Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niech was długość tekstu nie przestraszy – faktycznie tom zamyka się w 320 stronach w sumie, ale tak po prawdzie jeśli ma się farta co do doboru ścieżki to swoją przygodę można (tak jak ja) zakończyć po 15 minutach. Ok, ale czym właściwie jest powieść paragrafowa? To rodzaj powieści w której czytelnik ma ograniczoną możliwość samodzielnego budowania fabuły. Mamy jeden punkt wyjścia, a potem w zależności od wyboru skaczemy po fragmentach i stronach układając całość w jeden w miarę spójny obrazek. Początkowo jest to trochę konfundujące – jesteśmy ‚Ty’. Nasza bohaterka nie ma imienia, nie ma znaków szczególnych jak choćby koloru włosów. Tekst stawia na 100% immersję w której czytając to mogę pomyśleć sobie „FAJNEGO KSIĘDZA WYRWAŁAŚ SCARLETT”. Gdy po zakończeniu lektury usiadłam do szortów Mazzy King zrobiło mi się dziwnie że bohaterowie mają imiona i wygląd, więc to chyba jednak kwestia wprawy. Paige (a tak w rzeczywistości trio autorek publikujące pod tym pseudonimem) daje nam miks prawdziwych wesel: jest pijany wujek który ma trudność z zrozumieniem swojskiego ‚spierdalaj’, jest uciekająca panna młoda, jest para która przyszła razem dla świętego spokoju od nagabujących matek, są okropne sukienki druhen, tort inny niż młodzi chcieli, jest też kryzys z księdzem. Nie powiem że Smarzowski, bo brakło Audi TT, ale poczułam się jakbym faktycznie była na pełnokrwistym weselu. Pełna recenzja dostępna pod: https://scarlettlevy.wordpress.com/2021/10/10/helena-s-paige-dziewczyna-idzie-na-wesele/