Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Można dużo powiedzieć o człowieku, obserwując, jak odnosi się do ludzi, wobec których nie musi być miły.

Możemy użalać się nad sobą i opłakiwać to, co straciliśmy, albo możemy wykorzystać stratę jako bodziec do rozwoju. Ostatecznie wybór zawsze należy do nas. Możemy być ofiarami sytuacji oraz okoliczności lub panami własnego losu, jednak nie popełniajmy błędu: nie możemy być i tym, i tym.

Podejście do czasu to jedno z najgłupszych zachowań ludzkości. Mówimy sobie, że zawsze jest jutro, choć przewidywanie tego, co stanie się jutro, jest jeszcze trudniejsze niż przewidywanie pogody. Odkładając do jutra urzeczywistnianie naszych marzeń, sami się z nich ograbiamy.

Jak można zadawać ból osobie, którą się kocha bardziej niż siebie samego?

Zdolność do podziwiania piękna pochodzi od Boga. Zwłaszcza piękna w drugim człowieku. Poszukuj piękna w każdym, kogo spotkasz, a na pewno je znajdziesz. Każdy nosi w sobie odprysk boskości. I każdy, kogo spotkamy, ma nam coś do przekazania.

Jako chłopiec usłyszałem tę historię w kościele. Pewien mężczyzna naprawiał pochyły dach na wysokim budynku i w pewnej chwili zaczął się zsuwać. Zbliżając się do krawędzi, zaczął się gorączkowo modlić: "Uratuj mnie, Panie, a będę chodzić do kościoła w każdą niedziele, przestane pic i stanę się najlepszym człowiekiem w mieście". Gdy tylko wypowiedział ostatnie słowo swojej modlitwy, jego spodnie zahaczyły o wystający gwoźdź i w ten sposób został uratowany. Mężczyzna wzniósł oczy ku niebu i krzyknął: "W porządku, Panie Boże. Sam sobie poradziłem". Trudno o prawdziwszy obraz ludzkiej natury.

Powód, dla którego zaczynamy coś robić, rzadko jest powodem, dla którego robimy to dalej.

W życiu często jest tak, że najzwyklejsze decyzje mają najstraszniejsze konsekwencje.

Życie bowiem nauczyło mnie, że aby latać, najpierw trzeba pogodzić się z możliwością upadku.

Rozumiemy nasze życie do tyłu, ale musimy żyć do przodu.

Im bardziej ktoś cię zapewnia, że wszystko jest w porządku, tym większą możesz mieć pewność, że jest inaczej.

Chodzi mi o "ściskających życie", o ludzi, którzy kurczowo trzymają się tego życia, bo myślą, że jest największym szczęściem. Ale mylą się, myśląc, że mogą zatrzymać to życie. Wszystko na tym świecie przemija. Wszystko. Nie można zatrzymać ani jednej rzeczy.

Możemy użalać się nad sobą i opłakiwać to, co straciliśmy, albo możemy wykorzystać porażki i stratę jako bodziec do rozwoju. Ostatecznie wybór zawsze należy do nas.

Podejście do czasu to jedno z najgłupszych zachowań ludzkości. Mówimy sobie, że zawsze jest jutro, choć przewidywanie tego, co stanie się jutro, jest jeszcze trudniejsze niż przewidywanie pogody. Odkładając do jutra urzeczywistnienie naszych marzeń, sami się z nich ograbiamy.

Śmierć jest jak wyjście do pokoju obok

[...]pomimo wszystkich ograniczeń, jakimi się zniewalamy, istnieje w naszej psychice pierwotne pragnienie swobodnej wędrówki.

Lepiej być kochanym przez jedną osobę, która zna twoją duszę, niż przez milion, które nie znają nawet twojego numeru telefonu.

Rzecz w tym, że jedynym rzeczywistym symbolem życia jest rozwój. A rozwój pociąga za sobą cierpienie. Więc decyzja, żeby żyć, oznacza zgodę na cierpienie. Niektórzy ludzie zadają sobie tak wiele trudu, żeby uniknąć cierpienia, że rezygnują z życia. Ironia polega na tym, że w końcu ich ucieczka przed cierpieniem staje się bardziej bolesna niż to, przed czym uciekają.

Ogród Edenu to archetyp tego, co utracone, tym samym symbol losu całej ludzkości. Ponieważ mieć znaczy utracić, tak jak żyć znaczy umrzeć. Mimo to zazdroszczę Adamowi. Bo choć utracił Eden nadal miał swoją Ewę.

Ktoś kiedyś powiedział: "Możemy uciec od rzeczywistości, ale nie możemy uciec przed konsekwencjami naszej ucieczki od rzeczywistości".

W mrocznych czasach światło przyjaźni jaśnieje najmocniej.

Ludzie marnują zbyt wiele czasu na zamartwianie się o sprawy, które nigdy im się nie przydarzą. Z mojego doświadczenia wynika, że największe tragedie to te, których prawdopodobieństwa nie bierzemy pod uwagę - i które spadają na nas niespodziewanie.

W każdym działaniu przychodzi moment, po którym nie ma już odwrotu. Po przekroczeniu krawędzi przepaści, po naciśnięciu spustu pistoletu czy opuszczeniu młota, niczego nie da się zatrzymać.

Ludzie marnują zbyt wiele czasu na zamartwianie się o sprawy, które nigdy im się nie przydarzą. Z mojego doświadczenia wynika, że największe tragedie to te, których prawdopodobieństwa zaistnienia nawet nie bierzemy pod uwagę - i które spadają na nas niespodziewanie w piątkowe popołudnie, kiedy planujemy nadchodzący weekend. Ale kiedy jesteśmy w trakcie prezentacji usług swojej firmy.

Możemy uciec od rzeczywistości, ale nie możemy uciec przed konsekwencjami naszej ucieczki od rzeczywistości.

(...) Sporo lat minęło, zanim zdałam sobie sprawę, że samo poszukiwanie jest celem.
(...) Moją misją jest żyć. I przyjmować to, co przynosi mi los (...) .

Nie do ciebie należy odbieranie życia.

Nie oszukuj się. Zawsze może być gorzej.

Jesteśmy takimi głupcami. Wymierzamy karę naszym przyjaciołom i nagradzamy naszych wrogów o wiele częściej, niż jesteśmy skłonni to przyznać.

Zacznij od początku, dobrnij do końca i tam się zatrzymaj.