - detektyw w prochowcu.
"Skoro usłyszał pan wszystko proszę zabrać się do pracy" - pozwiedzała na "do widzenia" po czym szybkim krokiem wyszła z mojego biura. Siedziałem zamyślony nad notatkami gdy drzwi do mojego miejsca pracy znów się otworzyły. Tym razem zamiast zobaczyłem mężczyznę w czarnym garniturze - plastikowy uśmiech, wyuczona życzliwość. Mafiozo albo polityk. Okazało się, że to drugie.
"Słyszałem, że była u pana pewna kobieta. Nazywam się Smith i jestem asystentem zastępcy burmistrza. Mam tu dla pana plik Washingtonów na poczet udanych wakacji na których zapomni pan o tych wszystkich bzdurach które ta kobieta wygadywała". Teraz już byłem pewny, że mówiła prawdę. Biorę tą sprawę.

Do mojego biura nie wchodzi się tak po prostu. A jednak JEJ się udało. Jej uroda zawstydziłaby Elisabeth Taylor. Chciałem zaproponować jej cokolwiek do picia ale ona bez słowa rzuciła mi na biurko dwa zdjęcia. Kiepskiej jakości czarno biała fotografia przedstawiała figurkę glonojada druga natomiast już kolorowa, pokazywała szyld największej palarni opium w mieście rzecz...

Niestety wojna dosięgła i wielką, potężną Amerykę. Nic tylko patrzeć jak Japońce zaczną nas bombardować, a ta kobita przychodzi i mówi że zniknęła statuetka glonojada. Kto robi posążek glonojada ? I to ze złota ! I kto do cholery umieszcza go w palarni opium. Świat całkiem zwariował. Ale jak się chce jeść to trzeba pracować i musiałam przyjąć to dziwaczne zlecenie , jak jest wojna to się nie wybrzydza.I już pierwszego dnia poszukiwań przymroczony chińczyk daje mi film który wypadł z posążka, bo stwierdził że jestem aniołem z niebios.Nigdy nie sądziłam że blond włosy przydadzą się w ten sposób. Więc była tam kamera filmująca palących. Dlaczego? No proszę nawet na filmie kiepskiej jakości i obrazie spowitym w całości dymem, jednooki by rozpoznał nasze miejskie szychy. Bez dwóch zdań ! Miało być proste zadanie a się porobiło, cholera ! Wszystko wskazuje według oficjalnej wersji na kradzież w celu spieniężenia statuetki, ale ja wiem że im nie chodzi o kasę tylko o film. A film mam ja... Jak zaraz czegoś nie wymyślę to znajdą mnie szybciej niż ja ich. Ale chwileczkę ! Co za partacz wynosił tego glonojada z palarni, nie zauważył że film wypadł ? A naćpany Azjata wręcza go ochoczo mnie jak tylko się tam pojawiam!? Coś mi tu nie gra, coś mi tu mocno śmierdzi i nie jest to uspokajający zapach opium.

Niestety wojna dosięgła i wielką, potężną Amerykę. Nic tylko patrzeć jak Japońce zaczną nas bombardować, a ta kobita przychodzi i mówi że zniknęła statuetka glonojada. Kto robi posążek glonojada ? I to ze złota ! I kto do cholery umieszcza go w palarni opium. Świat całkiem zwariował. Ale jak się chce jeść to trzeba pracować i musiałam przyjąć to dziwaczne zlecenie , jak...

Przerzucałem akurat zdjęcia, gdy do mojego gabinetu - zbioru krzywych szarych ścian wypełnionych po brzegi dymem papierosowym - weszła kobieta.
- nie była pani umówiona - powiedziałem, wsłuchując się w saksofon ulicznego grajka dochodzący zza uchylonego okna.
- nie, ale to pilne! - odparła łamiącym się, delikatnym głosem.
Kobieta okazała się żoną Marca Gladestone'a, jednego z tych ważniejszych polityków, którymi pogardzam. W sumie gardzę każdym.
Słyszałem już o tej sprawie. Złoty glonojad, robal wart tyle, że mógłbym za jego oko żyć jak chcę przez kilka dobrych lat. Uśmiałem się, słysząc, że ktoś go zwinął.
- mam go znaleźć? - spytałem po chwili rozmowy.
- absolutnie. Ma go mój mąż. Przychodzę do pana, żeby pan go nie szukał. Marc wie, że jest pan jedynym gościem, który mógłby się tego podjąć. Zapłaci panu więcej, niż da osoba, która pana wynajmie.
- skąd pewność, że nie znajdę go... dla siebie?
Kobieta jedynie się zaśmiała. Fakt. I co bym z nim zrobił?
A może jednak...
Zgodziłem się. Przynajmniej oficjalnie. Nieoficjalnie rozpocząłem grę.
Tu podrzucone zdjęcie, tam nagranie. Media się zainteresowały, nikłe poszlaki prowadziły tam, gdzie chciałem.
Mają go. Po kilku tygodniach moich skrytych starań policja przyskrzyniła tę łajzę. Zaraz opuści areszt, ale wyciągnąłem od jego żony tyle kasy, że nie musi mnie to obchodzić.
Perfidia? Nie dbam o to. Dobrze jest być szują...

Przerzucałem akurat zdjęcia, gdy do mojego gabinetu - zbioru krzywych szarych ścian wypełnionych po brzegi dymem papierosowym - weszła kobieta.
- nie była pani umówiona - powiedziałem, wsłuchując się w saksofon ulicznego grajka dochodzący zza uchylonego okna.
- nie, ale to pilne! - odparła łamiącym się, delikatnym głosem.
Kobieta okazała się żoną Marca Gladestone'a,...

Szare oczy błyszczą w półmroku,a gęsty dym przyćmiewa światło samotnej lampki.Janice wyciąga papierosa z karminowych ust i odgarnia czarne,starannie ułożone fale na plecy.Wstaje,wygładza ołówkową spódnicę.Krąży niespokojnie po biurze.Analizuje słowa nieznajomej.Naciąga długie rękawiczki i zakłada narzutkę ukrywając żorżetową koszulę.Wyrusza na łowy.Ulice Los Angeles są opustoszałe.Latarnia słabo migocze.Kobieta rusza zaniedbanymi zaułkami kryjąc się w cieniu.Towarzyszy jej szybki stukot obcasów.Kieruje się w stronę opuszczonych magazynów na obrzeżach miasta.Mija ją grupka pijanych mężczyzn śpiewających Boogie Woogie Bugle Boy.Młoda detektyw dociera na miejsce.Wspina się po schodach przeciwpożarowych.To musi być tu.Miejsce spotkań japońskiej mafii.Wojna trwa roznosząc za sobą zapach śmierci.Nikt nie da za wygraną.Statuetka?Opakowanie.Janice nie może pozwolić by tajne informacje amerykańskiego wywiadu trafiły w ręce gangsterów.Wojna.Dla niektórych koszmar.Dla innych okazja do zgromadzenia fortuny.Kobieta uchyla okno,przebiega wzrokiem po stosach skrzyń i zachłystuje się.W magazynie przestępcy piją brandy wraz z prezydentem miasta i prezesem banku.Złoty glonojad stoi pośrodku stołu strzeżony wzrokiem uzbrojonych mężczyzn.Przetarg trwa.Pora wezwać posiłki.Gra się rozpoczęła.

Szare oczy błyszczą w półmroku,a gęsty dym przyćmiewa światło samotnej lampki.Janice wyciąga papierosa z karminowych ust i odgarnia czarne,starannie ułożone fale na plecy.Wstaje,wygładza ołówkową spódnicę.Krąży niespokojnie po biurze.Analizuje słowa nieznajomej.Naciąga długie rękawiczki i zakłada narzutkę ukrywając żorżetową koszulę.Wyrusza na łowy.Ulice Los Angeles są...