Jesteśmy społecznością, która kocha książki

W Nowym Jorku wszyscy czegoś szukają. Mężczyźni szukają kobiet, a kobiety mężczyzn. W Nowym jorku każdy czegoś szuka. I czasami.... ktoś znajduje.

W Nowym Jorku wszyscy czegoś szukają. Mężczyźni szukają kobiet, a kobiety mężczyzn. W Nowym jorku każdy czegoś szuka. I czasami.... ktoś znajduje.

Bóg daje nam miłość: coś do kochania wypożycza nam.

Bóg daje nam miłość: coś do kochania wypożycza nam.

Jeszcze wtedy nie wiedziałam, że jestem w nim zakochana(...)Tylko poprostu nie mogłam przeżyć nawet kilka dni bez niego.

Jeszcze wtedy nie wiedziałam, że jestem w nim zakochana(...)Tylko poprostu nie mogłam przeżyć nawet kilka dni bez niego.

Są ludzie. Są historie. Ludziom się wydaje, że to oni kształtują historie, a prawda jest taka, że często jest na odwrót.

Są ludzie. Są historie. Ludziom się wydaje, że to oni kształtują historie, a prawda jest taka, że często jest na odwrót.

Wielki Boże! Kimże ja się stałem? Jakie macie prawo, wy tam, zaśmiecac moje życie, kraśc mój czas, szperac w zakamarkach mojej duszy, wysysac moje myśli, traktowac mnie jak kompana, powiernika i informatora? Za kogo wy mnie macie? Czy jestem komediantem na etacie, od którego wymaga się, by codziennie odgrywał intelektualną farsę na waszych durnych oczach? Czy może niewolnikiem zakupionym na targowisku, bym na brzuchu czołgał się przed wami - nierobami, i składał u waszych stóp wszystko, co zrobię, i wszystko, co wiem? Czyż jestem panienką z lupanaru, której każe się unosic spódnicę albo zdejmowac bieliznę jak na licytacji, na skinienie pierwszego lepszego faceta, którego stac na garnitur od krawca?

Wielki Boże! Kimże ja się stałem? Jakie macie prawo, wy tam, zaśmiecac moje życie, kraśc mój czas, szperac w zakamarkach mojej duszy, wysysac moje myśli, traktowac mnie jak kompana, powiernika i informatora? Za kogo wy mnie macie? Czy jestem komediantem na etacie, od którego wymaga się, by codziennie odgrywał intelektualną farsę na waszych durnych oczach? Czy może niewolnikiem ...

Jestem człowiekiem, który chciałby wieśc życie heroiczne i uczynic świat znośniejszym - przynajmniej we własnych oczach. Jeżeli w chwilach słabości, rozleniwienia, potrzeby daję upust gniewowi - rozpalony do czerwoności wybucham wściekłością ostudzoną, bo ujętą w słowa, w jakimś namiętnym śnie opakowanym w poetyckie obrazy - zaakceptujcie to albo nie... ale dajcie mi spokój! Jestem człowiekiem wolnym i ta wolnośc jest mi potrzebna. Muszę byc sam. Czuję potrzebę analizowania swego wstydu i rozpaczy w osamotnieniu; potrzeba mi słońca i brukowych ulicznych kamieni - bez towarzyszy, bez rozmów; muszę stac twarzą w twarz ze sobą, mając za towarzystwo jedynie muzykę własnego serca. Czego ode mnie chcecie? Kiedy mam coś do powiedzenia, publikuję to. Kiedy mam coś do ofiarowania ofiarowuję to. Mdli mnie od waszej wścibskiej ciekawości! Wasze komplementy są upokarzające! Wasze herbatki - trujące! Nikomu nic nie jestem winien. Odpowiadał będę jedynie przed samym Bogiem - jeśli On istnieje!

Jestem człowiekiem, który chciałby wieśc życie heroiczne i uczynic świat znośniejszym - przynajmniej we własnych oczach. Jeżeli w chwilach słabości, rozleniwienia, potrzeby daję upust gniewowi - rozpalony do czerwoności wybucham wściekłością ostudzoną, bo ujętą w słowa, w jakimś namiętnym śnie opakowanym w poetyckie obrazy - zaakceptujcie to albo nie... ale dajcie mi spokój! ...

(...) pieniędzy chcę. Nie pracy. Ja pluję na pracę. O-tfu!

(...) pieniędzy chcę. Nie pracy. Ja pluję na pracę. O-tfu!

Pieniądze wcale nie są najważniejsze, ale pod warunkiem, że się je ma.

Pieniądze wcale nie są najważniejsze, ale pod warunkiem, że się je ma.

Sprawdzili zaplecze, szafki i szuflady. Wszędzie leżały pieniądze. Banknoty i monety, bezużyteczne śmieci. To dla nich ludzie kiedyś zabijali się nawzajem. To dla nich poświęcali wszystko, co mieli najlepszego. A teraz leżą niepotrzebne na ulicy. Dosłownie wszędzie. Żeby chociaż nadawały się do palenia.

Sprawdzili zaplecze, szafki i szuflady. Wszędzie leżały pieniądze. Banknoty i monety, bezużyteczne śmieci. To dla nich ludzie kiedyś zabijali się nawzajem. To dla nich poświęcali wszystko, co mieli najlepszego. A teraz leżą niepotrzebne na ulicy. Dosłownie wszędzie. Żeby chociaż nadawały się do palenia.