Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Chciałbym dać tej książce notę 6, która by dawała jej miano dobrej, bo naprawdę jest dobrze napisana i z pasją, nie brak tu anegdot autora, który opisuje swoje przygody w laboratorium wysokich napięć, gdzie musiał czołgać się po podłodze aby nie zostać porażonym prądem, albo o jego pomysłach nocnych wycieczek do słupa wysokiego napięcia aby podczas burzy obejrzeć powstawanie łuku elektrycznego. Niestety, książka jest niemłoda. Z tej przyczyny wiedza w niej przedstawiana stanowi jedynie wycinek wiedzy współczesnej, pewne pojęcia inaczej się obecnie nazywają. Wprawdzie jest lepiej niż u Stiekolnikowa (który występuje tu jako pozycja literaturowa i darzony jest przez autora wielkim szacunkiem),ale wciąż autor nie zna jeszcze mechanizmu strimerowo-liderowego generowania pioruna. Omawia go jako "mechanizm urywany", gdzie pojawiają się szybko następujące wyładowania, które nie osiągają ziemi, aż w końcu dochodzi do kontaktu. Tak można to właściwie obserwować: wydłużanie lidera ujemnego (nazwanego tu w sumie poprawnie wyładowaniem wstępnym) odbywa się krokowo, a pojawienie się kolejnego kroku wiąże się z rozbłyskiem, który autor mógł nazwać wyładowaniem urywanym. Co ciekawe, w opisie autor już wspomina o możliwości występowania wyładowania pilotującego, co potwierdza obecna nauka, wciąż jednak nie podając mechanizmu jego powstawania. Pewne przebłyski wiedzy o strimerach pojawiają się w opisie "wyładowań snopiących" (ognie św. Elma),ale to jeszcze nie całkiem to. Te braki nie szkodzą jednak kiedy można je uzupełnić gdzie indziej, a można poczytać ciekawe wywody o energii pioruna, która okazuje się nie tak znowu wielka (porównanie do żarówki palącej się przez godzinę),można poczytać ciekawe opisy porażeń piorunami kulistymi, propozycje ich modeli, powstawania chmur burzowych, trochę o elektryzowaniu, o roli podłoża geologicznego w wyznaczaniu miejsca uderzenia pioruna (nie tylko profil terenu). W drugiej części książki autor z pasją opisuje "wstęp do techniki linii energetycznych", gdzie ze sporym zaciekawieniem czytałem o problemach z transportem prądu z elektrowni przy napięciu 220V (wtedy przy mocy elektrowni byłby tak duży prąd, że przewody musiałyby mieć kilka metrów średnicy),z instalacją przeciwpiorunową na słupach wysokiego napięcia, z transformatorami dużej mocy, zabezpieczeniami, czy wreszcie o różnych anegdotach związanych z pracą techników przy liniach energetycznych.