Najnowsze artykuły
- ArtykułyCzytamy w weekend. 10 maja 2024LubimyCzytać282
- Artykuły„Lepiej skupić się na tym, żeby swoją historię dobrze opowiedzieć”: wywiad z Anną KańtochSonia Miniewicz1
- Artykuły„Piszę to, co sama bym przeczytała”: wywiad z Mags GreenSonia Miniewicz1
- ArtykułyOficjalnie: „Władca Pierścieni” powraca. I to z Peterem JacksonemKonrad Wrzesiński10
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Tomasz Michałowski
Źródło: http://siedmiorog.pl/autor1218_tomasz_michalowski
3
6,7/10
Pisze książki: literatura młodzieżowa, literatura dziecięca
Tomasz Michałowski zajmował się w życiu wieloma rzeczami, mniej lub bardziej istotnymi, zanim zdecydował się wystąpić w ważnej i zaszczytnej roli pisarza dla dzieci. Studiował filozofię na uniwersytetach we Wrocławiu, w Montrealu i Paryżu, był założycielem i dyrektorem kilku wydawnictw, z których Siedmioróg pozostaje do dzisiaj jego własnością. Napisał wiele uczonych rozpraw i artykułów, a jeszcze więcej przełożył na polski z języków obcych. Wreszcie został ojcem czwórki dzieci, które tak kocha, że postanowił rzucić większość innych zajęć i zacząć pisać książki dla dziecięcego czytelnika. Kilka już powstało, a następne są w drodze!
6,7/10średnia ocena książek autora
25 przeczytało książki autora
17 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Najnowsze opinie o książkach autora
Tajemnica Bursztynowej Komnaty Tomasz Michałowski
7,4
Któż z nas nie słyszał o Bursztynowej Komnacie… o miejscu owianym tajemnicą, którego lokalizacja do dziś pozostaje jedynie w sferze domysłów(?) A gdyby odnieść się do niej w książce dla młodzieży? „Tajemnica bursztynowej komnaty” Tomasza Michałowskiego to thriller dla młodzieży, który zachęca samym opisem. Okładka nie do końca kusi, ale opis obiecuje naprawdę niezłą frajdę. Skusiłam się.
Michał to młody detektyw, któremu zostaje powierzona do rozwiązania zagadka krzyżackich upiorów pojawiających się na Pojezierzu Kaszubskim. Towarzyszy mu 14-letnia kuzynka Magda, a także okropna mgła, przerażenie miejscowej ludności oraz strach o kogoś z rodziny. Nad misją Michała czuwa Hrabia… o którym celowo nic nie napiszę.
Jako miłośniczka licznych zagadek, zamków… szeroko pojętej tajemniczości, muszę powiedzieć, że ta książka jest szczególna. Moja pierwsza myśl tyczy się jednak całości, w której czegoś mi brakowało. Do czego by Wam to porównać… wiem! „Tajemnicę bursztynowej komnaty” porównałabym do jakiegoś dania, które strasznie lubicie, ale z racji pośpiechu, nie możecie się nim należycie rozkoszować. Akcja pędzi, nie dając tak naprawdę chwili wytchnienia. Brakowało mi jakiegoś tła, które pozwoliłoby na chwilę odpoczynku. Źle, gdy w książce nie dzieje się nic, ale jest równie źle, gdy dzieje się zbyt wiele. Autor poszalał, skupiając się na samej akcji, uciekając od całej reszty. Chciał, by czytelnik nie mógł się oderwać, jednak dla mnie to trochę zbyt duże tempo.
Nie podobało mi się również, jak Magda zwracała się do Michała. Niby marny szczegół, ale uwierał mnie jak kamyczek w bucie. „Kuzynku” do pełnoletniego faceta? Co prawda autor nie zdradził wieku Michała, ale parę szczegółów wskazuje na pełnoletność. Zapewne miało to być na zasadzie droczenia się, ale kompletnie tego nie kupuję. Tak samo jak tego, że Magda często miała super pomysły, spychając DETEKTYWA Michała na dalszy plan. Coś mi się tu mocno nie zgadzało.
Dość jednak o negatywach, bo plusów było naprawdę sporo!
Przede wszystkim klimat, który bardzo przypadł mi do gustu. Zamek w Czartowie, lochy, tajemnicza mgła i równie tajemniczy jeździec na koniu, a w tle strach miejscowych. Widzę świetny film, na który chętnie bym poszła. Aha, zapomniałam o Bursztynowej Komnacie! Jak mogłam?! Wstyd! Ale wszystko to współgrało, tworząc niezłą przygodę z dreszczykiem. Gdyby tylko autor odrywał się co jakiś czas od motywu przewodniego i skupiał na jakichś przyziemnych sprawach… Ale i tak udało mu się stworzyć historię, która zapada w pamięci.
Podobał mi się również wątek „złych” ludzi, z którymi musiał się mierzyć Michał. Co prawda nieco naiwny, ale moja wyobraźnia odpowiednio sobie wszystko poukładała, powodując szybsze bicie serca. Cofnęłam się w czasie do czasów, kiedy przepadałam za tego typu opowieściami… nieco bardziej jak teraz. Tomasz Michałowski uderzył w czułą strunę, za co jestem mu strasznie wdzięczna! Coś czuję, że szybko byśmy się dogadali (^_^)
„Tajemnica bursztynowej komnaty” to sensacyjno-przygodowa powieść dla młodzieży, ale i nie tylko. Z pewnością odnajdą się w niej również czytelnicy znacznie dojrzalsi. Zwłaszcza ci, którzy lubią sekrety, niebezpieczeństwo, a także klimatyczne miejsca, które coraz częściej skrada nam cywilizacja. Ta książka to akcja pędząca niczym Pendolino. Wciąga szybciej niż się człowiek spodziewa, dając radość, którą dawały książki czytane w dzieciństwie przy latarce pod kołdrą. POLECAM!
Zapraszam również do przeczytania innych recenzji... https://naszerecenzje.wordpress.com/
Tajemnica Bursztynowej Komnaty Tomasz Michałowski
7,4
Po książkę tę sięgnęłam za sprawą zachęcającego do przeczytania tytułu oraz z powodu pięknej szaty graficznej. Szczerze mówiąc, w tym wypadku powiedzenie “Nie oceniaj książki po okładce” nie sprawdziło się, gdyż jest to rewelacyjna powieść.
Autorem tej książki jest sam założyciel wydawnictwa Siedmioróg - Tomasz Michałowski. Studiował on matematykę, ekonomię, nauki polityczne i filozofię na uniwersytetach w Polsce, Ameryce i we Francji. Jest autorem tekstów naukowych i popularnonaukowych, a także kilku książek młodzieżowych. Ta książka jest pod tym względem nietypowa, ponieważ tylko w jej wypadku zdecydował się zadebiutować pod swoim prawdziwym nazwiskiem.
Historia opowiedziana przez Tomasza Michałowskiego rozgrywa się we współczesnej Polsce, lecz wciąga czytelnika w świat pełen przypuszczeń, starych podań, zaskakujących zdarzeń oraz niezwykłej technologii. Głównym bohaterem jest młody dorosły mężczyzna o imieniu Michał, który z zawodu jest detektywem. Zlecenia otrzymuje od niejakiego Hrabiego. Pewnego razu, dziwnym zbiegiem okoliczności, sprawy zawodowe i rodzinne sprawiają, że ląduje on na Pojezierzu Kaszubskim. Dowiedział się, że na tamtych terenach, a konkretnie w okolicy Czartowa i Chotobrzumia, panuje przerażająca, nienaturalnie stworzona mgła. Co najlepsze, akurat w tamte okolice Michał miał zawieźć swoją kuzynkę z Ameryki, czternastoletnią Magdę, do swojej babci. Wkrótce napotykają na komplikacje - nie dość, że natrafiają wśród tej przedziwnej mgły jadącego na koniu Krzyżaka z twarzą kościotrupa, to jeszcze ich babcia została porwana. Nie zdradzając zakończenia, mogę śmiało powiedzieć, że finał tej historii może zaskoczyć.
Polecam tę książkę szczególnie ze względu na jej przewrotny styl, a także niejednokrotnie pojawiający się humor, który świetnie kontrastuje z dramatycznymi wydarzeniami i zagadkowymi postaciami. Książka ta też jest niezwykła pod walorem edukacyjnym z kilku powodów. Po pierwsze uczy, że pozory mylą i niektóre osoby tak naprawdę mogą być zupełnie inne niż nam się wydaje. W tej książce występują dwa potwierdzenia tej tezy - niedoceniana przez głównego bohatera młodsza siostra, która okazała się niezwykle bystrą osobą, a także wspaniały przyjaciel Michała, który został przestępcą. Może to sugerować, że trzeba zjeść z kimś przysłowiową beczkę soli, aby kogoś poznać na wylot. Moim drugim argumentem jest zachowanie głównego bohatera, który przestrzega Magdę, aby nie używała niektórych określeń, np. “zarąbiste”, gdyż jest to przeróbka dość wulgarnej odzywki. Powinno to być też dla każdego doskonałą lekcją, żeby uważać na słowa, które wypowiadamy. Za ostatni przykład mojego toku myślenia posłużę się stwierdzeniem, że wszystko, co dobre, szybko się kończy. Jak skończyłam czytać tę powieść, zrobiło mi się po prostu smutno, gdyż jest tak interesująca, a zarazem krótka, że aż chciałoby się czytać więcej, i więcej, i więcej…
Przede wszystkim gorąco zachęcam do przeczytania moich rówieśników, a więc młodzież, dla której ta książka powstała. W końcu nie bez powodu zalicza się ona do gatunku powieści sensacyjno-przygodowej dla młodzieży. Chciałabym jednak dodać, że pomimo tego gatunku każdy może przeczytać tę powieść. Fakt, że gatunek określono jako “dla młodzieży” nie oznacza, że nikt starszy nie może jej przeczytać. Wręcz przeciwnie. Uważam, że na podstawie tej pouczającej książki każdy wysunie wnioski i przełoży je na własne doświadczenie życiowe. W dodatku ciekawe informacje wzbogacą wiedzę, zabawne sytuacje wyciągną każdego z narzekań na niekiedy niezadowalającą pogodę i z pewnością nikt czasu spędzonego nad tą książką nie uzna za zmarnowany.
Serdecznie zapraszam do lektury!
Agnieszka