Ludzie na całym świecie żyją w błogim, lecz głupim poczuciu bezpieczeństwa, wierząc święcie, że każda zbrodnia zostanie ukarana. Nikt nawet ...
Najnowsze artykuły
- ArtykułySpecjalnie dla pisarzy ta księgarnia otwiera się już o 5 rano. Dobry pomysł?Anna Sierant59
- ArtykułyKeith Richards, „Życie”: wyznanie człowieka, który niczego sobie nie odmawiałLukasz Kaminski2
- ArtykułySzczepan Twardoch pisze do prezydenta. Olga Tokarczuk wśród sygnatariuszyKonrad Wrzesiński26
- ArtykułySkandynawski kryminał trzyma się solidnie. Michael Katz Krefeld o „Wykolejonym”Ewa Cieślik2
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Edogawa Ranpo
Źródło: domena publiczna
Znany jako: 江戸川乱歩, Edogawa Rampo, Tarō Hirai
10
7,2/10
Urodzony: 21.10.1894Zmarły: 28.07.1965
Edogawa RANPO (właśc. Tarō HIRAI, 1894-1965) – japoński pisarz, który przyczynił się do rozwoju popularnej literatury kryminalnej. Jego utwory ewoluowały na przestrzeni lat – od typowo detektywistycznych opowiadań w stylu Arthura Conan Doyle’a, po mroczniejsze opowiadania grozy inspirowane prozą Edgara Allana Poe. Od niego również zapożyczył swój artystyczny pseudonim – Edogawa Ranpo wypowiedziane szybko brzmi niemal jak Edgar Allan Poe. Prozę Ranpo zaczęto opisywać terminem ero guro nansensu (od słów erotique, grotesque, nonsense),a nurt ten znalazł wielu następców zarówno w literaturze, jak i sztukach wizualnych. W 1947 roku ustanowił Nihon Suiri Sakka Kyōkai, Stowarzyszenie Japońskich Autorów Kryminałów, które co roku przyznaje nagrodę jego imienia.
7,2/10średnia ocena książek autora
992 przeczytało książki autora
1 060 chce przeczytać książki autora
28fanów autora
Zostań fanem autoraSprawdź, czy Twoi znajomi też czytają książki autora - dołącz do nas
Książki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
The Strange Tale of Panorama Island
Suehiro Maruo, Edogawa Ranpo
7,1 z 7 ocen
15 czytelników 1 opinia
2013
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
Wystarczy patrzeć uważnie - niektórzy nie tylko zachowują się odmiennie, gdy nie ma przy nich ludzi, ale cali przemieniają się w inną osobę,...
Wystarczy patrzeć uważnie - niektórzy nie tylko zachowują się odmiennie, gdy nie ma przy nich ludzi, ale cali przemieniają się w inną osobę, nawet ich twarze zmieniają wygląd.
1 osoba to lubiPara na obrazie wydawała się móc trwać w tym stanie przez wieczność; zupełnie jakby ktoś pochwycił lalki w momencie ożywienia...
Para na obrazie wydawała się móc trwać w tym stanie przez wieczność; zupełnie jakby ktoś pochwycił lalki w momencie ożywienia i przymocował je do obrazu, nie dając życiodajnemu tchnieniu szansy na ucieczkę.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Gąsienica Edogawa Ranpo
7,4
Literatura japońska to dla mnie jeszcze niezbadana gałąź literatury. Mam za sobą zaledwie kilka tytułów i bardzo skrajne opinie. Sięgając po "Gąsienicę" nie miałam dużych oczekiwań, choć pozytywne opinie dawały mi nadzieję, że ten tytuł będzie dobry.
Książka jest zbiorem siedmiu opowiadań, które łączy jedno: obłęd. Autor skupia się na psychologii bohaterów, nie brakuje kryminałów czy odrobiny grozy. Mimo to opowiadania są różnorodne, stąd nie każde przypadnie każdemu do gustu, co zauważyłam po ocenach innych czytelników.
Pokrótce opiszę w kilku słowach każde z opowiadań wraz z moją oceną:
🐛 Test psychologiczny - 8/10
Historia studenta, który zaplanował zbrodnię doskonałą, która miała pozostać niewykryta. Tytułowy test psychologiczny zmienia jednak bieg wydarzeń, choć nie w taki sposób, jak mogłoby się wydawać.
Podobało mi się wyjaśnienie, na czym polega mechanizm testu psychologicznego. Właściwie całe opowiadanie wpasowało się w mój gust.
🐛 Czerwony pokój - 10/10
Zwierzenia człowieka, który zabił 99 osób. Wydawało mi się, że przewidzę zakończenie, a jednak autor mnie zaskoczył. Jak dla mnie najlepsze i najciekawsze opowiadanie, zaskakujące i intrygujące.
🐛 Sen na jawie - 8/10
Króciutkie opowiadanie kryminalne z nutą grozy. Morderca, który opowiada o swojej zbrodni, a nikt nie traktuje tego poważnie. Krótkie, zaskakujące, ciekawe.
🐛 Spacerowicz na poddaszu - 9/10
Kolejne opowiadanie kryminalne, gdzie poznajemy przygotowania do zbrodni i to, co się działo później. Bardzo podobało mi się zakończenie, czytało się przyjemnie.
🐛 W objęciach fotela - 8/10
Bohater tego opowiadania wytwarza fotele. Postanowił w jednym z nich przygotować schowek, w którym będzie przebywał. W liście opisuje dotychczasowe doznania. Ciekawe opowiadanie, nieco przerażające, z zaskakującym zakończeniem.
🐛 Gąsienica - 5/10
Tytułowe opowiadanie podobało mi się najmniej. Bohaterem jest weteran wojny japońsko-chińskiej, który w wyniku obrażeń stracił wszystkie kończyny, a także zmysł mowy i słuchu. Trudno mi się czytało, opisy też nie należały do przyjemnych tak jak i zachowanie żony bohatera.
🐛 Podróżny z wyszywanym obrazem - 5/10
W tym opowiadaniu nasz bohater poznaje w pociągu człowieka, który podróżuje z nietypowym obrazem. To opowiadanie zahacza o realizm magiczny, za którym nie przepadam, stąd nie przypadło mi zbytnio do gustu.
Jak widać, opowiadania są różnorodne, więc tak jak w moim przypadku, nie każde musi przypaść do gustu. Całość jednak wypada dobrze, intryguje i zapada w pamięci.
Gąsienica Edogawa Ranpo
7,4
Nie wiem czemu, ale coś mi się musiało namieszać, bo żyłam w przekonaniu, że „Gąsienica” to horror i z tą myślą sięgnęłam po nią. No horror to nie jest, ale za to jest to dobry kryminał z bardzo… nietypowymi wstawkami! I odrobiną grozy.
A nawet wiecej, niż jeden kryminał, bo jest to zbiór opowiadań, którego autorem jest Edogawa Ranpo. Jeśli nazwisko kojarzy wam się z Edgarem Poe - nie mylicie się, autor przyznaje, że inspiracje czerpał między innymi z jego twórczości. Poza tym ubóstwiał Arthura Conana Doyle’a, co także można dostrzec.
To ponoć „ojciec japońskiego kryminału”, a tyle lat musiał czekać, aż poznają go polscy czytelnicy & polskie czytelniczki. Za długo! Nie będę wam tu streszczać jego życiorysu, bo zbiór opatrzony jest obszernym i ciekawym wstępem, który opowiada nam to i owo o Ranpo. Duży plus za ten fragment, który przybliża nam samego Edogawe, a także pokazuje co przez te lata nas ominęło i dlaczego warto przyjrzeć się jego dziełom.
Sięgnęłam tak o, bo lubię krótkie formy, a już szczególnie opowiadania. Lubię także azjatycką literaturę. A jednak kompletnie nie spodziewałam się, że całość będzie tak nowatorska! Przyznaję, nie wszystkie opowiadania trzymają równie wysoki poziom - tak zresztą zwykle bywa, ale każdy miał „to coś”, a wiele z nich dosłownie wbiło mnie w fotel. Nie mogłam się oderwać, ani tym bardziej nadziwić. Co za zakończenia! Co za nieszablonowe rozwiązania zagadek! Moi ulubieńcy to:
🤍”Spacerowicz na poddaszu” - wyróżnia się dziwnym i ciekawym bohaterem, a także niestandardowym pomysłem na historię, która wprowadza nas w stan niepokoju i podejrzliwości. Psychologiczne aspekty i motywy są ogromnie ciekawe, a całość bardzo oryginalna.
🤍”Gąsienica” - tytułowe opowiadanie, które mega miesza w głowie. Szokujące, straszne i bardzo opisowe.
🤍”Czerwony pokój” - miałam ochotę wstać i zacząć klaskać po przeczytaniu. Szok! Sposoby morderstwa - NIETYPOWE! A rozwiązanie - mega szokujące. Wow!
Podsumuję krótko - 5/5⭐️ ode mnie i ogromna polecajka. Czytajcie koniecznie, jeśli lubicie zaskakujące historie i zagadki detektywistyczne 🤌