Jesteśmy społecznością, która kocha książki

-Finnick, powiedz mi, czy od razu zakochałeś się w Annie? - pytam. -Nie. -Mija dłuższy czas, nim dodaje: - Stopniowo wkradała mi się do serca.

-Finnick, powiedz mi, czy od razu zakochałeś się w Annie? - pytam. -Nie. -Mija dłuższy czas, nim dodaje: - Stopniowo wkradała mi się do serca.

-Wszystko, co mi możesz pomóc, to tylko mnie kochać. Zrobię co będę mógł, żebyś była szczęśliwa. -Będę szczęśliwa, jeśli Tobie będzie dobrze

-Wszystko, co mi możesz pomóc, to tylko mnie kochać. Zrobię co będę mógł, żebyś była szczęśliwa. -Będę szczęśliwa, jeśli Tobie będzie dobrze

Ach serce chore na wewnętrzne rany Nie dba na żaden cios z zewnątrz zadany!

Ach serce chore na wewnętrzne rany Nie dba na żaden cios z zewnątrz zadany!

Cacko, za którym żądza chciwie goni, Straciło swój urok, gdy je mamy w dłoni - A gdy wdzięk barwy i świeżość przeminie, Rzucim, niech leci - lub samotnie ginie.

Cacko, za którym żądza chciwie goni, Straciło swój urok, gdy je mamy w dłoni - A gdy wdzięk barwy i świeżość przeminie, Rzucim, niech leci - lub samotnie ginie.

Widzicie, jeśli do pożywienia dziecka dodawać po odrobinie miedzi, wstrzymuje się jego wzrost i dziecko będzie karłem, a jeśli zatruwa się człowieka złotem, dusza jego staje się mała, martwa i szara jak gumowa piłeczka za pięć groszy.

Widzicie, jeśli do pożywienia dziecka dodawać po odrobinie miedzi, wstrzymuje się jego wzrost i dziecko będzie karłem, a jeśli zatruwa się człowieka złotem, dusza jego staje się mała, martwa i szara jak gumowa piłeczka za pięć groszy.

Im więcej przebywałem z ludźmi, tym mocniej czułem, że szybuję po innej orbicie. Wszystko to, co mnie bawiło, podniecało, interesowało (...) było oddalone o setki mil od tego, o czym oni rozmawiali.

Im więcej przebywałem z ludźmi, tym mocniej czułem, że szybuję po innej orbicie. Wszystko to, co mnie bawiło, podniecało, interesowało (...) było oddalone o setki mil od tego, o czym oni rozmawiali.

Dochody, póki są, umożliwiają wygodne życie, ale nie zmieniają naszej rzeczywistej pozycji, czego nikt chyba nie jest bardziej świadomy niż brytyjskie klasy wyższe.

Dochody, póki są, umożliwiają wygodne życie, ale nie zmieniają naszej rzeczywistej pozycji, czego nikt chyba nie jest bardziej świadomy niż brytyjskie klasy wyższe.

Pieniądze może i szczęścia nie dają, ale przynajmniej pozwalają cierpieć w luksusowych warunkach.

Pieniądze może i szczęścia nie dają, ale przynajmniej pozwalają cierpieć w luksusowych warunkach.

Luksus psuje. Bogactwo zniewala. Sprawia, że człowiek przestaje dostrzegać granice, zatraca poczucie przyzwoitości, jeśli w ogóle o niej pamięta.

Luksus psuje. Bogactwo zniewala. Sprawia, że człowiek przestaje dostrzegać granice, zatraca poczucie przyzwoitości, jeśli w ogóle o niej pamięta.