-
Artykuły„Nowa Fantastyka” świętuje. Premiera jubileuszowego 500. numeru magazynuEwa Cieślik4
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 2LubimyCzytać4
-
ArtykułyTo do tych pisarek należał ostatni rok. Znamy finalistki Women’s Prize for Fiction 2024Konrad Wrzesiński9
-
ArtykułyMaj 2024: zapowiedzi książkowe. Gorące premiery książek – część 1LubimyCzytać14
Cytaty z tagiem "dziwactwo" [12]
[ + Dodaj cytat]Każdy, kto czyta, staje się dziwakiem. Czytanie daje wiedzę, a ponieważ wokół dominuje raczej ignorancja, wiedza oznacza dziwactwo.
- Patrz(...). Czyż nie jest piękny?
- Co takiego?(...)
- Wszystko, proszę pani. Właśnie to było takie dziwne. Z tamtego miejsca jest kapitalny widok na cieśniny, ale ona pokazywała mi dosłownie wszystko, rozumie pani? Uschłe drzewo za domem, promienie słońca wpadające przez szczeliny nad garażem. Wszystko (...) Jakby mówiła, że wszystko jest piękne. (...) Trzeba było ją widzieć(...). Ona pokazywała mi świat.
Pojmowanie polityki jako raczej spisku niż odmieniającego świat pola badawczego niegdyś było zarezerwowane dla grupek dziwaków. Dziś już nie - i nie mogę znieść myśli, że tak ma być już zawsze.
Ironia losu to zaskakujący skutek przewidywanej sytuacji, a to jest jedno z twoich dziwactw.
(...) te młodsze pokolenia są coraz dziwniejsze. Depilują włosy łonowe i nikt z nich nie słucha muzyki.
Im dane wydarzenie jest bardziej dziwaczne i groteskowe, w tym większym stopniu zasługuje na dokładne zbadanie, a ten sam szczegół, który zdaje się komplikować sprawę, jeśli jest należycie rozważony i potraktowany, może wyjaśnić wszystkie niewiadome.
(...) to był starszy człowiek i miał swoje dziwactwa. Wiadomo, jak każda taka stara „desa”.
Mówią, że czytanie rozwija empatię. Nie wspominają, że zwiększa też ryzyko powstania skłonności do dziwnych skojarzeń, nabawienia się niewyparzonego języka i otrzymania etykietki dziwaka. Cóż, wciąż warto.
- Widzę, że twoje dziwactwa poczyniły zatrważające postępy. Co za nieszczęsna rodzina! Wszyscy jesteście opętani! - westchnęła Pelagia. - Całe szczęście, że przynajmniej ja pozostałam normalna. Zginęlibyście beze mnie i ty, Kornelu, dziecko moje...
- Tak jest, ciociu.
- Ale co będzie, jak umrę? Strach pomyśleć.
- Nie umrze ciocia.
- Być może - powiedziała Pelagia. - Po zastrzyku tego przestępcy czuję się zupełnie nieźle.
Myślę, że człowiek, który jest gotów zamieszkać w zupełnie obcym kraju, musi być także gotowy na stworzenie własnych dziwnych tradycji. Dziwaczność rodzi dziwactwa.